3rd Person POVTahimik na naglakad patungong parking lot sina Prinsesa Atyrrah, Prinsesa Atirrah at ang dalawang kawal. Halata ang pagkaseryoso ng Prinsesa Atyrrah. Nang makarating sa elevator ay sabay-sabay silang pumasok roon. Isinuot ni Prinsesa Atirrah ang susi sa pinakagilid ng elevator. Tumagos ang nguso ng susi sa gilid ng elevator at maya-maya lang ay bumukas ang pinto nito.Gano'n nalang ang gulat ni Prinsesa Atyrrah. Napatakbo siya palabas ng elevator at tiningnan ang kabuuhan ng lugar. Alam niyang ito ang gubat ngunit kalbong-kalbo na ito. Ang mayayabong na puno ay wala ng mga dahon, kung meron man ay tuyot na. May mga puno na putol na at mayroon ring payat na payat ang katawan. Ibinaba niya ang tingin sa tuyong lupa. Bitak-bitak ito dulot ng kakulangan sa tubig. Lumuhod siya at hinawakan ang lupa upang malaman kung may tubig sa ilalim ngunit wala! Walang siyang mahanap kahit malapit na batis upang bigyan ng maiinom ang lupa. Halos

Prinsesa Atyrrah POVNaguguluhan kong tiningnan ang aking kapatid. Pilit siyang ngumiti saka ako hinatak papunta sa aking kama. Pareho kaming umupo roon. Hinawakan niya ng mahigpit ang dalawa kong kamay saka siya nagsalita."Nagagalak akong makita ka, kapatid. Bakit ka bumalik? Hindi ba't sinabi kong manatili ka sa mundo ng mga tao?" Mahinhin niyang tanong pero naroon ang pag-aalala. Bagaman nakangiti ay kunot ang noo ng aking kapatid. "Nagbalat-kayo ang Reyna bilang ikaw. Sumama ako kahit alam ko ang katotohanan upang wala siyang gawing hindi ko gusto sa mundo ng mga tao" agad nagsalubong ang kilay ni Prinsesa Atirrah. Tumayo siya at tumingala. Sa ganoon niyang paraan pinakakalma ang sarili."Lapastangan talaga!" Sigaw niya. Tumingin siya sa'kin nang salubong ang kilay at habol ang hininga. "Maayos ka ba? Anong ginawa nila sa'yo? Sinaktan ka ba?" Tiningala ko siya saka itinaas ang aking braso kung nasaan ang sugat dulot ng palaso'ng pinalipad kanin

Prinsesa Atyrrah POVUna akong nag-iwas ng tingin sa Reyna. Kuyom ang aking kamao. Hindi ako papayag na sa huli ay ako ang matalo. "Halika na" maamong sabi ni Lucidiro. Hindi ko magawang singhalan siya o ang sumimangot man lang. Alam kong kaharap ko ang mga opisyal at hindi ako maaaring magpakita ng kagaspangan ng ugali.Hinayaan ko si Lucidiro na dalhin ako sa mesa kung nasaan ang iba pa. Iniupo niya ko sa pangalawang upuan katapat ng aking kapatid habang siya ay nasa tabi ng puno ng hapag. Inokupa ni Reyna Karis ang upuang iyon kapagkuwan."Nais kong pasalamatan kayo sa pagtugon ng aking imbitasyon kahit madilim na ang langit. Nagagalak ang Kaharian ng Cladmus sa inyong mainit na suporta para sa nalalapit na kasal ng aking anak at ng Prinsipe Lucidiro" tipid akong ngumiti. Kuyom ang aking palad na nasa ilalim ng mesa. Tila isa siyang maamong tupa sa harap ng lahat pero ang totoo ay isa siyang leon sa loob ng bulwagang ito. "Ikinararan

Yvo Artemis POVDahan-dahan kong iminulat ang aking mata. Tumama ang eyeballs ko sa puting kisame ng kwarto ko. Napalunok ako sa napanaginipan. Mayroon daw isang maliit na insekto na mukhang tao. May pakpak siya na kulay pula at nagniningning na parang tala. "Ginoo," napabalikwas ako dahil sa gulat. Umupo ako sa dulong bahagi ng kama ko. Dumako ang tingin ko sa ulunan ng kama ko. Hindi ako agad nakapagsalita! Gusto kong sapakin ang sarili kung totoo ba ang nakikita ko. "Ginoo pakiusap, kailangan kita, kailangan ka ng Prinsesa" 'Hindi ito panaginip? T-Totoo?'Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Agad no'n napukaw ang interes ko kaya isiniwalang-bahala ko ang gulat."B-Bakit? A-Anong nangyari sa kaniya?" Tanong ko ng may kaba sa dibdib. Huminga siya ng malalim. Pinagsiklop ang kamay at itinapat sa dibdib. Kunot man ang noo niya ay kita ko ang lungkot sa kaniyang maliliit na mga mata. Naroon ang pag-aalala."Ngayon ang kasal ng

Prinsesa Atirrah POVBumuntong-hininga ako. Nalulungkot ako na magagaya ang tadhana ng aking kapatid sa akin. Natatakot ako na magaya ang kapalaran niya sa akin. Ano pa kapag nalaman ni Lucidiro na may bata sa kaniyang sinapupunan?Tiningnan ko ang aking anak. Seryoso niyang iginagala ang tingin sa Kaharian ng Cladmus. Sobra akong naaawa sa kaniya. Halata ang pagiging ignorante niya sa mundong ito. Paano nga ba mabubuksan ang isip niya kung ikinukulong siya ni Galleion sa kaharian? Na hanggang pagtingin nalang mula sa bintana ang tanging nagagawa niya. Iniangat ko ang tingin. Hinihiling kong matapos na ang paghihirap, hindi ng sarili ko kung hindi ng aking anak. Tumunog ang gong. Senyales ng pagpasok ng mga opisyal. Pangungunahan ni Narnion ang pagpasok. Ang unang pumasok ay ang mga kawal na nasa kinse ang bilang. Nag-martsa sila sa pasilyo at nang tumapat ang pinuno sa hilera ng gintong upuan ay huminto siya, gano'n rin ang mga k