Prinsesa Atyrrah POVNainsulto ako nang tawagin akong huwad ng sarili kong acrinim at bilang patunay na hindi ako huwad ay pinigilan ko ang kaniyang hininga. Iyon ang aking kapangyarihan, ang hangin.Ngunit natigil ang aking pagpapatunay nang tinawag ang aking pangalan ng isang pamilyar na boses na iyon. Ang boses niyang ilang araw kong pinangulilaan. Ang boses niya ang nagpatigil sa akin sa pagpapatunay. Naluluha ko siyang tinawag sa pangalan habang siya papatakbong lumapit sa'kin. Sumasabay ang kaniyang basang buhok sa malakas na hangin. "Ginoo..." Bulong ko kasabay sa pagtulo ng aking luha nang yakapin niya ko. Iyong yakap na sobrang higpit, takot akong mawala, nanginginig. Ang aking Ginoo ay hinahagkan ako. Isang yakap na sobrang init sa gitna ng mahangin at malamig na paligid."A-Atyrrah..." Kahit hindi ko tingnan, alam kong tulad ko ay umiiyak siya, nadadala ng emosyon, natakot. Nagpatuloy ang aming yakap sa madilim at malamig na gabi. Sa gitn

Ang Mundo ng Acranum ay nahahati sa apat na parte. Ang unang parte ay para sa mga diwata, ang ikalawa ay para sa mga bampira, ang ikatlo ay para sa mga taong-lobo at ang ikaapat ay para sa mga bruha.Bawat parte ay may namamahala.Bawat parte ay may pakinabang.At ang bawat parte ay nagkakasundo.Ngunit hindi ngayon.Ang Acranum na Mundo ng Mahika kung saan naninirahan ang mga di kapani-paniwala ay isa nang miserableng lugar.Ang dating tahimik na lugar ngunit masaya ay sing-ingay na ng malakas na bagyo, nagwawala ang bawat isa, may galit sa dibdib, dala ay hinanakit...Sa Reyna.Ang Reyna na nagpapahirap sa kanilang sitwasyon. Ang Reyna na mahal ang pagpapahirap. Ang Reyna na dahilan sa pagkawasak ng mundong dati ay masaya."Ipakuha ang kanilang mga salapi! Walang iiwan maski isang kusing!" Utos niya sa mga kawal na agad sumunod. Ayaw ng mga kawal, naawa sila. Ngunit anong magagawa nila kung Reyna na ang nag-utos? Kayan

Prinsesa Atyrrah POVKusa akong nagising. Tinanghali ako ng gising. Parang ang bigat ng aking pakiramdam ngunit hindi ko alam ang dahilan. Masakit rin ang aking ulo. "Hay" buntong-hininga ko bago itinutok ang aking paningin sa kisame ng aking kwarto. Nakauwi kami kagabi at pagtapos ay sinamahan ako rito ng Ginoo. Masyadong masarap sa pakiramdam ang sinabi at aksyon niya kagabi. Hanggang sa dumating ang punto na gusto ko nang ipakilala ang aking sarili upang malaman kung matatanggap niya pa ko.Tinawag ko ang hangin upang sabayan ako sa aking pagpapakilala. Hanggang sa...."Anong nangyari?" Naguguluhan kong tanong habang kunot ang noo at nakatitig sa kisame. Hindi ko maalala! Wala akong maalala pagtapos no'n. Inalog ko ang aking ulo ngunit walang nangyari. Wala talaga akong maalala. Ang aking utak ay nahinto sa pagproseso.Isang katok ang nagbalik sa akin sa wisyo. Umupo ako sa kama at isinandal ang aking likod sa ulunan nito sakt

Chapter 47: LoveYvo Artemis POVNakangiti akong nagta-type sa laptop dito sa opisina. Hindi mapatid ang ngiting ito at panay sulyap ko sa mini-room. I bit my lower lip as of excitement.May nangyari sa'min sa kweba, meron rin sa kotse bago kami umuwi. Three days has been passed after that and within that days, we always making love! Many position, many rounds, many m*ans. Ilang beses kaming nagpunta sa langit at sa bawat pagsilip namin sa langit ay...Pinuputok ko sa loob niyaI knew that she didn't know anything about it's outcome. Everytime I am looking at her when we are having s*x, she feel enjoyed. But she didn't knew my true intention. She's a f*cking buddy but that's not my intention.Ipinuputok ko sa loob niya dahil gusto ko na siyang mabuntis. Gusto kong makita siyang may malaking tiyan. Gusto kong makita siyang maglihi at higit sa lahat gusto ko siyang makitang manganak. Is it selfish? That I am not infor

Prinsesa Atyrrah POVNaghabulan sa pagtibok ang aking puso dahil alam kong nakikita ako ng Prinsesa Atirrah. Nakangiti siya at nananatiling nakatayo sa lugar kung saan namin siya nakita. Hinawakan ko ang pinto ng sasakyan ngunit natigil nang maalalang hindi ko alam kung paano ito buksan. Napatingin ako sa Ginoo na malalim ang tingin sa'kin at magkasalubong ang kilay. Seryosong-seryoso siya na aking ikinabahala. "Ginoo, pakibuksan, pakiusap" ani ko pero nananatili siyang nakatingin sa'kin. Hindi ko mabasa ang kaniyang isipan. Natatakot ako sa kaniyang iniisip at nararamdaman. "Ginoo...""Hindi ka naman aalis diba?" natulos ako sa kinauupuan nang sabihin niya iyon. Napipi ako dahil doon. Hindi ako nakapagsalita, hindi ko alam ang sasabihin. "Diba, di ka naman aalis?" Tanong niya ulit ngunit hindi pa rin ako sumagot. "Ginoo..." hindi ako makaapuhap ng salitang makakapagpahinahon sa kaniya. Natatakot ako sa nararamdaman niya. Pero sin