“OLIVIA, PWEDE ba tayong mag-usap? At pakiusap, huwag mo na sanang ipaalam pa kay Tonet ang pagkikita nating ito,” sabi ni Anika nang tawagan siya nito.            “O-Okay,” sagot ni Olivia.  Alam niyang importante ang sasabihin nito at kinakabahan siya.  Tinawagan kaagad niya si Gabriel pagkatapos tumawag sa kanya ni Anika.            “Hello?”            “Gab, makikipagkita ako ngayon kay Anika.  May importante raw siyang sasabihin sakin,” paalam niya dito.            “Okay, saan kayo magkikita? Mag-iingat ka. Huwag na huwag kang lalakad na walang kasamang body guards.  Kasama mo ba si Tonet?”         &n

“OLIVIA, ANONG gagawin ko?  Ayokong hayaan si Niks magpagamot sa Amerika na di ako kasama.  Gusto kong kasama nya ko habang nagpapagamot siya pero. . .” napahagulhol siya, “Ayoko ring naming iwan ang mga bata.  Binantaan ako ni Rocco na kapag sumama ako kay Niks, di ko na makikita ang mga anak ko kahit na kelan.  At. . .at obligasyon ko naman talagang alagaan ang mga bata. . .”            “Naiintindihan kita pero naiintindihan ko rin naman ang nararamdaman ni Rocco, lalo pa at 10 years old lang naman iyong bunso nyo,” aniya dito.  “What if sumama ka kay Anika papuntang Amerika kahit two weeks lang.  ‘Wag ka ng mag-aalala sa pamasahe at mga gastosin mo dun, ako ng bahala.  At least kasama ka ni Anika sa unang dalawang lingo nya dun. Or kahit isang buwan lang.  Huwag mong intindihin ang mga bata, kami na ni Nanay Becca ang bahala sa kan

UMIIYAK si Tonet habang pinagmamasdan si Anika habang natutulog.  Katatapos lang nitong sumailalim sa chemotheraphy.  Kanina ay sumuka ito ng sumuka kaya naman tarantang-taranta siya.  Kung pwede nga lamang akuin ang sakit na nararamdaman nito, ginawa na niya.            God, hindi ko kayang mawala siya sa kin, please naman.  Ngayon lang ulit ako hihiling saiyo, sana naman, pagbigyan mo naman ako oh.            Hinagod niya ang buhok nito saka hinalikan ito sa nuo  saka nahiga sa tabi nito.  Ayaw niyang ipikit ang kanyang mga mata.  Natatakot siyang baka pagmulat niyang muli, wala na ito sa tabi niya kagaya ng panaginip niya nuon.            Kinagat niya ang ibabang labi upang huwag nitong marinig ang pag-iyak niya.   &nbs

“SO, ANO, TAYO NA ULIT?” Tanong ni Jestoni kay Randell nang matapos silang magtalik.  Wala siyang sagot na narinig mula dito.            Nagkibit balikat siya.            Hindi niya ito pipilitin kung hanggang ngayon ay pinagdududahan pa rin nito ang intension niya para dito.  Ngunit umaasa siyang hindi magtatagal at mararamdaman rin nito na sincere ang kanyang intension.  Hindi pa niya tiyak kung mahal na niya ito, ang tanging malinaw lang sa kanya ngayon ay gusto niya ito.  Namimiss niya ito at hinahanap-hanap niya ito.            “Okay, tawagan mo na lang ako kapag gusto mo ng,” isang pilyong ngisi ang sumilay sa mga labi niya, “Alam mo na.”            “Okay.  Tatawa

WALANG KIBO SI JAYPEE habang ipinapasok siya sa loob ng selda.  Baka nga mas matatahimik siya dito sa loob.  Napapagod na siya.            Bahala na.            Tatanggapin ko na lang kung anong kapalaran ang naghihintay sa akin dito.  Pagod na pagod na akong magtago.            Umiiyak na sumiksik siya sa isang sulok, ni ayaw niyang magtama ang paningin niya sa mga naroroon.  Natatakot siyang baka kapag nagkamali ay mabugbog siya ng mga kasamahan niya sa selda.            Ipinkit niya ang kanyang mga mata.  Unti-unti ay nanumbalik ang lahat sa kanya.  Kung paano siyang nagsumikap para marating ang tagumpay.  Ngunit nasaan siya ngayon?     &n