Semua Bab Journey To The Bad Boy's Heart: Bab 31 - Bab 40

ARAW NG biyernes, alas singko diyes sa hapon nang makauwi kami ni Amy sa apartment. Ibinaba ko sa ibabaw ng sofa ang aking bag, inilapag ang hawak kong cellphone sa ibabaw ng mesa atsaka dumiretso sa banyo.Pag-upo ko pa lang sa kubeta ay sunod sunod na kalabog ang narinig ko magmula sa labas ng banyo.“Bree! Pakibilisan, lalabas na lalabas na!” sigaw ni Amy sa labas.Dahil trip kong mang-asar, “Ang alin ba?!” sigaw ko pabalik.Hindi ito sumagot. Ngunit mas lumakas ang pagkalabog niya sa pintuan.Pagkatapos ko...“Oh, tae ka na do&r

NANG MAGISING ako nang alas kwatro y medya, ay hindi na muli ako dinalaw ng antok. Kaya naman nagpasya akong puntahan na lang si Brent sa kanyang kwarto para makita ang kalagayan nito.Naghilamos muna ako bago ako tumuloy sa kwarto ni Brent. Habang pinupunasan ko ang aking mukha ng towel, napatingin ako sa bintana.Hindi pa rin tumitigil ang pag-ulan. Hindi ko alam kung may bagyo ba o wala. Hindi naman kasi ako nag-abalang buksan ang facebook ko kagabi. Diretso tulog na kasi ang ginawa ko.Dahan-dahan kong pinihit ang seradura ng pintuan ni Brent. Itinulak ko ito nang marahan. Nag-iingat na hindi makagawa nang ingay.Madilim ang kwarto ni Brent dahil pinatay nito lahat ng ilaw. Kaya nama

I’M SITTING on the sofa, wearing Brent’s T-Shirt and his boxer. Oh, God, it makes me blush like ten times. I just can’t believe it that my dream guy, okay too much for that… I just can’t believe that I’m wearing Brent’s belongings.Para akong baliw na kinikilig mag-isa sa mga naiisip at hindi mapigilan ang sarili na tumili nang mahina. Paano kung makita niya akong ganito? Ano kaya ang magiging reaksyon niya?Umabot hanggang kalahati ng hita ko ang damit niya. Kaya hindi ko na isinuot ang jersey short na kinuha ko. Tanging ang boxer short na lang.Itutuloy ko na sana ulit ang aking imahinasyon nang biglang mag-ring ang cellphone ko na nakapatong sa ibabaw ng glass table.

TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama

ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.