All Chapters of Journey To The Bad Boy's Heart: Chapter 11 - Chapter 20

SABI NI Amy nakakahiya raw ako. bakit naman ako mahihiya? Nagnakaw ba ako? Gumagamit ba ako ng drugs? Nakiki-kabit ba ako? Isa ba akong pokpok? Hindi naman ah.Wala naman akong ibang ginagawa kung ‘di ang gumawa ng mga paraan para sa crush ko. Para mapansin niya ako. Anong masama kung bumabanat ako? Alangan naman na sasabihin kong, crush, ligawan mo na ako. Crush, pakasalan mo na ako. Madali lang naman pero quickie lang ‘yon. Walang kasiguraduhan ang mga gano’ng bagay.Mas maganda ‘yong gumagawa ka ng effort. ‘Yong pinaghihirapan at pinagtiyatiyagahan mo ‘yong isang bagay. Hindi rin naman ako sigurado kung may patutunguhan itong ginagawa ko, pero mas mainam na ‘yong may ginagawa kaysa sa wala.Whatever the re

“IYANG PINAG-GAGAGAWA mo, ikakapahamak mo ‘yan.”Akala ko ba pari lang ang nagbibigay ng sermon? Bakit pati si Amy? “Pari ka ba?”“Huwag mong ginagawang biro ang mga sinasabi ko sa ‘yo. Paano kung may nagsumbong sa ‘tin do’n at na-guidance tayo?”Ibinaligtad ko ang priniprito kong itlog. “E ‘di ba, wala naman pakialam ang mga estudyante sa school? Ano ba tayo? High school?”Linapitan ako nito at sumandig sa may lababo. Humalukipkip. “Kahit na. Hindi ka ba nahihiya?”“Ilang beses ko ba sasabihin, paulit-ulit na. Hindi pa rin ang sa

"FOR THE easy round, we have a tie result. CEA and CSA. Let's give them a round of applause." says, Mrs. Ramos, the head of all English instructors. Nagsipalakpakan naman ang mga kapwa ko estudyante."Let's now continue to the next round," said Mrs. Ester. One of the instructors in AB English. Siya raw ang gumawa ng questions sa medium round, ani Ms. Dora kanina.Nakaupo na si Ms. Dora at laging sumusulyap sa gawi namin ni Brent. Curve line kasi ang formation namin. Pero halos isang metro ang agwat. Nasa pinakadulo ako at si Brent. kaya naman mapapasulyap ka talaga. Mabuti na lang crush, inspirasyon kita hindi pa distraksyon. Kung nagkataon, naku baka kulelat ako dito.We can do this crush. Napangiti ako sa naiisip. Para na yata akong b

FINALLY, my application for library assistant was granted. Matagal ko nang binalak ang pag-aapply, pero sila nanay ayaw nila, baka raw kasi makasagabal sa studies ko. But now, I pursue it, because I really need to. Napakalaking tulong ito sa 'kin lalo na’t balak kong mag-change course.Ngayong araw ang simula ko. Ibabahagi ko ang vacant hours ko sa hapon para sa pagtulong sa library. Hanggang 3 o’clock ang klase ko sa hapon, both MWF and TTh. Two hours bawat araw ang ilalaan ko para sa service, weekends were excluded of course. Not unless, the librarian asks for extra service.Hindi ko muna sasabihin kila nanay ang blessing na ‘to, dahil baka magalit sila.“Paano ba ‘yan, besh, uuwi ako ng mag-isa sa apartment? Hindi na tayo magkakasabay. Huhu. “ ani

ALA UNA ng hapon, mukha kaming tuyot na gulay na nakikinig sa lecture ni Mrs. Gran. Ang pinaka-matanda na instructor ng M.U. Her hair was almost white, she has wrinkled skin. According to her, she’ll retire after this year.“Personal selling is personal presentations by the firm’s sales force for the purpose of making sales and building customer relationship—”Napapahikab na ang mga kaklase ko. Dahil sa katandaan nito ay hindi na siya lively kung magturo. Malumanay at mabagal ito magsalita. Tuloy-tuloy lang ito sa pagsasalita. Hawak-hawak nito ang remote ng malaking t.v sa harapan. Bored na bored naman kaming nakatingin do’n.Ang iba’y kunwaring tumatango kahit hindi naman nila naiintindihan.