(Reese's POV)     NGAYON ko mas lalong napagtanto na mali ang sinasabi nilang dapat lagi akong maging mabait. Maling-mali. Hindi dapat sa lahat ng oras ay mabait ka. Kapag mabait ka, sasamantalahin nila hanggang sa ubos ka na, ubos na ubos na.   Totoong may utang ang orphanage kay Mr. Failano. Hindi naman daw ito dapat manggigipit kung walang nanggipit sa kanya. At ang taong nanggipit kay Mr. Failano ay si Daddy. May utang si Mr. Failano kay Daddy at alam ni Daddy na malaki ang utang ng orphanage kay Mr. Failano. Ginipit siya ni Daddy dahil nagka-utang din ito ng malaki dahil sa pagsusugal.   Ang lahat ay plano ni Daddy. Hindi si Mr. Failano o ang orphanage ang talagang target niya. Ako. Ako ang target niya. Malapit ako sa orphanage kaya nakagawa siya ng plano. Ginamit lang niya si Mr. Failano para sa orphanage dahil alam na alam niyang gagawin ko ang lahat para sa orphanage.   He's hear

(Reese's POV)  SILENCE. Minutes of silence passed that made me sighed. Hindi niya sinagot ang tanong ko. Ni hindi nga siya tumigil man lang sa pagtipa. "Coz..." I trailed of but same result. He remained silent. "I thought you'll going to answer---" "I saved you." He stopped typing and looked at me. Napalunok ako dahil sa klase ng tingin niya sa'kin. Parang hinahalukay niya pati ang kaluluwa ko. "Y-You...?" I averted my gaze to my lap and gulped to clear my throat. "From what?" I closed my eyes for a moment before looking at him again. He's looking at me intently. Dumagundong ang tibok ng puso ko kaya kahit nanlalambot ang mga tuhod ko, pinilit kong bumaba sa kama niya at tumayo na lang sa gilid. He said he saved me. From what? Or from whom? Kanino o saan niya ako iniligtas? Baka nga kaya siya tinawag na 'monster in business world' dahil sa ugali

(Reese's POV)I froze. I was dumbfounded. My jaw slacked as I stared at him. Shock was an understatement to describe my reaction upon hearing what he said. Tuloy-tuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko pero hindi man lang ako nag-abalang punasan ang mga ito. I just kept on staring at my father.The man I looked up to since I was a little girl just told me that I'm not his child. After 21 long years, ngayon niya sasabihin na hindi niya ako anak. Ano'ng aasahan niyang reaksyon ko? Matutuwa ako? Sino'ng anak ang matutuwa kapag sinabi ng nakagisnan niyang ama na hindi siya nito anak?My mind declined to processed what he said. Kahig ako, hindi ko kayang tanggapin ang rason niya. Pinambayad niya ako sa utang dahil hindi niya ako anak. Kaya ba niya ginawa 'yon dahil naniningil na siya sa mga nagastos niya para sa'kin?But no! Hindi totoo ang sinabi niya. I'm his daughter. Tatay ko siya. Magkadugo kaming dalawa. Ramdam ko. Ramdam na ramdam ko. He's lying.

(Reese's POV)Madilim na ang paligid. Mula sa garahe, maliliit ang mga hakbang ko papasok ng bahay ni Coz. May parte sa akin na ayaw magpatuloy pero kailangan ko ng umuwi bago pa niya ma-isipang ipahanap ako. I don't want him to disturbed other people.After the talk with my father, I decided to breath first before going home. Hindi na ako nagtanong pang muli sa kanya after I learned from him that I'm not really married to Coz. I sat there quietly, processing the informations and just staring blankly outside the glass window. I sat there trying to figured out something within me.From his office, I went to the park near our subdivision. I planned to visit the orphanage but I postponed it because I want to clear my mind. Going to the orphanage after the talk with my father will just make me think more.Nanatili ako sa park ng ilang oras hanggang sa unti-unti ng dumidilim ang paligid. Pinanood ko ang mga batang masayang naglalaro habang si

(Reese's POV)AWKWARD. Pagsapit ng umaga, gan'yan kaagad ang bumalot sa buong kusina ng pumasok si Coz at nadatnan akong kumakain ng almusal. Napatigil pa ako sa akmang pagsubo pero hindi ako nag-angat ng tingin sa kanya. Nanatili lang akong nakatingin sa plato ko. And when he walked towards the chair adjacent to mine, I held my breath for a second but went back to my reverie immediately. I don't want him to know that I'm feeling different towards him.Halos tunog lang ng aming mga kubyertos ang siyang naririnig dahil walang umiimik sa'min. Walang gustong magsalita dahil ano nga ba naman ang sasabihin namin?I don't want to think about what happened last night anymore. But seeing him this early made me remembered it clearly. Ang linaw ng imahe ng mga pangyayari kagabi. Para na nga akong nanonood ng sine.That kiss was... I don't know. I don't know what to say about it. It shouldn't happened in the first place. Funny how I repeated countlessly