(Reese's POV)
AWKWARD. Pagsapit ng umaga, gan'yan kaagad ang bumalot sa buong kusina ng pumasok si Coz at nadatnan akong kumakain ng almusal. Napatigil pa ako sa akmang pagsubo pero hindi ako nag-angat ng tingin sa kanya. Nanatili lang akong nakatingin sa plato ko. And when he walked towards the chair adjacent to mine, I held my breath for a second but went back to my reverie immediately. I don't want him to know that I'm feeling different towards him.Halos tunog lang ng aming mga kubyertos ang siyang naririnig dahil walang umiimik sa'min. Walang gustong magsalita dahil ano nga ba naman ang sasabihin namin?I don't want to think about what happened last night anymore. But seeing him this early made me remembered it clearly. Ang linaw ng imahe ng mga pangyayari kagabi. Para na nga akong nanonood ng sine.That kiss was... I don't know. I don't know what to say about it. It shouldn't happened in the first place. Funny how I repeated countlessly(Reese's POV)I asked but he didn't responded. I waited for him to talked but he didn't, even after a few minutes. I let out a sigh of defeat. Here we go again. He'll tell me to ask him but he'll just remain silent when I asked him. This is the main reason why I was having a second thought of coming here and talk to him. Mananahimik siya o kaya naman ay iibahin niya ang usapan. He's good in doing that and it's so annoying like hell.I was about to get up from the chair and ready to leave the library when he suddenly broke the silence."I saved you."One of my brows raised high before I rolled my eyes. There goes the 'I saved you' excuse again. Why do they kept on using that to me everytime I asked them that question? Mahirap bang sabihin ang sagot? O baka naman sadyang ayaw lang talaga nilang sabihin ang mga bagay na gusto kong malaman?I wanted to know the truth. Deserve ko naman sigurong malaman dahil ako ang labis na na-aapektuhan, 'di
(Reese's POV)HIS jaw dropped and his eyes widened upon hearing me said those words. And that's the moment I truly realized what I just said. I instantly averted my gaze because of embarrassment and then mentally scolded myself.What the actual hell, Reese? Really? Those kind of words?"Y-You..."I looked at him, wearing my poker face to hide the embarrassment. "Forget about what I said," agad na sabi ko. "I was just... Just forget about it."Why did I even said those things after all? At kay Coz oa talaga? Okay lang sana kung sa mga kaibigan ko dahil sanay na sila sa bardagulang usapan, but with Coz? Ang bobo ko talaga.He stared at me for a moment. "I didn't expected you to say those kind of words." I glared at him. Sinabi na ngang kalimutan na niya ang kung ano mang sinabi pero nagkomento pa talaga.I kept silent. He waited for me to respond but I din't. He looked mad at me for doing that but I didn't cared at all. Th
(Reese's POV)ILANG araw pa ang lumipas na wala kaming pansinan ni Coz. Oo nga at nasa iisang bahay lang kami pero hindi kami nag-uusap. Kapag nagkakasalubong kami, parehas kaming nag-iiwas ng tingin. Walang gustong ma-unang mag-approach. Parang nagpapataasan kami ng pride.Katulad ngayon, he wanted me to leave the living room and go upstairs because someone is coming pero imbea na sabihin sa'kin ng diretso, he went to the kitchen where Alice was. Kay Alice niya sinabi para sabihin sa'kin. I almost rolled my eyes when Alice came to me.Inis na tumayo ako at padabog na pumanhik sa kwarto ko. Nasa kabilang sofa lang naman siya kanina pero bakit kailangan niya pang ipasabi kay Alice? Gan'on ba niya ako ka-ayaw kausapin to the point na mang-iistorbo pa siya ng ibang tao?Padapang nahiga ako sa kama at ibinaon ang mukha ko sa unan bago frustrated na sumigaw. I wanted to shout and let out my frustrations. Nakakainis na.I didn't know how l
(Reese's POV)BALISA ako habang nagmamaneho patungo sa apartment ni Olive. I didn't texted or called her that I'll be visiting her. Tinanong ko lang kung may lakad siya at sinabi naman niyang wala at nasa apartment lang siya. I'll just surprise her para hindi niya ako takasan. Baka kapag sinabi kong pupuntahan ko siya, magpalusot lang siyang may pupuntahan.Kailangan ko ng makakausap. Mababaliw ako kapag sinarili ko ang problema ko. And the conversation with Coz earlier didn't helped. Mas lalo lang ako na-stress.'Come home to me. I'll be waiting for you, wife.'...that's what he said huskily. Yes, huskily. Parang boses kagigising lang na siyang labis na nagpatayo sa mga buhok sa batok ko. Bumilis din ang tibok ng puso ko kaya umatras ako at nagmamadaling tinalikuran siya. Halos takbuhin ko na nga ang kinaroroonan ng kotse niyang madalas kong gamitin para lang makalayo kaagad sa kanya. Kung mananatili pa akong malapit sa kanya kahit sandali lang, hindi
(Reese's POV)HINDI ko alam kung naka-ilang tagay na ako ng makaramdam ako ng pagka-ihi. Nang mapatingin ako sa center table, dalawang bote na pala ng soju ang walang laman at kalahati na lang din ang natitira sa boteng kasalukuyan naming iniinom.Bago ako tumayo at tumungo sa banyo, uminom muna ako ng tubig para ibsan kahit konti lang ang nararamdaman kong pagkahilo. Umikot pa ang paningin ko ng makatayo ako kaya muntikan na akong mabuwal kung hindi lang ako nakahawak sa balikat ni Olive. She looked up at me with a confused look. I shook my head, assuring her that it was just nothing.She nodded. Hindi niya pala napansin na muntikan na akong mabuwal kanina. And thanks God that she really didn't saw me dahil baka pagtawanan niya lang ako. Baka sabihin pa niyang mas mahina akong uminom kaysa sa kanya. And that's not true. Siya ang mas mabilis malasing sa aming dalawa. Siya ang laging unang tumatakbo sa banyo. Siya ang laging unang nakakatulog dahi
(Reese's POV)BWISIT. That's the perfect way to describe Joseph Coz Taylor right now. Napakabalahura ng bunganga. Ang dapat sa kanya ay nagmumumog ng holy water para mabasbasan ang bunganga niya. Kung ano-ano na lang kasing kabalastugan ang mga sinasabi niya.I'm not a greenminded. Well, maybe just a little. Pero simula no'ng nakasalamuha ko siya, kung ano-ano na lang ang pumapasok sa isip ko. Nakakahawa ang sakit niya.Nakakaloka. Ang hirap intindihin ng ugali niya. Napakagulo. Sobra. Minsan ang sarap niyang sapakin at ilibing ng buhay. Minsan naman ay hindi ko na alam kung matutuwa ba ako o maiinis sa pagiging tahimik niya.Coz brings out the best and worst in me. Parang ang sama-sama kong tao sa t'wing nag-uusap kami dahil parang inaaway ko siya. Sino ba naman kasi ang hindi maiinis kapag hindi sumasagot ang tinatanong mo? 'Yong tipong bago kayo magtanungan, sasabihing 'you can ask anything', pero kapag nagtanong ka na, hindi ka naman
(Reese's POV)HINDI ko alam kung ilang oras na akong nakatulala lang sa notes ko. For the first 3 hours, okay pa naman ang oagre-review ko. Maybe because it's for the minor subjects at walang computations. But when I started reviewing for one of my major subjects, parang nagsilayas na lahat ng braincells ko. Natulala na lang ako at kahit na ano'ng pilit kong ipasok sa utak ko ang mga information, wala talagang pumapasok. Wala pa ngang exam, na-mental block na ako kaagad.I closed my eyes and took a deep breath. Maybe I just need to rest. Maybe I overused my brain.I stood up and walked towards the mini refrigerator that Coz had prepared for me. Up until now, I still can't figured out why he prepared all of these things. Parang napaka-concern naman niya.Bakit niya kailangang gawin ito? May gusto ba siyang patunayan? Kung oo, ano naman?Gusto niya bang patunayan na kahit ano, pwede niyang gawin? I can't understand why. Bakit? Pwede naman a
(Reese'POV)Naramdaman kong nagulat siya sa ginawa ko. He stiffened as our lips met. But I didn't give even a single damn about it. It was just a peck. Just a simple and short touch of our lips. No big deal.I distanced my face from him with a wide smile still plastered on my face. I let go of him and excitedly get the plastic he's holding."Thanks, hubby." I happily said to him before tasting the fruit tea. And the moment I tasted it, my eyes automatically closed because of how delicious it is. "This is really good!" I happily chirped like a kid who got her favorite chocolate.I drank almost half of it before looking at Coz, the straw's still between my lips. My forehead creased when I saw his reaction. His looking at me dumbfounded, like he can't believe what he's seeing right now.Dahan-dahan kong pinakawalan ang straw ng mapagtanto ko kung ano ang ginawa ko, ilang minuto lang ang nakakalipas. Napalunok ako dahil sa katangahang nagawa ko.Damn, Rose Destiny!