(Reese's POV)Madilim na ang paligid. Mula sa garahe, maliliit ang mga hakbang ko papasok ng bahay ni Coz. May parte sa akin na ayaw magpatuloy pero kailangan ko ng umuwi bago pa niya ma-isipang ipahanap ako. I don't want him to disturbed other people.After the talk with my father, I decided to breath first before going home. Hindi na ako nagtanong pang muli sa kanya after I learned from him that I'm not really married to Coz. I sat there quietly, processing the informations and just staring blankly outside the glass window. I sat there trying to figured out something within me.From his office, I went to the park near our subdivision. I planned to visit the orphanage but I postponed it because I want to clear my mind. Going to the orphanage after the talk with my father will just make me think more.Nanatili ako sa park ng ilang oras hanggang sa unti-unti ng dumidilim ang paligid. Pinanood ko ang mga batang masayang naglalaro habang si
(Reese's POV)I froze. Hindi ako nakagalaw para lumayo sa kanya. Nanlalaki ang mga matang nanigas ako sa kina-uupuan ko at hinayaang lumapat ang mga labi niya sa labi ko.The kissed lasted for about a minute. He slowly gave distance between our lips but before I can even blink, he dipped his head towards me and claimed my lips again. Pero sa pagkakataong 'yon, hindi na lang basta paglapat ang nangyari. Coz was moving his lips and even gently biting my lips.I wanted to moved away from him but his holding my neck to firm me. His other hand was holding my arm to prevent me from moving away.Gusto kong lumayo sa kanya pero hindi ko magawa. This isn't my first kiss. He stole that already. And now, he's kissing me again...in his room, above his bed.He again bit my lower lip, not hard enough to hurt me but enough for me to parted my lips. And that gave him the opportunity to enter his tongue in my mouth and explore the insides.
(Reese's POV)AWKWARD. Pagsapit ng umaga, gan'yan kaagad ang bumalot sa buong kusina ng pumasok si Coz at nadatnan akong kumakain ng almusal. Napatigil pa ako sa akmang pagsubo pero hindi ako nag-angat ng tingin sa kanya. Nanatili lang akong nakatingin sa plato ko. And when he walked towards the chair adjacent to mine, I held my breath for a second but went back to my reverie immediately. I don't want him to know that I'm feeling different towards him.Halos tunog lang ng aming mga kubyertos ang siyang naririnig dahil walang umiimik sa'min. Walang gustong magsalita dahil ano nga ba naman ang sasabihin namin?I don't want to think about what happened last night anymore. But seeing him this early made me remembered it clearly. Ang linaw ng imahe ng mga pangyayari kagabi. Para na nga akong nanonood ng sine.That kiss was... I don't know. I don't know what to say about it. It shouldn't happened in the first place. Funny how I repeated countlessly
(Reese's POV)I asked but he didn't responded. I waited for him to talked but he didn't, even after a few minutes. I let out a sigh of defeat. Here we go again. He'll tell me to ask him but he'll just remain silent when I asked him. This is the main reason why I was having a second thought of coming here and talk to him. Mananahimik siya o kaya naman ay iibahin niya ang usapan. He's good in doing that and it's so annoying like hell.I was about to get up from the chair and ready to leave the library when he suddenly broke the silence."I saved you."One of my brows raised high before I rolled my eyes. There goes the 'I saved you' excuse again. Why do they kept on using that to me everytime I asked them that question? Mahirap bang sabihin ang sagot? O baka naman sadyang ayaw lang talaga nilang sabihin ang mga bagay na gusto kong malaman?I wanted to know the truth. Deserve ko naman sigurong malaman dahil ako ang labis na na-aapektuhan, 'di
(Reese's POV)HIS jaw dropped and his eyes widened upon hearing me said those words. And that's the moment I truly realized what I just said. I instantly averted my gaze because of embarrassment and then mentally scolded myself.What the actual hell, Reese? Really? Those kind of words?"Y-You..."I looked at him, wearing my poker face to hide the embarrassment. "Forget about what I said," agad na sabi ko. "I was just... Just forget about it."Why did I even said those things after all? At kay Coz oa talaga? Okay lang sana kung sa mga kaibigan ko dahil sanay na sila sa bardagulang usapan, but with Coz? Ang bobo ko talaga.He stared at me for a moment. "I didn't expected you to say those kind of words." I glared at him. Sinabi na ngang kalimutan na niya ang kung ano mang sinabi pero nagkomento pa talaga.I kept silent. He waited for me to respond but I din't. He looked mad at me for doing that but I didn't cared at all. Th
(Reese's POV)ILANG araw pa ang lumipas na wala kaming pansinan ni Coz. Oo nga at nasa iisang bahay lang kami pero hindi kami nag-uusap. Kapag nagkakasalubong kami, parehas kaming nag-iiwas ng tingin. Walang gustong ma-unang mag-approach. Parang nagpapataasan kami ng pride.Katulad ngayon, he wanted me to leave the living room and go upstairs because someone is coming pero imbea na sabihin sa'kin ng diretso, he went to the kitchen where Alice was. Kay Alice niya sinabi para sabihin sa'kin. I almost rolled my eyes when Alice came to me.Inis na tumayo ako at padabog na pumanhik sa kwarto ko. Nasa kabilang sofa lang naman siya kanina pero bakit kailangan niya pang ipasabi kay Alice? Gan'on ba niya ako ka-ayaw kausapin to the point na mang-iistorbo pa siya ng ibang tao?Padapang nahiga ako sa kama at ibinaon ang mukha ko sa unan bago frustrated na sumigaw. I wanted to shout and let out my frustrations. Nakakainis na.I didn't know how l
(Reese's POV)BALISA ako habang nagmamaneho patungo sa apartment ni Olive. I didn't texted or called her that I'll be visiting her. Tinanong ko lang kung may lakad siya at sinabi naman niyang wala at nasa apartment lang siya. I'll just surprise her para hindi niya ako takasan. Baka kapag sinabi kong pupuntahan ko siya, magpalusot lang siyang may pupuntahan.Kailangan ko ng makakausap. Mababaliw ako kapag sinarili ko ang problema ko. And the conversation with Coz earlier didn't helped. Mas lalo lang ako na-stress.'Come home to me. I'll be waiting for you, wife.'...that's what he said huskily. Yes, huskily. Parang boses kagigising lang na siyang labis na nagpatayo sa mga buhok sa batok ko. Bumilis din ang tibok ng puso ko kaya umatras ako at nagmamadaling tinalikuran siya. Halos takbuhin ko na nga ang kinaroroonan ng kotse niyang madalas kong gamitin para lang makalayo kaagad sa kanya. Kung mananatili pa akong malapit sa kanya kahit sandali lang, hindi
(Reese's POV)HINDI ko alam kung naka-ilang tagay na ako ng makaramdam ako ng pagka-ihi. Nang mapatingin ako sa center table, dalawang bote na pala ng soju ang walang laman at kalahati na lang din ang natitira sa boteng kasalukuyan naming iniinom.Bago ako tumayo at tumungo sa banyo, uminom muna ako ng tubig para ibsan kahit konti lang ang nararamdaman kong pagkahilo. Umikot pa ang paningin ko ng makatayo ako kaya muntikan na akong mabuwal kung hindi lang ako nakahawak sa balikat ni Olive. She looked up at me with a confused look. I shook my head, assuring her that it was just nothing.She nodded. Hindi niya pala napansin na muntikan na akong mabuwal kanina. And thanks God that she really didn't saw me dahil baka pagtawanan niya lang ako. Baka sabihin pa niyang mas mahina akong uminom kaysa sa kanya. And that's not true. Siya ang mas mabilis malasing sa aming dalawa. Siya ang laging unang tumatakbo sa banyo. Siya ang laging unang nakakatulog dahi