“It’s a peaceful day to die huh?” a voice suddenly came from behind.Napatalon ako at agad na napa-ikot upang tingnan kung sino ang nagsalita. And boses ay nagpabilis sa tibok nang aking puso. The words felt like it were directed at me, ang pahayag tungkol sa pagkamatay. But who am I kidding? Bakit naman iyon sa akin sasabihin ni Michael Lorenzo? Wala siyang rason upang gawin iyon, or was there really no reason at all?“Ikaw pala Mr. Lorenzo, ginulat mo ‘ko.” I awkwardly laugh at nginiti ang masama kong pakiramdam.“Hmm, yeah sorry for startling you. But Orelia, bakit hindi mo parin ako tinatawag sa pangalan ko? Do you not really treat me as a friend? Well yeah, hindi mo nga pinakinggan ang warning ko so you really don’t see me as your friend,” malungkot niyang turan.“No, I do treat you as a friend! Hindi lang talaga ako sanay.”Naiilang talaga ako sa kaniya. Dahil ba

He fell to ‘happiness’? Kito? Hindi ako naniniwala, he of all people.Magsasalita na sana ako nang mapansin kong walang naging bayolenteng reaksiyon ang kahit na sino sa mga kasama ko. They were still watching Tymae, naghihintay ng susunod niyang sasabihin.“Then?” udyok ni Juancho sa kaniya upang magpatuloy sa pagsasalita.A tiny smile formed in the woman’s face, “Hindi ka ba maniniwala kung sasabihin kong kritikal ang kalagayan ni Mr. Balyurin ngayon?”“With that smile on your face? And in the first place, he went on that mission with the intention of making it through, so I would never believe that he became a casualty on his own venture.” I was rather amazed sa tiwala ni Juancho kay Kito, pero maski ako naman ay hindi basta-bastang makakapaniwala kung may magsasabi sa aking patay na si Kito. Pero sa sitwasyong ito ay hindi rin naman sinabi nang direkta ni Tymae na patay nga si Kito. She just said that he fell to the happiness’ hand. Dito na pumapasok an

 “Mauuna na si mommy at daddy babies,” paalam ko sa mga bata matapos naming kumain nang agahan.“Manang Rosa, kayo na po ang bahala sa mga bata.” Isa-isa kong hinalikan si Lezzie at Sato na abala sa pag-aayos nang kani-kanilang bag. “Ay iha, hindi ako ang maghahatid sa kanila ngayon,” wika ni Manang Rosa.“Po?”“Handa na ako! Joanice, Joasato let’s go!” masiglang sigaw ni mama, this is still so awkward, mula sa itaas.“Lola, I told you to just call me Lezzie,” reklamo ni Lezzie. “But baby girl I like it, we have the same name.”Hindi yata ako napaalam na sila ang magdadala ngayon sa mga bata. I’m amazed na may panahon sila para sa ganito. Nga naman, mayroon na pala silang ipinalit sa kanilang pwesto pansamantala. Kawawang Franco.“You can go now. You don’t need to worry about the kids

I was stunned. Mama’s voice was angelic yet strong. The melody she was singing can really make you pay attention. Habang masayang dinadamdam ang pagkanta ay buong gilas ring pinamalas ni papa ang kaniyang galing sa pagpapiano. He was effortlessly playing with the keyboard yet the sound he makes is so gallant and made me feel goosebumps. And there were the kids. Their graceful choreography was simple, pero halata ang pagiging upbeat nang kanilang sayaw. Dahil simple ang steps ay napapasabay ang ibang mga bata at ang kanilang mga magulang.I swayed with the beat at napansing nakatingin lamang si Juancho sa stage. Binangga ko ang kaniyang braso at sinenyasan gamit ang aking mata.“Sayaw na Juancho,” aya ko sa kaniya.“No, totally not love, I’m okay with just watching.”“Don’t be killjoy Juancho.”Hindi na ako nahirapan pang pilitin si Juancho na sumayaw dahil bumaba sina Lezzie at sato mula sa stage. Kalahating sumasayaw silang lumapit sa amin. Inabot ni S

“Kumusta po ang mga bata?” tanong ko kay mama sa kabilang linya.“Natutulog sila ngayon iha, napagod yata sa byahe.”Matapos ang family day sa school ng mga bata ay dumiretso na sila papunta sa probinsiya. It was too fast both for me and the children pero wala na kaming choice. The earlier we settle this the better. Isa pa ay hindi kami sigurado kung ano ang maaaring gawin nang kabilang kampo kaya mabuti na ang ganito. I would not want for another kidnap attempt to happen.“Okay po mama, tatawag lang po ako ulit.”“Yes iha, kayo diyan? Ano na ang nagyayari?”Actually, sa ngayon ay nakatayo ako sa labas nang White Swan. Juancho is by my side, at handa na kaming harapin kung ano man ang naghihintay sa amin ngayon sa loob.“Aattend po kami nang meeting of board of directors ngayon ma.”“Are you gonna be okay? Hindi ba at hindi pa nakakabalik si Hiskien?” nag-aalalang tanong niya.“Hmm, wala po po si Kito, but Juancho has his plan magiging ayos po a