“But you have wound on your face!” “Ano naman? Gagaling din to!” “No,” “Yes,” “No,” “Yes!” “Venice I said no!” “Zekiel I said Yes!” Napakunot ang noo ni Zekiel dahil sa kakulitan ni Claire. Napahawak nalamang ito sa kaniyang nose bridge at hinilot-hilot iyon dahil sa pagkainis. “Zekiel wag na kasi! Kulit mo eh, ayos lang sabi ako gagaling din ito!” Napatingin sa kaniya muli si Zekiel at ngumiti si Claire sa kaniya. “Please?” pa cute na sabi ni Claire sa kaniya. “Hard headed,” “Okay I'll take it as a yes! Thank you!” Napailing nalamang si Zekiel dahil sa kakulitan ni Claire samantalang sila Bea, Dylan at Hero naman ay nagkatinginan dahil sa kanilang nakikita. Kung kanina si Dylan lang ang nakangisi maging si Hero ay ganoon na rin habang si Bea ay kinikilig sa kaniyang nakikita. Yun ang unang beses na nakita nilang naging ganoon si Zekiel, ang magalit ng sobra at sa isang iglap ay napaamo ito ni Claire. Hindi na nagtataka pa ang tatlo dahil alam nila na adik na

Sabay na naglakad ang dalawa palabas na tila ba hindi kasama si Zekiel. Hinayaan nalamang niya ang dalawa dagil natutuwa siyang makitang magkasama ang dalawa sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Basta mas masaya siya kapag masaya na magkasama ang dalawa. Pagkarating nila sa beach ay maraming tao roon upang maligo. Halos lahat nang mga bisita ay naroroon. “Let's go daddy faster!” Masayang sabi ni Zayne dahil sa may main building palang papunta nang beach ay kita na ang dagat maganda pa naman ang panahon na iyon, summer. “Easy son makakarating din tayo,” tumabi si Zekiel sa anak at hinawakan ang kamay nito habang nakangiti. Bale hawak din ni Claire ang kabilang kamay ni Zayne kaya ang lahat ng napapatingin sa kanila ay natutuwa sa nakikita dahil para silang isang pamilya lalo pa at sila-sila din ang magkasama sa event. Tutuloy na sana sila sa pagpunta sa beach ngunit napahinto sila ng mayroong tumawag kay Zekiel. “Mr.Gray!” Napatingin silang tatlo doon at nakita nila ang i

NAGISING si Claire dahil sa sikat ng araw mula sa bintana. Sumalubong sa kaniya ang bukas na bintana kung saan nagmumula ang sinag ng araw na gumising sa kaniya. Napaunat siya dahil sa sarap ng kaniyang pagkakatulog ngunit agad natigilan ng mayroong mapansing kakaiba. Agad siyang napahawak sa kumot na nakatalukbong sa kaniya ng mapansin na wala siyang suot kahit isang damit sa katawan. “You're awake,” Nagulat siya ng mayroong magsalita sa tabi niya kaya agad siyang napalingon doon at nakita niya si Zekiel. Nagsimula ng magsitambulan ang puso niya sa sobrang kaba dahil doon. Lalo na at nagpasukan sa isip niya ang nangyari kagabi. ‘N-no this can't be happening,’ Piping sabi niya sa sarili at agad na sumilay ang luha sa mga mata niya. Nakita iyon ni Zekiel kaya agad itong nag-alala sa dalaga. “Hey why are you crying?” Sabi nito at hinawakan siya sa magkabilang braso ngunit agad iyong inalis ni Claire na ikinagulat nito. “No don't touch me, this is wrong. Mali itong nangyari

“It's okay Mommy I understand po! Masaya na po ako sa nalaman ko at least may itsura na siya sa imagination ko!” Napangiti ng mapait si Claire dahil doon at iniba ang usapan. “Kamusta na nga pala si anay Lucing at si tita Quinn mo?” “They are okay mommy, natutulog na po sila. Pagod po kasi si ita Quinn kanina sabi niya po marami siyang work na ginawa samantalang si nanay naman po pinagpahinga ko na 'rin po para maagang nakatulog. While me I'm waiting for your call,” Napatango naman si Claire dahil sa sinabi nito nakalilimutan na niyang tawagan si Quinn, naiwan dito lahat nang trabaho niya. Si Quinn ay kasosyo niya sa negosyo at pinakang pinagkakatiwalaan niya para dito sa panandalian niyang pagkawala. “Tell tita Quinn that I'll call her tomorrow, at pakisabi kay nanay wag magpapakapagod okay? While you, sleep na okay? Tulog na pala sila jaan,” “Yes po mommy! I'm so happy that you called miss na po kasi kita eh!” “I miss you too, behave okay? I love you and goodnight,” “

Hindi na napigilan ni Claire ang mapaiyak dahil doon. Napatakip siya sa bibig niya dahil ayaw niyang marinig ng dalawa ang kaniyang pag-iyak. Parang dinudurog ang puso niya dahil doon, parang gusto niyang saktan ang sarili niya dahil sa maling ginawa niya. Gusto niyang maglaho nalamang upang wag maramdaman ang sakit na nararamdaman niya. Nang hindi matigil-tigil ang pag-iyak niya na halos hindi na niya ikahinga sa sobrang pagpipigil ay dali-dali siyang tumakbo palabas dala-dala ang kaniyang cellphone at dumeretsyo sa beach. Maraming nakapansin sa kaniyang mga empleyado ni Bea ngunit hindi niya ito pinansin at nagderederetsyo sa patutunguhan. Nang makarating sa beach ay doon na niya ibinuhos ang sakit na nararamdaman niya, ang pagpipigil niya sa pag-iyak. Unti-unti siyang napaluhod dahil sa panghihina ng kaniyang mga tuhod. “Ahhh!!!” Napasigaw nalamang siya dahil sa sakit na nararamdaman. Ang gusto niya at ang plano niya ay ang mapalapit sa anak niya, hindi niya ginusto na mag