Hawak-hawak ni Levy ang tray ng hinanda niyang hapunan nang may magsalita mula sa dulo ng 14 seater table sa dining room.    “May paandar pang nalalaman, simpleng pagkain lang naman pala,” panunuya ni Leila sa kanya nang makita siya nitong palabas ng kitchen.   “Hindi ko naman ‘to niluto para sayo,” inis na sagot niya rito. “Inimbitahan ka man lang bang kumain dito?” tanong niya nang irapan pa siya nito.   “Feeling may-ari ng bahay? Kung ikaw lang naman ang nagluto nakakawalang gana namang kumain.”   “Edi umuwi ka sa bahay mo,” matigas na sagot niya rito. Muntik na niyang sabunutan ito kung hindi lang dumating ang kasambahay.   “Ma’am kumpleto na po ba

Nahalata ni Levy ang panginginig ng kamay ni Rosa nang mapagsino ang babaeng nakasuot ng itim na dress na nakatayo sa may pintuan. “Mrs. Belmonte kanina pa po ba kayo rito?” tanong ng batang kasambahay sa babaeng nakatuon ang tingin kay Levy. Ibinaba nito ang suot na graded glass at sinuyod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. “Ano ba namang bahay ‘to ang laki-laki nga kulang naman sa tao,” sambit ng may edad na babae na sadsad sa makapal na make-up ang mukha. “Pakitawag nga si Yvette, may mahalaga kaming pag-uusapan.” “Ay pasensya na po Mrs. Belmonte wala po si Ma’am Yvette ngayon maaga pong umalis kanina,” agad na paliwanag ng batang kasambahay habang pinupunasan nito ang patak ng honey na dumikit sa kanyang apron. “Pasensya na po naghahanda po kasi kami ng agahan.” “Susmio! Saan daw ba nagpupunta?” “H-hindi ko po alam, hindi po kasi siya nagsabi Madam.” Napakamot na lang sa ulo ang kasambahay. “Ano ba ‘yan! Kailangan ko pa nam

Unang araw pa lang ni Levy sa Langria Hotel ngunit parang nagsisisi na siyang makatrabaho ang dalawa. Bukod kasi sa masamang pakikitungo sa kanya ni Leila ay dinagdagan pa ito ni Ren. Mukhang kinukunsinti pa nito ang babae at naniwala ito kay Leila samantalang hindi naman nito talaga nakita ang buong nangyari kanina. Ayaw naman nitong I-check pa ang CCTV at abala lang daw sa oras kung titingnan pa ito ng lalaki para lang ma-prove ‘yung punto niya.   Ang totoo niyan napansin lang naman niya na nagbago ang pakikitungo nito simula nang mahuli niya itong nagkakalkal kaninang umaga sa kwarto niya. Kung tutuusin siya nga dapat ang magalit dahil pinakialaman nito ang personal na gamit niya. Kung hindi lang ito apo ni Don Armando ay hindi niya ito mapapatawad sa pangingialam nito sa gamit niya. Nagawa pa talaga siya nitong paratangan na hindi naman alam kung ano talagang namamagitan sa kanila ng Chai

Nanindig ang mga balahibo ni Ren nang marinig ang sinabi ng may edad na lalaki. Gusto niyang paniwalaan na sana nga ay buhay pa si Roief. Ngunit sa tuwing makikita niya si Levy ay hindi niya maiwasang mainis rito lalo na at hindi naging maganda ang pagkakakilala niya rito. Isa pang rason ay malayo ang pinagkaiba ng mga ito.    Mahinhin ang kilos at mataas ang taste ni Levy padating sa mga gamit nito, ibang-iba kay Roief na simple lang at malakas ang dating. Mukhang mahilig din sa mga mamahaling gamit ang babae at naalala na naman niya ang perang inilipat ng kanyang Lolo sa account nito. Para sa kanya malakas ang dating ni Roief dahil sa kakaibang karisma at kilos nito na hindi niya kailanman nakita sa ibang babae. Hindi pa rin niya makalimutan ang kalyo ng mga kamay nito na hinawakan niya noon. Muli siyang napabuntong hininga dahil malabo ang iniisip ng kausap.  

Labis ang inis na naramdaman ni Levy sa sinabi ng lalaki, hindi niya alam kung babatuhin niya ito ng suot na indoor slipper at mukhang narinig ni Nanay Maggie ang pagtawag ng lalaki sa kanya.   “Ano raw?” muling tanong ni Nanay Maggie upang bigyan niya ng linaw ang narinig nitong itinawag sa kanya ng lalaki.   “Ewan ko po ‘dun, “ sagot lang niya at hindi na pinansin ang lalaki. Itinuon na lang niya ang pag-ubos sa cereal niya at nang makaalis na siya.    “Hay, mula pa kasi noong ikasal ‘yung dalawa may hinala na ako na may kakaibang nangyayari lalo na kay Yvette. Hindi ko lubos akalaing ganito ang kahihinatnan ng lahat,” sabi nito habang kinukuha ang mga pinagkainan ng dalawa kanina. “Kung ano man ang mga naririnig o nalalaman mo sana tayo-tayo lang rin ang nakakaalam,”