"Rhiej, I need two frappes to be served in Table 9." Sambit ni Rachel sa akin na nakapag pabalik sa akin sa ulirat. I'm spacing out again. Nakaka inis."O-oh... Got it." Sambit ko saka ngumiti ng pilit bago sinimulang i prepare ang sinabi ni Rachel.Lumapit siya sa panibagong dating na customer habang busy naman si Sammy na nag seserve sa iba pang tables. Si Earl ang isa pang nag aassist ng mga orders.Tahimik kong ginawa ang trabaho ko. It's been almost 3 weeks since that day but damn! Nag e-echo pa din ang mga salita niya sa ulo ko.I hated him, for the first time. Nasatan ako pati na din ang dignidad ko bilang babae. Pero kahit na ganon, hindi ko siya magawang hindi isipin.I know, this feeling is unhealthy. Hindi ito tama. Masyado akong obssessed kay Max na hindi ko pa din magawang unahin ang pride, at sarili ko. Nagawa ko pang ibaba ang sarili ko para sa kaniya. Nababaliw na ako.Napa tigil ako sa pag p-prepare nang tap

"I don't fucking understand! Who the fuck is behind this?!" Sigaw ni Sammy kay boss."I don't know, Sammy! So shut the fuck up! " Galit ding sigaw ni boss sa pinsan niya.Nanatili akong naka yupyop sa couch dito sa bahay ni Sammy at hindi umiimik.Wala silang ideya kung sino ang nasa likod ng kaguluhan na nauwi sa pagka sawi ni Earl sa mismong harapan ko. Pero sa tingin ko ay mayroon akong ideya."Wala ba kayong kaaway?" Utas ko habang naka tulala sa sahig.Natigilan silang dalawa saka ako nilingon. Umiling si Boss at nahilamos  nag kaniyang mukha at nag buntong hininga."Wala. But I'll look into it a

PRESENT DAYBumitaw si Lexii kay Max saka ako binalingan at ngumiti ng matamis."Hi, Rhiej." Sambit niya habang naka pulupot pa din ang mga braso niya sa leeg ni Max. Nanatili namang blanko ang expression ni Max. "Kahit kailan talaga, bwisit ka." Dugtong pa niya saka malanding isinandal ang ulo sa dibdib ni Max.Napaismid ako at napa irap."Wala akong alam na ginawa kong mali sa'yo, Lexii." Sabi ko sa kaniya.Totoo naman, isang beses ko lang siyang nakita at naka usap. Noong gabing iyon lang. Hindi ko alam kung paano ako nging buwisit. Nakaka tawa."Pero, ikinagagalak kong maging bwisit sa

Tumulo ng sunod sunod ang mga luha ko. Mariin ko siyang tinignan na may katumbas na sakit kagaya ng ipinakikita niya."You don't deserve a family, Maximus! You deserve to suffer and hurt by your own! You're a heartless person and a worthless father!" Sigaw ko sa kaniya na basag ang boses.Lahat ng sakit, hinanakit at galit ay inilabas ko na. Nanatili siyang naka tingin sa akin ng walang imik habang sumisigaw ako."You! You kept throwing me away!" Sigaw ko habang dinuro siya sa dibdib at itinutulak. Hinayaan niya lang ako. "I looked for you for weeks! I  was all alone! We almost got killed by someone we don't even know when I was pregnant, because of you! My son was killed and you're still not there to protect him! TELL ME HOW CAN YOU CALL YOURSELF A FATHER, MAXIMUS?

Nakagat ko ang ibabang labi ko. I can't believe my heart still knows how to pound real hard for him despite knowing that he's been so eager to kill me. Funny. Love is my death.He pulled me closer and pressed me against his body. His other hand is placed at the back of head, pressing my head against his chest.It's more like a hug.I can feel his heart. I can hear it. It's like our hearts is beating on the same pace. Right now I feel... Just like how Bella Swan of the Twilight Saga looked at her own death death, This sure is a good way to die. To the place of someone else, someone I loved.Napa ngiti ako ng mapait. Kahit sa dinami dami ng dinanas kong kamalasan mula noong nakilala ko siya, hindi ko pa din magawang k