ABOUT 3 YEARS AGOLakas loob akong pumasok sa coffee shop para humarap kay Boss Joaquin at sa mga ka trabaho ko. Sana ay hindi pa nila ako pinatatalsik. Sana may trabaho pa akong babalikan.Napa tingin sa akin ang lahat nang buksan ko ang pintuan ng coffee shop.Napa tigil din ako nang salubingin nila ako ng tingin."Hi." Bati ko sa mga ka trabaho ko.Tinignan lang ako ni Rachel saka umiling iling at nag patuloy sa ginagawa. Ganoon din ang ginawa ni Earl.Iginala ko ang mga mata ko para hanapin ang pigura ni Boss. It's Friday, dapat ay nandito siya. Ganoon kasi palagi.

"I don't get it. Bakit walang kahit anong balita tungkol sa nangyari kahapon?" Iritado kong utas matapos patayin ang TV.Pabagsak akong umupo sa couch ni Sammy habang sila naman ni Joaquin ay naka upo lang ng tahimik."I don't really get it." Sabi ko habang naka kunot ang noo na naka tingin sa mag pinsan na naka titig sa akin.I saw Sammy smiled that slowly turned into a laugh.Masama ko siyang tinignan."Anong nakaka tawa?" Tanong ko.Umiling iling siya saka tumayo mula sa pagkaka dekwatro."Bitch, you look cute. Malamang tinapalan ang media. Dimo ba

Max dragged me across the hallway towards a room at the other end. He opened the door and head inside, still dragging me. He stopped and faced me."Never leave this room, Rhiej. I'm warning you." Sambit niya sa akin habang naka tingin sa mga mata ko.Nag babanta at napaka seryoso ng emosyong namumuo sa mga mata niya. I stared at it."What if I refuse to do so?" Hamon kong tanong sa kaniya ng pabulong.Hindi ko gustong asarin siya, gusto ko lang tantiyahin kung ligtas ba akong makaka galaw sa lugar na ito."I'll kill your friends..." Seryoso niyang banta sa akin."Max." Mariin kong utas habang naka titig sa

Kinaladkad ako palabas ni Maximus sa opisina ni Leo at dinala sa opisina niya.  Tulala pa din ako sa nalaman ko tungkol kay Xena.Buntis siya at muntik ko nang ipahamak siya, ang ama niya at ang dinadala niya. Kaya kong pumatay at mandamay ng mga walang kinalaman sa gulo pero kung isang inosenteng bata na hindi pa manlang nasisilayan ng mundo na ang pag uusapan, hindi ko kaya. At hindi ko kakayanin kailan man.Napagtanto kong nandito na kami sa opisina ni Max nang tumigil siya at hinarap ako ng may galit na mga mata.Nanginginig ko siyang tinignan. Nanginginig ang buong katawan ko hindi dahil sa nakikita kong galit niya kung hindi dahil sa pag saksak sa konsensya at puso ko."M-Max..." Utas ko ng mahina at may

He parked his car in front of my apartment. Hindi siya nag sasalita mula nang umalis kami sa sementeryo. Nanatili akong naka upo doon at naka tingin sa kaniya."Max..." Utas ko ng pa bulong."I'm fine." Sambit niya ng malamig sa akin."You're not. I can see through you, you can't fool me." Saad ko naman.Nag igting ang panga niya habang naka tingin sa unahan. Hindi niya ako tinatapunan ng tingin."E ano ngayon? Ano bang pake mo?" Turan niya.Napa tungo ako sa tinuran niya. Nasasaktan ako. Kasi nakikita ko siyang ganiyan. Hinihiling ko na sana, may isang pagkakataon na magtagpo kami ulit ng wala akong panga