“Tay! Nay! Nakauwi na po ako.” Masayang sabi ng isang batang babae. Napahinto siya sa pinto ng makita ako. Nakatingin lang siya sa akin at ganun din ako sa kanya. Napatingin siya sa babaeng nasa tabi ko ng magsalita ito. Nandito kami ngayon sa parang sala ng bahay nila. Maliit lang ang bahay nila at medyo may kalumaan na pero maayos at malinis naman. Dinala ako dito ni Manang dahil ayaw niya akong iwan mag-isa sa kwarto dahil baka bigla na naman akong atakihin ng sakit sa ulo at masaktan ang sarili ko. “Nakauwi kana pala, Jinjin. Kamusta ang pagpasok mo?” Narinig kong tanong nito sa kanya. Nanatili lang akong nakikinig at nakaupo sa kanina ko pang pwesto. Napatingin muna ito sa akin bago buong siglang ngumiti sa marahil ay nanay niya. ‘Kung ganun ay may anak pala ang mag-asawa.’ “Maayos naman po. Marami rin po akong naging kaibigan na bago. Nagpakilala pa nga po kami isa-isa sa harapan.” Masaya niyang sambit bago tumingin ulit sa akin. Nagtataka.

Kanina pako naiilang sa tingin ng tatlong bata sa harap ko. Para silang mga pusang kumikinang ang mata na nagpapacute sa akin.  “Pwede bang gawin niyo ulit, ate Emerald?” Pakiusap ni JinJin.   “Oo nga ate. Can you do it again? Please…” Si Wendy, isa sa mga batang kasama ni chloe kanina.   “Yes, one last time. We want to see it again” Si Julia. Napabuntong-hininga ako. Mga limang beses na siguro nila itong sinabi. Tatanggi na dapat ako pero di ko maatim tanggihan ang mga bata sa harap ko. Walang magawa ay kinuha ko ang hawak nilang gamit. Ang tawag nila dito ay magical tool. Ito daw ang ginagamit ng mga tao dito para maipagtanggol ang sarili nila sa mga masasamang mages dahil karamihan sa mga tao na nakatira sa bayan na to ay walang kapangyarihan. Sa buong bayan ay meron lang daw isa na biniyayaan.