"L-Lucas..." Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata, ngunit napapikit lang ulit ng masilaw mula sa liwanag ng ilaw. "Where am I?" I asked myself.I can hear some machines and smell medicine. Naririnig ko rin ang halos pabalik-balak na yabag ng mga paa at ang pagsara at bukas ng pinto. Muli kong idinilat ang mata ko at marahang pinagmasdan ang puting kisame at dingding. "Gising na si Lyka!"Dinig king sigaw ng kung sino man, pamilyar ang boses niya pero dahil sa bahagyang hilo na nadarama ko'y wala akong lakas para isipin pa kung sino man siya. Nang ibaling ko ang mukha ko sa kaliwang bahagi kung saan ako nakahiga... nakita ko ang nakayukong ulo ni Lucas sa hinihigaan ko.I was about to touch his hair and comb it using my fingers, ngunit ang kamay kong naka-akma pa lang na itataas ko ay hinawakan kaagad ng babae... a nurse. "Where am I?" I asked again, but this time sa babaeng nasagilid ko na at nakangiti sa akin."Montalban Hospital po Mrs. Moris," sagot niya naman bago may i-nin-je

Akala ko, noong hinawakan niya ang kamay ko at sumama siya sa akin ay hindi na siya mawawala. But when that fucking scandal happened, our life become miserable. Bumitaw siya. Nawala siya sa akin. Iniwan niya ako.But after three years of waiting, she's back again. I don't know what's her plan. What she was trying to prove, but she said something that caught me off-guard."I need you, Lucas."How I wish that's true because, to be honest... I need her too. After three years of waiting and not sure kung babalik pa nga ba siya or hindi na, but still... siya pa rin talaga. "Puwede bang magmahalan na muna tayo kahit joke lang?" She asked me, pero bakit naman 'joke' lang? Hindi ba puwedeng totohanin na lang? Hindi ba puwedeng mahalin niya na lang ako ng tunay, dahil 'yon din naman ang gagawin ko."Hay buhay!" pabulong kong sabi.I was in the middle of a very important meeting when Steve came together with my wife. But what surprised me more was when Lilac wanted me to buy her food. Nakapagt

It had been a wild and upside-down journey between me and Lucas. Pero sino ang makapagsasabi na heto kami ngayon at sa simbahan din pala ang tuloy.Hinawakan ni Lucas ang daliri ko at dahan-dahang isinuot sa akin ang sing-sing na siyang simbulo ng aming pagmamahalan at pag-iisang dibdib. "I give you this ring as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a reminder of the vows we have spoken today, our wedding day. This ring is a token of my love, and promise to hold your hands forever."Madamdamin niyang saad na nagpa-init ng sulok ng mga mata ko. Sa lahat ng nangyari at pinagdaanan naming lahat... lalo na kami ni Lucas, I can say that it was all worth it."I love you," I mouthed him which causes him to smile from ear to ear. Nakita ko rin ang dahan-dahang pag-agos ng luha sa mga mata niya na talaga namang nagpa-iyak na sa akin ng tuluyan.Sa pagkakataong ito'y ako naman ang humawak sa kamay