"Why? Bakit hindi ka makasagot?" Mariin lang siyang nakatitig sa akin habang pilit ko namang sinasalubong ang mga mata niya. Aminado naman akong kinakabahan ako at medyo nakakadama ng takot dahil sa uri ng titig niya, pero nangingibabaw sa akin ngayon ang kuryosidad kung sino ang Vina na tinutukoy ng sekretarya niya. "That's not important," maya-maya ay sagot niya bago bumuntong hininga. Ayaw pang sabihin! Para namang hindi ko alam na ang haliparot na Vina na siyang kaklase niya dati at ang Vina ni tinutukoy ni Alice ay iisa! Iyon lang naman ang pumasok sa napakatabang brain cells ko!"Makikipag dinner meeting ka sa kaniya mamaya?" kuryoso pa ring tanong ko, pilit na hinuhuli siya kung madudulas o hindi. Pero bakit ko nga ba siya pilit na pinapaamin? Ano bang mapapala ko roon? May namamagitan ba sa kanila?! "Yes," maikling sagot niy

"Nothing... I'll wait for you, hubby." When Lilac told me that I can't help myself but smile while driving. Wala naman na sana talaga akong balak na puntahan si Vina sa Steve's Hotel. Doon daw kami mag dinner meeting para malapit lang din sa condo niya. Pabor naman sa akin 'yon dahil pag-aari iyon ng matalik kong kaibigan na si Steve.  I parked my car and was about to go when my cellphone vibrated. I'll get it inside my pocket and saw that my brother-in-law was calling me. Pero para saan naman ang pagtawag niya? "Yaw? Zup?" pang-aasar ko sa kaniya. Hanggang ngayon ay matindi pa rin yata ang galit na nararamdaman niya sa akin dahil sa amin ng kapatid niya. Ngunit hindi naman maipagkakaila na isa na rin siya sa mga itinuturing kong kaibigan ko. After all, he was my friend's cousin and my w

Hearing him saying 'my dear wife' made me feel like I was on cloud nine then sliding into a rainbow of joy! Gosh! I was so kilig to the bones!"I hope you like it." Saka palang bumalik ang nawindang kong katinuan ng marinig ko ulit ang boses niya. "I don't have a lot of time to choose the best gift for you, but this one caught my attention," giit niya pa, mas lalo tuloy akong kinilig! Napahawak ako sa kwintas na sinuot niya sa akin at walang pakialam na nagtungo sa harap ng salamin. Nang makita ko 'yon, I fell in love with the simplicity yet eye-catching gift that I ever had.  "Thank you," halos pabulong kong usual habang nakatitig pa rin sa kwintas mula sa salamin. Mula naman sa likuran ko'y napansin ko ang bahagyang pagngiti ni Lucas na talaga nga namang nagpakabog ng mabilis sa dibdib ko. "It's beautiful, I'll trea

Nasa kalahitnaan na kami ng byahe ng makaramdam ako ng bahagyang hilo, kaya naman pinilit kong matulog. Sabi ko naman kasi kay Lucas ay wala na ako sa mood na pumunta pa sa Tagaytay. Masakit ang katawan ko at talaga nga namang napagod ako kanina! "Hubby, I'll just sleep for a while...I feel dizzy," I told him. Hindi siya sumagot pero naramdaman kong lumingon siya sa akin. "Hindi ka sanay sa byahe?" Kuryosong tanong niya. Ako naman ang hindi sumagot at prenteng isinandal ang likod sa sandalan ng upuan.  Nang ipikit ko ang mata ko'y bahagyang nawala ang hilong nararamdaman ko, kaya naman pinilit ko talagang matulog. Hindi naman naging mahirap para sa akin 'yon dahil nakatulog talaga ako sa buong byahe. Hanggang sa naramdaman ko na lang ang mahinang tapik sa pisngi ko.

"Joke lang!" Nag peace sign pa ako sa kaniya at ngumiti ng napakalawak, kahit na nga ba ang totoo ay gusto ko ng himatayin sa sobrang kaba.  I heard him sigh and massage his temple. He went beside me and help me stand up. "Are you okay now?" He asked curiously. What if I said no? I'm not okay...what he would do? Does he gonna told me sweet nothing just to make me feel better? Or remain like what he always showed me?  "Yes, I just need to sleep. Antok na antok pa kasi talaga ako. Mauna ka na sa kusina at sumalo sa kanila, matutulog lang ako," I told him smiling from ear to ear, pwede na talaga akong mag artista! Pang best actress ang drama ko, e! "Okay, if you say so." He was about to turn ar