NAPAGDESISYUNAN ni Harry na isang araw na lang ang ipaghihintay niya rito sa India. Babalik na siya ng Singapore kahit na hindi niya makausap ngayon si Chester Singh. Sa kaniyang palagay ay inaabot siya ng kamalasan sa lugar na ito ngayon. Napapabuntunghininga siya. Ayaw pa naman niyang umuwi nang bigo pero tila mailap sa kaniya ang tagumpay dito. Gagamitin niya ang natitira pang pag-asa para sa araw na ito. Ang hindi niya alam ay may bagong bagay na namang iniiyakan ngayon ang kaniyang asawa. May nagpadala ng email kay Jemima. Ang laman ng email ay ang mga litrato ni Harry kasama ang mga babae sa pub house na pinagdalhan sa kaniya ni Noerna Khan. Hindi kilala ni Jemima ang sender. “Who are you? What is the meaning of this?” Kaagad niyang ipinadala ang kaniyang sagot sa naturang e-mail pero wala siyang natanggap na sagot. Ayaw niyang maniwala sa kaniyang nakikita, pero malinaw sa kuha ng larawang ito na kausap ni Harry ang mga katabing babae habang umiinom ito ng alak, at sa tabi

DAHIL hindi na nagre-report sa opisina si Jemima, mag-isa si Harry sa loob ng kaniyang kotse. Malalim ang iniisip niya.“Tooooot! Toooot!”Nagulantang siya sa malakas na pagpito ng mga sasakyan sa likuran niya. Hindi niya kasi namalayan na nag go signal na pala ang traffic light. Napapahiyang tinunton niya ang daan papuntang opisina. Muntik pa siyang lumampas sa standard speed. Hanggang 70 kilometer per hour lang kasi ang maximum speed limit sa daang iyon.Hindi niya makalimutan ang nangyari kagabi. ‘Damn!’Mahirap para sa kaniya na aminin na nangyari iyong bagay na iyon sa kanilang mag-asawa. Masakit ito para sa kaniyang pride.“Harry,…”sambit ni Jemima habang hinuhubaran niya ito ng damit.“I can do this.” Agad niyang hinawakan ang dede ng asawa nang makita niya ang utong nito. Inihiga niya ito sa kama at isa-isang tinanggal ang mga saplot nito. Inamoy-amoy niya ang bawat saplot na mahubad sa katawan ng asawa bago ito tuluyang ihagis sa sahig.Ang panty ni Jemima ang huling saplot n

NASA harap siya ng telebisyon pero wala sa pinanonood ang iniisip ni Harry. Abala ang kaniyang isipan tungkol sa situwasyon nilang mag-asawa. Lingid sa kaalaman ng asawa ay napansin niya ang naging reaksyon nito kanina. Nakita niya kung paanong iniurong ng asawa ang mga kamay na hahaplos sana sa kaniyang pisngi at sa kaniyang kamay na inihaplos niya sa tiyan nito, bagay na lagi nitong ginagawa sa tuwing idinidikit niya ang kaniyang tenga sa tiyan nito. Nakita rin niya ang kalungkutan ng asawa sa tuwing hindi sila magkatabi, tuwing inaakala nito na hindi niya ito nakikita. Malungkot nitong hinahaplos ang sariling tiyan at malalim ang iniisip. Alam ni Harry, may gumugulo sa isipan ng kaniyang asawa. Sa loob naman ng kuwarto, habang nakahiga sa kama ay dinig ni Jemima ang malakas na buntunghininga ng asawa sa salas. Halatang-halata na may pinoproblema ito. Tumayo siya at sinilip ang asawa. Nakita niyang sapo ni Harry ang ulo. Gusto niya itong kausapin, pero nawalan siya ng lakas. Nanat

ITO na yata ang pinakamalungkot na pagsakay niya ng eroplano pabalik ng Singapore. Wala siyang ginawa kundi ang matulala at paminsan-minsan ay bumubuntunghininga. Wala siyang pakialam kung naririnig man ng mga katabi niya sa business class ng eroplano ang malalim na paghugot niya ng hininga. Nang makita niya ang flight attendants na nagsimulang mag-alok ng mga pagkain at inumin sa mga pasahero ay sumandal siya sa kaniyang reclining chair at pumikit. Wala siya sa mood para makipagtalamitam sa mga kakilala niyang flight attendants. Infact, mabigat ang pakiramdam niya ngayon. Paglapag niya ng Singapore ay agad niyang tinawagan ang first priority niya sa kaniyang pag-uwi. “Be sure to make it special.” UNA niyang pinuntahan ay ang kaniyang ina. Nalak nitang bumawi sa hindi magandang ipinakita niya sa ina noong huli silang nagkausap. Hindi niya mapapatawad ang sarili kung dadagdagan pa niya ang mga araw ng kalungkutan nito. Nabigla si Benita nang makita ang pagpasok ni Harry sa kanilang

HABANG pimagmamasdan ni Jemima ang kaniyang kabuuan sa harap ng salamin ay napahaplos siya sa umbok ng kaniyang tiyan.“I can’t wait to see you, baby.” May bumahid na lungkot sa kaniyang damdamin. “But your father’s not with us,” anas niya habang tinitingnan ang kaniyang tiyan.Naupo siya sa kama at nag-isip ng malalim.Ilang sandali lang ay nagulat si Zorayda sa pagtunog ng telepono. Agad niya itong sinagot. “Hello!”“Ma!”“Jemima! Napatawag ka?”Bumuntunghininga muna si Jemima bago muling nagsalita. “Ma, I was thinking… what if I’d resign?”“What? Why?” Agad niyang nahinuha na nasasaktan pa rin ang anak sa naging kalagayan nito. “No, don’t do that, anak. Huwag kang padalos-dalos nang pagdedesisyon.”“But, ma!...” naiiyak na siya sa naiisip niyanv baka hindi na siya balikan ng asawa niya.Malumanay ang boses niyang kinausap ang anak. “Ano ba ang gusto mong buhay, anak? Gusto mo bang maging plain housewife? Hindi naman iyan masama, pero I know you, may pagka workaholic ka.”Sandaling