Bang!Umalingawngaw ang putok ng baril. Nabulabog ang mga hayop sa kakahuyan.Lumipad ang mga ibon.Wala siyang naramdaman. There was no pain.“Iyon lang ba ang kaya mo?” nakangisi niyang tanong sa lalaki nang makahuma. “Kung gusto mong patayin ako, ayusin mo ang pag-asinta sa akin.”Tumaas ang sulok ng labi nito. “Pasensya ka na, pero hindi para sa iyo ang balang iyon.”“Anong ibig mong sabihin?”She froze.Lumingon siya at nakita ang bumagsak na katawan ng bata.“K-Kent,” bulong na niya.Anger was now trying to resurface.Damn him to hell! Malalagot siya sa boss niya at kay Fernando nito. Ang utos niya tumakbo na ito pero bumalik rin. Bakit ba kahit napakasimpleng utos hindi nito sinunod?“Wala man lang salamat? ‘Di ba gumawa lang naman ako ng pabor sa iyo? Inalis ko na ang batang kinamumuhian mo.”She looked at the man with pure hate.Anong karapatan nitong barilin ang bata na animo isa itong lata?Nanginig ang katawan niya. Pula lang ang tanging nakikita niya.“Magbabayad ka,” n

Going back to Fernando’s mansion felt different. Iyan ang naramdaman ni Charinda habang dala ang bag na may mga damit niya at iba pang essentials. Kaunti lang ang dinala niya. Sigurado naman siyang hindi siya matatagalan dito. The bastard who attempted to harm the Fernando’s will be captured. She will make sure of that.Malapad ang ngiti na sinalubong siya ni Benedict sa gate. The man was constantly asking her kung kailan siya babalik sa mansiyon ng mga Fernando. Para lang matigil ito sa pangungulit sa kanya, nag-reply na lang siya ng isang text at nagsabing ngayon din.Benedict was the only one happy to see her. Maasim ang mukha ng ibang kasambahay na nasasalubong niya. Maybe the news about what happened at that school flew faster than she could imagine. Hindi naman siya affected sa kahit na anong sasabihin ng mga ito. Kahit na mag-decompose ang mga bibig ng mga ito sa pag-tsismis tungkol sa kanya, wala. Siyang. Pakialam. Period.Everything were temporary.Aalis din siya kaya hindi n

HINDI maganda ang gising ni Charinda. Parang pinukpok ng milyon – milyong martilyo ang ulo niya. Damn it. Kasalanan talaga ito ng Fernando na iyon. If he did not offer her anything, hindi sana ganito kalala ang nararamdaman niya ngayon.Bastard! Asshole!All she wanted at that time was to lie down on her bed and let the world carry its own problem. Pero ang nakakalungkot na katotohanan ay hindi siya pwedeng magbababad sa kama dahil may trabaho pa siya.Hanggang sa pagkain, dala-dala niya ang masamang timpla ng araw niya.Alam niyang hindi kagandahan ang ugali at wala siyang plano upang alisin iyon. The feet that was constantly brushing on her leg was not helping her sour mood either. Fernando asked her to sit with Kent and him habang nasa tabi naman ang dalawang kasambahay na mag-aasikaso sa kanila. Kanina pa niya napapansin ang pasimpleng pagdampi kuno ni Fernando sa kanyang braso. Even his position was changed. Dati, sa kabisera ito umuupo at ngayon, tumapat pa talaga sa upuan

KADRIEL’S gripped on the phone only tightened as each minute passed by. Nasa sariling opisina siya ng kaniyang company. Tinatapos ang lahat ng paper works na dapat tapusin na related sa trabaho. Kanina nga lang din ay na-close niya ang deal sa isang business partner. But his day would not stop there. Kailangan pa niyang magtrabaho nang magtrabaho. Kausap niya ang isang lalaki sa telepono. His closest friend. Ralph. Someone who could help him catch Joe Pantio, the bastard. Just the thought of that man was enough to make his blood boil in anger. Magaling na agent si Ralph. Marami na itong mga napatumbang big time criminal. Nagkamit na rin ng iba't ibang karangalan. Hindi ito basta-basta. Ilang taon na ang nakaraan pero mailap pa rin ang gagong iyon. Hindi niya mahuli. Nangangati na siyang pagbayarin ito sa ginawa nito sa kanilang pamilya. “Kadriel, nandiyan ka pa ba?” There was a hint of irritation in the other man’s voice on the other line. "Tinulugan mo ba ako or you have some

Damn it, mura ni Charinda sa isipan. Why now? Sa lahat ng pwedeng puntahan ni Fernando, bakit sa club na ito pa? Pwede ba siyang mag-enjoy kahit kaunti nang hindi man lang nakikita ang pagmumukha ng lalaking ito? Pilit na binalewala ni Charinda ang presensya ng lalaki. After all, hindi siya pumunta sa Wild Woman Club para lang sirain ang mood niya ngayon.Inubos niya ang isang can ng beer. Ang sarap sa pakiramdam na makainom ng malamig. “Ralph. Chill. Wala naman akong dinala na babae, ah. This woman approached me. Right, babe?”May tumabi sa kanya. It must be the man who was called Ralph. She signalled to the bartender she wanted another can of beer. Itinuro niya ang lata at agad naman itong nakaintindi. "Right. Ang gwapo mo kasi. Hindi ko magawang palampasin ang kagwapuhan mo."Isang malutong na halakhak ang iginante ni Fernando. Napaka-babaero talaga. Kaya pala late umuwi dahil sa babae nito. Kahit isang dosena man ang dalhin nitong babae. Kahit isang dosena man ang ikama nito