BINALOT ng samu’t saring emosyon si Anna nang sandaling makabalik siya ng hotel. Hindi niya makolekta ang kanyang sarili matapos ng lahat ng kanyang nalaman—ang hinala niyang hindi niya lubos na inaakalang magiging katotohanan. Hindi niya alam kung paano niya matatanggap ang lahat lalo na at hindi niya alam kung sino ang lalaking iyon. Hindi niya alam kung paano niya magagawang mahanap ang ama ng kanyang pinagbubuntis na ang tanging alam niya lang ay Jax ang pangalan nito. Umiyak nang umiyak si Anna dahil hindi niya alam ang kanyang gagawin sa sitwasyon na kinalalagyan niya ngayon. “What am I going to do?” naguguluhan niyang tanong sa kanyang sarili. Pakiramdam niya ay tuwang-tuwa ang kapalaran na paglaruan ang kanyang buhay dahil sa ang Jax na tumulong at nagpabago sa kanyang buhay noon ay kapangalan ng taong nagpagulo sa kanyang buhay ngayon. “Why is all of this happening to me? What have I done to deserve all of these mishaps in my life?” nanlulumong tanong niya sa kanyang sarili

“HAHAHA!” Malalakas na halakhak ang bumalot sa buong study room ni Jax nang sandaling iyon. Sunod-sunod na pagtawa na animo’y tuwang-tuwa sa kanyang pagsusulat at kitang-kita iyon ng tatlo niyang kapatid na sina Lax, Tox at Sax. Hindi iyon ang nakasanayang Jax na nakikita nila kung ‘di ang Juan Alexander 8 years ago. Si Juan Alexander na walang ibang ginusto kung ‘di ang magsulat nang magsulat ngunit matapos ang aksidenteng nangyari sa kanila ay nagbago ito. “Kuya, we must take action in his behalf. He’s not going to go insane. He couldn’t be that way,” wika ni Tox na may labis na pag-aalala sa kanyang kapatid habang pinapanood ito sa CCTV. Biglang nanariwa sa alaala ni Lax ang nangyari walong taon na ang nakakaraan. “Where have you been? I keep looking for you everywhere,” nag-aalalang tanong ni Lax nang makita niya si Jax na pabalik ng event hall. “Just somewhere,” maikling sagot ni Jax. Napabuntong-hinga si Lax at saka ginulo ang buhok ni Jax. “Sa susunod ‘wag ka kung saan-saa

PASADO ALAS DOSE na ng gabi nang makarinig si Anna ng kakaibang ingay na nagmumula sa may pangpang sa kalagitnaan ng kanyang pagsusulat. “Anong ingay ‘yon?” tanong ni Anna sa kanyang sarili matapos niyang isara ang kanyang laptop at mapatayo sa kanyang kinauupuan. Kinuha niya ang kanyang balabal at ibinalot iyon sa kanyang katawan at saka pumunta sa terasa para silipin kung anong nangyayari sa labas. Nakita niya ang isang private chopper ang lumanding sa may pangpang. “Sino naman ang taong darating ng ganitong oras ng gabi?” nagtatakang tanong ni Anna sa kanyang sarili na patuloy na tinitingnan ang nangyayari sa labas. Sa kabila ng madilim na gabi ay may liwanag ng buwan para maaninag ni Anna ang mga taong bumababa sa private chopper. Hindi niya man lubos na makita kung sino ngunit tatlong lalaki ang bumaba roon kung saan sinalubong ito ng isang babae. Naningkit ang mga mata ng dalaga nang maaninag niya ang babae. “Hindi ba’t si Trisia ‘yon? Anong ginagawa niya doon?” Hindi man n

MATAPOS ang napakahabang biyahe nina Tox at Jax ay nakarating sila ng ligtas sa Kauai.“How did your trip go? Did everything go well?” Sunod-sunod na tanong ni Lax sa kanyang kapatid na si Tox.“Don’t worry, Kuya. Everything went well,” tugon ni Tox habang naglalakad-lakad.“How’s Jax?”“He’s still sleeping. There are still three hours before the medicine wears off.”“Okay, just be cautious and keep an eye on him at all times. We have no idea what he is going to do.”“Don’t worry, Kuya. I got it covered,” tugon ni Tox.Biglang naagaw ang atensyon ng binata nang may isang pamilyar na babae siyang natanaw sa di-kalayuan.“What is she doing here?” kunot-noong tanong ni Tox sa kanyang sarili habang tinatanaw ang babaeng kanyang nakikita.“What’s the matter, Tox? Whom are you t

ILANG ARAW na ang lumipas ng mag-usap sina Anna at Tox pero wala pa rin siyang naririnig na balita rito ni hindi rin siya nito hinanap o hindi man lang magtagpo ang kanilang landas kahit na nasa iisang resort at isla lang naman sila.“Hindi kaya nakalimutan na ni Tox ang napag-usapan namin?” tanong niya sa kanyang sarili na nakaramdam ng pagkadismaya at lungkot nang sandaling iyon.Papanghinaan na sana ng loob ni Anna nang bigla nitong sampalin ang pisngi nito dahilan para maikumpas ng dalaga ang kanyang sarili.“Ano ba, Anna! Huwag ka mawalan ng pag-asa at panghinaan ng loob! Nangako siya sa ‘yo kaya patience lang,” pagkukumpas niyang sabi sa kanyang sarili. “Hindi naman siya ang klase siguro ng tao na hindi tutupad sa pinag-usapan.” Hindi ba?Muli, nagkaramdam nang agam-agam si Anna nang sandaling iyon kung dapat niya bang panghawakan ang sinabi ni Tox o hindi.“Hindi ng aba?” mahina