ILANG oras ang lumipas bago tuluyang huminahon si Jax sa kanyang emosyon. “Are you okay now?” tanong ni Tox sa kanyang kapatid sabay abot nang malamig na tubig.Hindi umimik si Jax at kinuha ang baso sa kamay ng kanyang kapatid saka lumagok para pawiin ang kanyang uhaw buhat ng alak na kanyang ininom kanina.“Jax, can you tell me what’s going on?” tanong ni Tox habang masinsing pinagmamasdan ang kanyang kapatid.Nanatiling walang kibo si Jax ngunit hindi mapapalagay si Tox na hindi malaman ang buong pangyayari lalo na sa kakaibang inaakto nito.“Jax…”Nakita ni Tox ang pagkuyom ng kamay nang mahigpit at ang pagtiim ng bagang nito na nagpapahiwatig na labis na pagkasiphayo at galit nito sa kanyang sarili.Hinawakan ni Tox ang balikat ni Jax para pakalmahin ito. “Calm down, Jax. I’m here. You can rely on me,” saad nito.Napasapo ng kanyang noo si Jax. “I made a mistake, Tox,” maikli nitong saad na bakas ang pagsisisi at pagkasiphayo.Pinagmasdan ni Tox ang kanyang kapatid. “What did you

RAMDAM ni Anna ang kakaibang bigat ng hangin sa paligid kahit na nakapikit ang kanyang mga mata. Hindi man lubos na maunawaan ni Anna kung bakit bigla na lamang siya tinangay ni Jax at kung saan siya balak dalhin ngunit sa tingin niya ay hindi naman nito na magagawang saktan siya lalo na at dinadala niya ang kanilang anak.Naramdaman ni Anna ang biglang paghinto ni Jax dahilan para idilat niya ang kanyang mga mata. Maingat at dahan-dahan siyang ibinaba nito sa upuan habang sinimulan niyang igala ang kanyang mga mata sa paligid. Nasa isang k’warto sila na hindi siya pamilyar—to be exact isang opisina ang kanilang pinuntahan.“Wait here,” maikling saad ni Jax at nagtungo sa isang cabinet at kinuha ang first aid na naroon.Naguguluhan man si Anna sa ikinikilos ni Jax ay mas naagaw ang kanyang pansin nang makita niya ang litratong nasa mesa nito. Napakunot siya ng noo dahil tila pamilyar sa kanyang ang batang lalaking nasa litrato akmang kukunin niya sana ang picture frame ngunit hindi iy

TULAD ng nakasaad sa kasunduan na ginawa ni Jax na susundin ni Anna ang lahat ng sasabihin nito at kapag sinabing lahat means lahat at walang exception.“From now on, you will serve me. Everything that I need and want you will do and provide up to my satisfaction. No objections will be accepted; the idea of your child having a father is a far-fetched notion.”“Don’t forget, I’m not doing this out of the goodness of my heart. You must put in the effort to get it.”Ang mga salitang iyon ay tumatak sa isipan ni Anna kung kaya labis siyang nanghihina dahil sa hindi sila magiging tunay na pamilya tulad ng kanyang pinapangarap—kumpleto ngunit ‘di naman totoo. Gusto niya man sisihin ang sarili ngunit kahit na sisihin niya ang kanyang sarili ay hindi na mababago ang lahat. Nangyari na ang nangyari.Napatingin si Anna sa kanyang tiyan at hinimas iyon. “Don’t worry, baby. I will be fine,&

NASA loob na ng sasakyan sina Anna at Vivienne ngunit nanatiling walang kibo ang dalaga. Pilit niya man na hindi magpaapekto sa ginawang pagtrato sa kanya ni Jax ay hindi niya magawang hindi, dahil alam niya sa sarili niya na gusto niyang maging maayos ang lahat sa kanilang dalawa lalo na at magkakaroon na sila ng anak. Napatingin si Anna sa kanyang sinapupunan dahilan para gumuhit ang lungkot sa kanyang mukha. Naawa siya sa kanyang sarili lalong-lalo na para sa kanya anak. Kung ngayon pa lang ay ganito na siya tratuhin ni Jax paano na lamang sa kanilang anak? Magiging mas masahol pa ba ang gagawin nito rito?Samu’t saring agam-agam ang gumugulo sa isipan ni Anna nang sandaling iyon at hindi iyon makakawala sa mga mata ni Vivienne.“Anna, are you okay?” tanong ni Vivienne na umagaw sa atensyon ng dalaga nang hawakan nito ang kanyang kamay.“Ah?” wala sa ulirat na kanyang tugon ngunit mabilis na ikinumpas ni Anna ang kanyang sarili.

ISANG malakas na alingawngaw ng ambulansya ang gumising sa mahimbing niyang pagkakatulog. Pupungas ng kanyang mga mata bumango si Anna at sinilip sa kanyang bintana kung anong kaguluhan ang nangyayari at nakakarinig siya ng sirena ng ambulansya. “Anong nangyayari?” mahinang tanong ni Anna sa kanyang sarili habang inaayos ang kanyang balabal. Sa kabila nang nanlalabong paningin ay sinubukan niyang aninagin kung anong nangyayari sa labas ngunit hindi niya alam kung ano ang eksaktong nangyayari dahil sa kumpol-kumpol na mga tao ang naroon sa pampang. “May nalunod ba?” Akmang bubuksan niya ang kanyang bintana nang isang malakas na kalabog sa kanyang pinto ang umagaw sa kanyang atensyon at mapalingon siya sa kanyang likuran at bumungad sa kanya ang habol ang hiningang si Tox. “Anna!” sambit nito sa kanyang pangalan. “Jax got drown!” Nang marinig iyon ni Anna ay biglang nanlaki ang kanyang mga mata at mabilis na napatakbo papalapit kay Tox.