Lahat ng Kabanata ng My Bestfriend's Affection: Kabanata 11 - Kabanata 20

Luke'sPOVPagdating ko sa mansiyon, dumiretso ako sa kwarto at tinungo ang terasa. Kumuha ako ng dalawang stick ng sigarilyo sa cabinet at sinindihan ang isa niyon tsaka isinubo at humithit, samantalang yung isa ay ibinulsa ko. Nagtungo ako sa dulong bahagi ng teresa at nilanghap ang sariwang simoy ng hangin. Tiningnan ko ang kabuuan ng Hacienda na natatamnan ng palay. Malapit na ang anihan.Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. Ayaw kong may masabing hindi maganda kay Athalia kaya umalis ako dahil ayaw ko magkaroon kami ng hindi pagkakaintindi, pero parang ganoon na rin ang nangyari.Nakaramdam ako ng sobrang pagseselos sa nakita kanina. Napaka-sweet nila sa isa't-isa. Kung hindi pa ako nagsalita hindi nila malalaman na naroon ako at nakatayo. Ganun na ba sila kaabala para hindi mapansin ang presensya ko? F*ck! Sino ba naman ang hindi magseselos? Inaasahan kong makakasama ko siya ngayon pero hindi pala! Gustong-gusto kong sugurin kanina ng suntok si Charles, pero pinigilan ko

Luke'sPOVBumaba ang halik ko sa leeg ni Athalia at hindi ko maiwasang mas mag-init ng umungol si Athalia, lalo na ng mapahawak siya sa aking buhok. Ibig lang sabihin at gusto niya ang ginagawa ko. Fxck! Ang mga kamay ko ay kusang naglakbay sa kaniyang katawan. Nang dumako iyon sa kaniyang mayamang d*bdib, bahagya ko iyong pinisil. Hindi ko maiwasang mapaungol sa sensayong na nadarama.Sh*t! Hindi ko akalain na ganito pala ang sensasyong mararamdaman ko kung kay Athalia ko ginagawa ang mga ganitong bagay. Ni minsan hindi ko naramdaman ito sa mga babaeng naidala ko sa kama. Kapag ginagawa ko ito kay Mickaela, wala akong maramdamang ganito. Ayaw ko naman siyang hindian at baka magalit siya sakin at malaman pa ni Mom, magalit pa sakin si Mom. Bahagya kong iniangat ang pang-itaas na pajama ni Athalia. Pero bago ko pa tuluyang matanggal iyon. Kumalas si Athalia sa pagkakayakap sakin at umalis sa pagkakakandong sakin na para bang may sakit akong nakakahawa. Kitang-kita ko sa kaniyang mga m

Athalia'sPOV"Si Adrian Ruiz ay nakilala ko noong second year college ako. Sumali ako sa isang organisasyon na kung saan ang organigasiyon na yun ay naglalathala ng mga Aktibidad sa Unibersidad. Naging magkapareha kami sa isang Aktibidad at naging malapit sa isa't-isa. Hanggang sa naramdaman ko nalang na may paghanga ako sa kaniya at ganun di siya sakin. Sinabi niya iyon sakin at nagpasya na maging kami. Naging magkasintahan kmi ng halos limang buwan hanggang sa naramdaman ko nalang na kapag kasama ko siya, wala akong chemistry na nararamdaman sa kaniya. Hanggang sa sinabi ko iyon sa kaniya. Naging tapat kami sa nararamdaman naming dalawa, kaya nagpasya kaming maging magkaibigan nalang. Kaya ayun, mas lalong naging matatag ang aming samahan at pagka-graduate namin nangibang-bansa siya para doon magtrabaho. Sa Germany siya ngayon nagtratrabaho at may mga negosyo na roon." mahaba kong kwento sa kaniya. Titig na titig sakin si Luke habang nagkwekwento ako. Pero kitang-kita ko sa kislap

Athalia'sPOVPAGSAPIT ng ala-una y medya ng hapon, lumabas na ako ng opisina para mananghalian at nagtungo sa lobby gamit ang elevator. Palabas na ako ng gusali ng makatanggap ako ng text galing kay Charles na nagsasabing nasa canteen na daw siya at hinihintay ako.Rules ng kompanya na bawal mag-lunch sa labas ang mga empleyado gaya ng Restaurant at iba pang kainan sa labas. Dahil ang may-ari ng Canteen ay nagbibigay ng renta kay Sir Lereño. Kaya obligado na ang mga empleyado na doon kumain nang tanghalian at magmeryenda.Nang marating ko ang Canteen, iilan lang ang naroon at nag-lulunch. Karamihan ay mga nasa 10am ang pasok. Alas otso nagsasara ang kompanya. Madalang lang ang nag-oover time. Tiningnan lang ako at muli ipinagpatuloy ang pagkain. Iilan lang ang kakilala ko sa ibang Departamento. Hindi rin kami nangingielam ng business ng iba. Ika nga, mind your own business. Ewan ko ba at hindi yun magawa ni Anallene, malaki ang sapantaha ko na kilala niya si Charles. Paano ka nga nam

MichaelLereño'sPOV"So, may balak kang magpatayo ng mini pizza dito sa tabi ng Canteen, Mr. Aryante?" tanong ko kay Mr. Rean Aryante habang ineeksamin kung ano kaliwang ang kailangan para sa balak niyang mini Pizza. Narito kami ngayon sa bakanteng lupa na katabi ng Canteen at pinag-uusapan ang balak na pagpapatayo ng mini pizza ni Mr Aryante, na ang kapatid daw niya ang mangangasiwa at mamahala. Maganda na rin iyon para kung sakali na gusto ng mga empleyado ko na bumili ng pasalubong sa kanilang pamilya ay pwedeng-pwede ang pizza ni Mr. Aryante. Nasa humigit limang daan rin ang aking mga tauhan. Nasa kabila ang mga tauhan ko na gumagawa ng garments."Opo, Mr. Lereño, kung inyo po sanang mamarapatin. Para dagdag kita rin po." ani Mr. Rean Aryante. Matagal na rin si Mr. Aryante sakin kaya kilala ko na siya. Mapagkakatiwalaan siya at talagang nagbabayad ng renta buwan-buwan.Tumango-tango ako. Sabagay, tama nga naman siya. Mas malaki at malawak na negosyo, mas malaking kita. Bakit ko n