Isang CEO Pala Ang Forever Ko のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

PAGDATING ko sa bahay ay si Nicole agad ang sumalubong sa'kin. Kaya animo'y isang imbestigador na naman ito dahil sa sangkaterbang tanong na ibinato agad saakin."Naku, umuwi ka na pala. Oh, akala ko sa mansiyon ng mga Bartolome ka na titira? Eh bakit nandito ka? Pinalayas ka ba nila? Sinaktan ka ba ni Iñigo?" sunud-sunod niyang tanong dahilan upang mas lalo lamang sumakit ang aking ulo."Hoy! Kumalma ka nga! Puwede bang mamahinga muna ako bago ko sagutin ang mga tanong mo?'' puno ng iritasyon sa aking tinig.''Hindi!'' singhal nito sa'kin.''Tsk...'' wala akong nagawa kundi ang umupo na lang sa couch na naroon sa sala at sinimulan ko ang pagkukuwento sa mga nangyari kahapon.''Sorry Nicz!'' Panimula ko dahilan upang tapunan niya ako ng isang nagtatanong na tingin.Lumapit ito at umupo sa tabi ko. Kaya naman muli ko ng itinuloy ang pagsasalita.''Kahapon kasi ay hindi naging maayos ang pakikitungo sa'kin ng mga tao sa mansiyon.'' malungkot na sambit ko.''Huh? Bakit?'' muli

HININTAY ko muna'ng sunduin ni Mr. President ang aking anak bago ako pumasok sa trabaho. Balak ko sana'ng sumama sa kanila ngunit naisip kong baka magkatagpo lang ulit kami ni Iñigo. Ayaw ko muna siya'ng harapin ngayon lalo pa't wala pa akong naiisip na magandang paraan upang masabi sa kanya ang katotohanan tungkol kay Sammuel.Ilang sandali pa'y naroon na ako sa opisina ngunit hindi pa man ako tuluyan'g nakakaupo sa aking swivel chair ay bigla naman'g tumunog ang aking cellphone.Dali-dali ko itong kinuha sa aking bag at nang makita kong si Mr. President ang tumatawag ay agad ko itong sinagot. Subalit gayo'n na lamang ang aking panlulumo matapos kong marinig ang kanyang tinuran.''Sam, nabundol si Sammuel at critical ang lagay niya ngayon!''Hindi ako nakakibo. Animo'y isa akong kandila na nauupos sa aking kinatatayuan. Pakiwari ko'y nagdidilim na ang buong paligid. Hanggang sa tuluyan na nga akong nawala sa aking ulirat at maging ang pagbagsak ko sa sahig ay hindi

TATLONG araw ng hindi gumigising si Sammuel. Lumalala na rin ang kanyang kondisyon. Kaya't sa mga sandaling ito ay halu-halo'ng emosyon ang aking nararamdaman. Ilang araw at gabi na rin akong walang tulog at pahinga. Pakiwari ko nga ay mukha na akong drug addict lalo pa't kahit ako ay hindi ko na kaya'ng i-describe ang ang aking pagmumukha.Maghapon-magdamag ay nakadilat lamang ang aking mga mata sa kadahilanan'g inaabangan ko palagi ang pag gising niya.'' 'Nak, gumising ka na diyan. Miss na miss ka na ni mommy. Gusto na kitang mayakap at makausap eh.'' Pagkausap ko sa kanya habang patuloy pa rin'g nag-uunahan sa pagpatak ang aking mga luha.Biglang bumukas ang pinto ng ward. Kahit nanlalabo ang paningin ko ay sinikap ko pa rin ang mag-angat ng tingin."Sam!'' tinig iyon ng presidente.''Salamat at bumalik ka na tito.'' puno ng pag-asang sambit ko. ''Nakumbinsi mo ba siya tito?'' kaagad kong naitanong sa presidente na ang tinutukoy ko ay si Inigo.''Yeah. Kaya huwag ka ng u

NAPABALIKWAS ako sa higaan dahil sa sunud-sunod na pagkatok at pagsigaw ni Nicole sa labas ng aking silid.Tinatamad na bumangon ako at pupungas-pungas na pinagbuksan ko siya ng pinto."Ano ba 'yon? Ba't ang ingay mo?" naiirita'ng tanong ko rito."Nasa sala si Inigo. Kanina ka pa niya hinihintay na lumabas ng silid eh.""Huh? Bakit daw? Ano na naman ang kailangan niya sa'kin?""Hindi ko alam, Sam. Puntahan mo na lang kaya para makalayas na 'yon." Giit pa niya."Oo na! Magsusuot lang muna ako ng bra bago ko siya harapin." Nakairap na sambit ko."Sige na, bilisan mo lang!" Anang kaibigan ko bago ako tinalikuran.Nagmamadali'ng inayos ko ang aking sarili at pagkatapos ay halos takbuhin ko ang patungo'ng sala.''Where is Sammuel?'' pambungad na tanong saakin ni Iñigo.Nabaling ang tingin ko sa mga dala niyang prutas at pagkain ngunit hindi ako nagkomento.''Natutulog.'' Tipid kong sagot.''Kanina ko pa kayo'ng hinihintay rito, Sam.'' Seryosong sambit niya.''So? Sino ba kasi an

MATAPOS kong i-parking ang aking kotse ay naiinis na ibinaba ko ang ibang gamit na naroon sa loob ng sasakyan. Nauna kasi'ng makarating sa mansiyon sina Iñigo kaya naman heto at mag-isa lang yata akong maghahakot nito.''Bwisit na lalaki 'yon! Wala man lang yata'ng balak na tulungan ako rito.'' Hindi ko maiwasan'g maibulalas ang mga katagang iyon.Pinakahuli kong ibinaba ay ang bag na may laman'g mga personal hygiene ko at halos maibato ko 'yon kay Iñigo nang matanaw kong papalapit pa 'lang siya ngayon sa kinatatayuan ko.''Kung kailan tapos na ako rito ay saka mo lang naisipan na lumabas!'' kaagad na singhal ko sa kanya nang tuluyan na siyang makalapit.''Tsk...bakit, bawal na bang ma-late? Nagagalit ka pa eh, heto na nga at tutulong na ako sa'yo.'' sarkastikong sambit niya.''Hindi ko na kailangan ang tulong mo! Kaya ko na 'tong hakutin.'' Maawtoridad na sambit ko.''Okay. Sabi mo eh.'' Aniya at mabilis na akong tinalikuran.Sa sobrang inis ko ay sinigawan ko siya. '' Hoy I