บททั้งหมดของ Isang CEO Pala Ang Forever Ko: บทที่ 61 - บทที่ 70

GABI na nang makauwi ako sa mansiyon ng mga Bartolome. Balak ko sana'ng dumiretso na lang sa aking silid. Subalit napahinto ako sa paghakbang nang maulinigan ko ang boses ni Ellie''Mabuti naman at dumating ka na! Gutom na gutom na ako pero ayaw pa akong pakainin ni dad dahil kailangan daw na hintayin ka pa namin.'' Puno ng hinanakit sa tinig ni Ellie.''Ellie!'' sita ni Iñigo sa anak niya.''Oh...i'm sorry Ellie kung pinaghintay ko kayo. Nakalimutan ko rin kasi'ng ipaalam sa daddy mo na kumain na ako bago umuwi rito.'' Pagsisinungaling ko para lang asarin ang malditang bata na ito.''See? Pinaghintay niya lang tayo sa wala dad!" ani Ellie at pagkatapos ay padabog na tumayo at iniwanan ang ama sa hapag kainan. "Nawalan na ako ng gana'ng kumain." Bulong nito bago pumanhik at tinalunton ang patungo sa kanyang silid.Tiim bagang na sinundan na lang ng tingin ni Iñigo ang spoiled brat niyang anak."Sorry ulit Iñigo. Hindi ko alam na hinihintay niyo pala ako." Muling paghingi

NAGULAT ako nang pagdating ko sa parking lot ay naroon si Jordan nag-aabang sa'kin.''Hey, why are you here?''kaagad na tanong ko sa kanya.''Ouch, ang sakit naman ng pambungad na tanong.'' Reklamo nito. ''Kukumustahin ko lang naman sana 'yong kaibigan ko eh.''''Okay lang naman ako Jordan. Nagulat lang ako sa biglaan mong pagsulpot.''''Tara, magkape muna tayo bago ka umuwi.''Nakangiting alok niya saakin.''I-I'm sorry, pero kailangan ko kasi ngayon na umuwi ng maaga eh.''''Ano ba 'yan? Malapit na 'ko sa'yong magtampo. Simula ng lumipat ka sa mansiyon ay hindi na kita nakakasama.'' Malungkot niyang pahayag. Ang kaninang ngiti niya sa labi ay unti-unti ng napalis.''Jordan, napag-usapn na natin 'to di'ba? Promise, next time babawi ako sa'yo bilang kaibigan. Hindi lang talaga ako pwede ngayon. Kailangan ko kasi'ng bumawi kay Iñigo. Masyado ko siyang ini-stress nito'ng mga nakaraang araw eh.'' Paliwanag ko na agad naman niyang naunawaan.''Okay. Basta next time huh

HAPON na nang lumabas ako ng silid. Nakatulog pala ako kanina at nakalimutan ko na ang kumain ng tanghalian. Tinatamad akong bumaba ng kama at balak ko na sana'ng lumbas nang biglang bumukas ang pinto.Buong akala ko ay si Iñigo ang dumating ngunit nalungkot ako ng si Diane pala 'yon.''Ate, sabi po ni Aling Flor ay kumain ka na lang daw po kapag nagutom ka na. Nasa mesa na daw po 'yong pagkain, pati na rin 'yong gamot.''''Mmm...salamat Diane. Si Sammuel naglalaro ba siya?''''Hindi po ate. Kinuha siya sa'kin kanina ni Kuya Iñigo. Tapos nakita ko pong magkakasama silang umalis kanina.''"Huh? Sinong kasama nila?''''Si Mr. President po saka si Ellie. Ang dinig ko po ay mamamasyal sila.''''Ah sige. Salamat Diane.''''Sige po ate. Babalik na po ako sa baba. Tinutulungan ko po kasi si Aling Flor sa pagtutupi ng mga damit.''Nakangiti'ng tinanguan ko na lang si Diane.Nang makalabas na si Diane ay naisipan kong tawagan si Nicole at agad naman itong sumagot.''Nicz, busy

PAGDATING namin sa mansiyon ay dumiretso agad sa kanyang silid si Aling Flor. Antok na antok na raw ang matanda kaya naman nagpresinta akong alalayan ito paakyat ng hagdan. Habang si Ellie naman ay hindi na nalabanan pa ang antok. Tulog na tulog ito sa bisig ng kanyang ama kaya't muli akong bumaba nang sa gayo'n ay maalalayan ko rin si Iñigo ngunit tinawanan lang ako nito."Sam, hindi ako lasing. Hindi mo ako kailangan'g alalayan." Nakangising sambit nito."Alam ko. Worried lang naman ako kasi-""C'mon! Okay lang ako. Kayang-kaya kong buhatin si Ellie." Giit pa nito."Tsk...diyan ka na nga! Matutulog na rin ako!""Goodnight baby!" pahabol na sigaw nito."Letse ka! Umaga na!" nakairap kong sagot bago ako dumiretso sa aking silid.Pagkapasok ko pa' lang ay agad na akong humilata sa kama. Pakiramdam ko ay sobrang pagod na pagod ako buong maghapon. Marahan ko ng ipinikit ang aking mga mata ngunit bigla na naman'g nang istorbo si Iñigo. Sunud-sunod ang ginawa nito'ng pagkatok."

TATLO'NG buwan na rin ang lumipas buhat nang maging kami ulit ni Iñigo. At sa bawat paglipas ng mga araw ay mas lalo kong nararamdaman kung gaano niya ako kamahal.Maging si Ellie ay tuluyan na nga'ng napalapit saakin. Sa totoo lang ay parang totoong ina na rin ang turing niya saakin. Kaya nang sinabi niyang ako ang gusto niyang maghahatid palagi sa kanya sa school ay wala na akong nagawa kundi sundin na lang ang iyon.Subalit isang umaga ay hindi kami natuloy sa pagpasok sa eskwela dahil may babaeng bigla na lang humarang saamin sa labas ng mansiyon.''Who is she tita mommy?'' Ani Ellie habang pinagmamasdan ang babaeng nakatayo ngayon sa aming harapan.Maganda ito, sexy at matangkad. Animo'y isa itong sikat na artista. Subalit nang mga sandaling iyon ay hindi ko nagawang sagutin ang tanong ni Ellie. Dahil kahit ako ay hindi ko rin kilala ang babaeng 'yon.''Tita mommy, sino po siya?'' muling tanong niya.'' Baby, hindi ko rin siya kilala eh.'' Pabulong na sagot ko sa