บททั้งหมดของ Isang CEO Pala Ang Forever Ko: บทที่ 41 - บทที่ 50

KAMI na lang nina Jordan at Baby Sammuel ang naiwan sa loob ng aking silid. Kaya naman inunahan ko ng magsalita si Jordan.''Oh, nakabalik ka na pala ng Manila." walang buhay na sambit ko.''Yeah. Actually, kakarating ko lang. Dito na ako dumiretso nang malaman kong nanganak ka na pala.'' Seryosong tugon niya."Mmm...kakauwi lang din namin ni baby.''Nakangiting sinulyapan ko pa ang natutulog na si Sammuel.''Mabuti naman at pareho kayong ligtas.''Dagdag pa niya.Nilapitan ito ni Jordan at gaya nga ng mga naunang komento ay hindi ko inaasahan'g gano'n din ang lalabas sa bibig niya.''Samantha, hindi sa iniinsulto kita ah, pero...sorry huh! Carbon copy talaga 'to ni Iñigo. I already saw some pictures of Iñigo no'ng baby pa siya and imposibleng magkamali ako ng tingin sa hitsura ngayon ni baby.'' Seryosong wika ni Jordaan habang patuloy pa rin sa pagtitig sa sanggol.''Ano ka ba? Magulat ka kung ikaw ang kamukha niyan.'' Natatawa na lang na sambit ko.''Uhm...Sam, is it true na si Inigo

NAKABALIK na kami Iñigo sa bahay ni Jordan. Nakatulog na rin si Sammuel simula pa kanina'ng malagyan siya ng gamot. Kaya naman nagpresinta na rin si Iñigo na siya muna ang magbabantay rito. Nawala na rin ang pamamantal at pamamaga ng nguso niya. Kaya't bumalik na lang ako sa labas upang asikasuhan ang mangilan-ngilan pang bisita na huling dumating.Makalipas ang ilang minuto ay lumabas din si Iñigo.Nilapitan niya ako. "Iniwan ko na si Sammuel. Naroon na ang ama niya. ""Sa-salamat, Iñigo." nauutal na pagpapasalamat ko sa kanya. Bigla tuloy akong inusig ng aking konsensiya matapos niyang banggitin ang salitang "anak". Kung alam lang sana nito na siya ang totoong ama ni Sammuel, paniguradong magkakagulo ang mga buhay namin."Walang anuman, Sam." tipid niyang tugon.Natanaw kong papalapit saamin ang presidente. Kapagkuwa'y nakangiti itong huminto sa may likuran ni Iñigo. "By the way iha, don't tell me na nagkabalikan ulit kayo ni Jordan?" nagulat ako sa biglaang tanong

HATINGGABI na ng matapos ang event. Medyo tinamaan na rin ako sa kaunting alak na nainom ko.Kakaalis lang din nina Nicole at Dylan kaya naman pumayag na rin ako nang magyaya si Iñigo, pauwi.Walang imik na sumakay ako sa kanyang kotse. Muli ko na naman'g naalala ang paghalik niya saakin kanina kaya't nagkunwari akong tulog para lang huwag niya akong kausapin.Napaniwala ko naman ito ngunit nang makarating kami sa tapat ng bahay ay gayo'n na lamang ang pagkagulat ko ng pigilan niya akong bumaba ng kotse.''Ba-bakit?'' naguguluhan'g tanong ko.''How about the kiss that-''''Stop it Iñigo! Kalimutan mo na 'yon. Huwag mo rin'g bigyan ng malisya dahil hindi naman natin sinasadya 'yon!'' giit ko.''What if sabihin kong sinadya ko 'yon, Sam?''''Then, i don't care Iñigo! Basta walang meaning 'yon para saakin.'' Giit kong muli at pagkatapos ay nagmamadali kong tinanggal ang seatbelt.Akmang bababa na ako nang muli siyang magsalita, dahilan upang muli akong matigilan."But you kissed me back

TILA pinagbagsakan ako ng langit at lupa matapos sumagi sa isip ko ang mga katagang binitawan kanina ni Iñigo. Hindi ko lubos maisip na masyado pa 'lang makitid ang kanyang utak pagdating sa usapin'g pag-ibig at pamilya. Ni-minsan ay hindi man lang pala siya nagkaroon ng ideya kung sino nga ba ang totoong ama ni Sammuel gayo'ng kahit sinong Poncio Pilato ang tumingin ay pare-pareho lamang ang mga sinasabi.''Hoy frenny ayos ka lang ba?''sita sa'kin ni Nicole nang maabutan niya akong tulala sa sala.''Huh? Ah-Oo, ayos lang ako.''''Naku, magsisinungaling ka na naman. Ano na naman ba ang nangyari sa mansiyon ng mga Bartolome?''''Wa-wala.'' muli kong pagsisinungaling.''Wala? Eh bakit mukha ka na naman'g nautangan diyan ng isang milyon?''''Napagod lang ako.''''Okay. Sabi mo eh.'' Nakairap nito'ng sambit bago ako tinalikuran. Ngunit agad ko rin itong tinawag dahil bigla kong naisip na baka sumama na naman ang loob niya kapag naglihim ulit ako.''Uhm...Nicz, sandali!''''Oh?'' pabalang

NAPABALIKWAS ako sa higaan dahil sa sunud-sunod na pagtunog ng aking cellphone. Kaya naman nakasimangot na bumaba ako ng kama at agad kong dinampot iyon."He-hello." walang buhay na sambit ko."Good morning iha!"masiglang bati ng nasa kabilang linya.Kaagad na nawala ang antok ko matapos kong marinig ang boses ni Mr. President."Uhm, ikaw pala 'yan tito. Ano po bang maipaglilingkod ko?"bigla ay naging mahinahon na ang pagtatanong ko rito."Iha, tutal naman ay linggo ngayon, maaari ko bang mahiram si Sammuel?""Ah, eh si-sige po." pagsang-ayon ko sa matanda."Salamat iha.""Walang anuman po. Maya-maya po ay dadalhin ko siya diyan, tito.""Sige, maghihintay ako, Sam." Aniya.Kaagad kong pinatay ang tawag ni Mr. President at nagmamadaling pinuntahan ko si Diane."Diane!" tawag ko sa yaya ni Sammuel na kasalukuyan pa 'lang nagpapakain sa anak ko."Ay, ano po 'yon Ate Sam?" Anang dalaga.Nilapitan ko sila at ako na rin ang nagtuloy sa pagpapakain sa anak ko."Pakihanda mo na 'yong mga gam