Semua Bab Isang CEO Pala Ang Forever Ko: Bab 31 - Bab 40

MAHABA na ang leeg ko sa kahihintay kay Iñigo ngunit hindi pa rin ito dumadating."Hoy! Akala ko ba masakit pa 'yang leeg mo. Eh bakit, kanina ko pa napapansin na parang may tinatanaw ka sa malayo? Hinihintay mo pa rin ba siya?" Ani Nicole.''Tsk...kailangan niyang pumunta rito upang alagaan ako." Sagot ko na ang tinutukoy ay si Iñigo.Napagkasunduan kasi namin na tuwing umaga at hapon ay pupunta rito si Iñigo upang asikasuhin ako."Sus, 'yon lang ba talaga ang dahilan?" Pangungulit ni Nicole habang nakataas ang isang kilay."Oo naman! Bakit, may iba pa ba?"Hindi na nito nagawa'ng sagutin ang tanong ko dahil may biglang kumatok.Bahagya akong nakaramdam ng excitement dahil inisip kong si Iñigo iyon. Ngunit gayo'n na lamang ang aking panlulumo ng si Jordan pala ang dumating.Tinitigan ko siya at gano'n rin ang ginawa niya. Sa huli ay ako rin ang unang nag-iwas ng tingin."Uhm...ikaw na naman? Pa-pa'no mo nalaman ang bahay ko?"pambungad na tanong ko sa kanya."Matagal ko ng alam 'to. K

NGAYON'G araw ay nagsimula akong magtrabaho'ng muli sa kompanya ni Iñigo. Sinundo niya ako sa amin kahit pa nga labag sa kalooban niya na magtrabaho na ako lalo pa't alam niyang may amnesia ako. Kapwa kami tahimik sa buong biyahe. Kaya naman nang dumating na kami sa kanyang office ay hindi ako nakatiis at ako na ang unang kumausap sa kanya."Okay ka lang ba?""Yeah." Tipid niyang tugon."Kanina mo pa akong hindi kinakausap eh. May nagawa ba akong mali?" Muli kong tanong sa kanya."Wala. May iniisip lang ako. By the way, ano nga pala ng gusto mong almusal? Magapapa-deliver na lang ako.""Huh? Kumain na ako bago umalis ng bahay Di'ba't naabutan mo pa nga ako na kumakain?" kunot noong sambit ko. "Okay ka lang ba talaga Iñigo?" Naguguluhan'g usisa ko pa sa kanya."Oh, sorry i forgot!" Napahawak pa ito sa kanyang sentido.Kukulitin ko pa sana siya kaya lang ay naunahan ako ng pagtunog ng kanyang cellphone. Bahagya ko itong sinulyapan at nahagip ng tingin ko ang pangalan ni Lesley sa screen

NAALIMPUNGATAN ako nang maramdaman kong sunud-sunod ang pagyugyog sa balikat ko. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at naiinis na sinigawan ko si Nicole.''Ano bang problema mo? Natutulog pa ako eh.'' reklamo ko. Pumihit ako ng higa at muli kong ipinikit ang aking mga mata."Ano ba frenny, bumangon ka nga diyan!''Sa halip na sumagot ay dinampot ko ang unan at itinakip ko iyon sa aking dalawang tainga.''Parang bingi lang eh! Bumangon ka na Sam! May naghahanap sa'yo sa labas.''''Sabihin mo tulog ako!'' dumapa ako sa kama at muling ipinagpatuloy ang pagtulog.'' Nakakainis naman 'to! Bumangon ka diyan at harapin mo 'yong makulit mong ex!''Nang marinig ko ang salitang "ex" ay agad kong ibinalibag ang unan at mabilis rin akong umupo sa kama.''Huh? Sinong ex? Ex fiance or ex boyfriend?''paniniyak ko sa sinabi ng aking kaibigan.''Gaga! Nakuha mo pang magbiro. Dalian mo na!''''Sino ba kasi 'yon?'' muli kong tanong.''Si Iñigo.'' Tipid nitong sagot.''Ano?'

ISANG buwan na rin ang muling lumipas buhat ng mapag-alaman namin'g nagdadalantao ako. Medyo nahahalata na rin ang aking tiyan kung kaya't nahirapan talaga akong maghanap ng trabaho. Mabuti na lang at nariyan si Nicole. Bumalik ako sa pagdidesenyo ng mga damit at hindi ko inaasahan'g magugustuhan ng kanyang boss ang ipinasa kong mga design. Kaya heto ako ngayon, halos wala pang gaano'ng tulog dahil kailangan kong tapusin ito para sa gaganapin'g fashion show next week."Frenny, may five days pa naman na natitira. Baka gusto mo munang magpahinga?" Ani Nicole na naka-ready na pauwi."Eh, kahit pa. Ayoko naman na gahulin ako sa oras kaya't kahit malayo pa ang deadline eh kailangan ko na 'tong tapusin.""Sus, halika na. Umuwi na muna tayo. Kailangan mo rin ng pahinga. Remember, hindi ka na lang nag-iisa sa buhay. Sige ka, baka kung mapa'no pa 'yan si baby mo." Dagdag pa ng kaibigan ko na bahagya pang ngumuso upang ituro ang aking tiyan.''Sige na nga.'' Napipilitan'g pag

SA halip na dumiretso sa bahay ay niyaya ko muna si Jordan na mag midnight snack sa isang cafe na malapit sa bahay. Agad naman itong pumayag kaya't hindi ko maiwasan ang mapangiti."Kape lang ang oorderin ko. Busog pa ako eh." Ani Jordan nang nakaupo na kami sa loob."Hmm...okay. Akin, tuna carbonara pa rin." Nakangiting tugon ko. Kapagkuwa'y sinenyasan ko ang waitress na kaagad naman'g lumapit. Ilang minuto lang din ay nai-serve na ang aming order kaya naman sinimulan ko ng kumain at dahan-dahan ko siyang kinausap."Uhm...Jordan, what if nalaman mong may itinatago pala ako sa'yo? Mapapatawad mo kaya ako?"Huminto ito sa pagsimsim ng kape at diretsong tumingin saakin. "Huh? Ba't mo naman naitanong?""Basta, sagutin mo na lang.""Well, depende siguro sa kasalanan." kibit balikat niyang sagot. "Bakit? May itinatago ka ba saakin?""Hmm...what if nalaman mong wala pala akong amnesia?"Isang malalim na buntonghininga ang agad niyang pinakawalan bago ako sinagot. Pagkata