ILANG araw ang lumipas and finally araw na ng birthday ni Princess, saktong madaling araw ng birthday niya ay binati naming ito at ginising. “Happy birthday our Princess!” Pinaghahalikan namin siya sa magkabilang pisnge na ikinangising nito habang nakangiti. “M-Mommy, Daddy ang aga pa.” natawa kami pareho ni Alas dahil doon. “’Yun na nga ang point, anak. Aalis tayo ng maaga papunta sa lugar kung saan natin i-cecelebrate ang birthday mo.” Nakangiting sabi ni Alas na ikinadilat ni Princess ng mata. “Talaga po?!” agad itong bumangon at niyakap kaming dalawa. “Thank you po mommy, daddy! You too are the best po!” hinalikan niya kami pareho sa magkabilang pisnge na ikinatawa naming parehas. “Mukang may excited, Alas.” Natatawa kong sabi. “Dapat lang! Sinigurado ko talaga na mag-eenjoy ang baby girl natin.” Binuhat na ni Alas si Princess upang bumaba at sumakay sa sasakyan. Nakahanda na ang mga dadalhin naming kanina pa dahil sinabi na niya saakin ang lahat. Pupunta doon lahat ng mga

NAGKATINGINAN kami ni Alas at lumapit ito saakin upang alalayan ako. “Trust Philip, okay? Siya lang ang makakatulong satin.” Tumango ako sa sinabi niya at naglakad kami papunta sa tabi nito sa sofa. “Ano bang pag-uusapan natin?” tanong ni Alas dito na ikinaseryoso lalo ni Philip. “Katulad mo Stella ay nakatanggap ako ng ganitong sulat. Papunta na sana ako dito pero nakita ko ito sa labas ng kotse ko.” Mayroon itong kinuhang papel mula sa kaniyang bulsa at ibinigay saamin. Binuksan ni Alas ang papel at natigilan ako sa nabasa ko na iyon. “Kahit protektahan mo si Stella ay mamamatay pa ‘rin siya.” ‘yan ang nakasulat sa papel at feeling ko ay maaalis na ang puso ko sa sobrang kaba. “Sino ang nagpapadala ng ganitong death threat sa asawa ko Philip! Kailangan niya agad mahuli at mapatay!” biglang sumigaw si Alas kaya pinigilan ko siya lalo na at tulog si Princess. “Alas, kumalma ka. Walang magagawa ang galit mo sa ganitong uri ng sitwasyon.” Mukang natauhan naman ito sa sinabi ko kaya u

STELLA “PAANO niyo nalaman kung nasaan ako tiyo, tiya?” Nakangiti kong tanong habang nasa hapagkainin pa ‘rin kami. Kanina pa kami tapos kumain pero nagpasiya kaming dito nalang muna at mag kwentuhan. Hanggang ngayon ay hindi pa ‘rin ako makapaniwala na andito sila tiyo at tiya. Ang huling kita ko sa mga ito ay ang—sa panaginip ko. “Napanood namin ang live niyo sa birthday ni Princess, noong una ay hindi kami makapaniwala na ikaw ‘yun dahil baka kapangalan mo lang pero nang makita ka namin ay walang duda na ikaw nga.” Nakangiting sabi ng tiya ni Stella. “Maganda naman pala ang naidulot ng announcement mo Alas,” nakangiting sabi ni Ava na ikinatango namin. “Hindi pa ‘rin ako makapaniwala tiyo, tiya. Ang akala ko talaga ay hindi ko na kayo makikita lalo na at nalaman ko na ibinenta niyo ang Hacienda sa mga Del Rosario.” Nagkatinginan ang dalawa dahil sa sinabi ko na aking ikinataka. “May problema ba tiyo? Tiya?” tanong ko na ikinatingin saakin ng mga ito. Napahawak si tiya sa braso

“PUMUNTA ka dito sa address na i-sesend ko sa’yo nang mag-isa. Kapag natunugan ko na mayroon kang kasama ay hindi ako magdadalawang isip na patayin si Ava.” Hindi mapakali si Stella sa loob ng kanilang kwarto dahil sa natanggap na tawag na iyon. Hindi niya kilala ang lalaki, hindi niya ito na bobosesan kung kaya nagtataka siya kung paano siya nito nakilala. Nagkaroon agad siya nang clue na maaaring ito ang taong nagbabanta sa buhay niya. Tama ang hinala niya na may nangyaring masama kay Ava, ngunit ito mismo ang nagsabi na pupunta siya sa isang mission. Napatigil siya sa pagpapabalik balik at agad na tinawagan si Philip sa kaniyang telepono. Napatingin pa siya kay Ace na tulog na tulog hanggang sa sumagot si Philip. “Stella, napatawag ka may problema ba?” salubong nito sa kaniya. “Wala naman Philip, tatanungin ko lang sana kung kasama mo si Ava. Patay kasi ang cellphone niya.” Idinahilan niya lamang iyon para malaman kung totoo bang nasa mission ito o hindi. “Si Ava? Hindi pa kami

TULALANG nakaupo si Stella sa labas ng morgue matapos dalhin doon si Ava nang kumpirmahin itong patay na. Ayon sa mga doctor ay halos labing tatlong minuto na itong walang buhay at dahil ‘yon sa balang tumama sa bandang puso. Kumpleto silang lahat ngayon sa labas nang morgue kung saan pare-parehong tahimik at wala sa sarili. Kanina nang magising si Stella mula sa pagkakawalang malay ay si Ava agad ang unang hinanap nito. Nalapatan na ‘rin ng first aid ang mga natamong sugat nila sa pagkakasabog ngunit hindi pa ‘rin naaalis ang sakit sa katotohanang patay na si Ava. Napapikit ng mariin si Stella at napatingala ng maalala niya ang huling tagpo nila ni Ava. Napansin ni Ace ang naging kilos ng asawa kung kaya naupo ito sa tabi niya at niyakap. “Wife, magiging ayos ‘din ang lahat.” Tila napantig ang tenga ni Stella dahil sa narinig at tumingin kay Ace. “H-Hindi magiging ayos ang lahat! Wala na si Ava, Alas! Wala na si Ava!” Natigilan si Ace dahil sa sinabi ng asawa at kitang-kita niya a