Pero kung utusan, sigawan at pagalitan siya ng kanyang ina at kapatid ay para bang alila siya ng mga ito.Naputol sa pagmumuni-muni si Eliza nang muli niyang marinig ang boses ng doktor."Did you know that your Mother is faking some of her illness?" agad na simula ng lalaki."H-Huh? Anong ibig ninyong sabihin?" ang balik-tanong niya dito.Dr. Lee leaned back on his chair,while crossing his arms unto his chest. Matiim niya munang tinitigan si Eliza bago ito muling nagsalita."I know I shouldn't be saying this since I'm a Cardiologist pero nag-try akong mag-consult sa isang psychiatrist at ini-explain sa kanya ang mga nakita ko previous medical records ng iyon ina ay we can tentatively conclude na meron siyang Hypochondria. Now, let me explain to you what a hypochondria is. It's a mental health disorder kung saan nakakaramdam ng abnormal na pagkabalisa ang isang tao pagdating sa kalusugan nito, at labis na pag-aalala sa kanilang kalusugan. Kapag nakaramdam sila ng kaunting sakit ay iisip

"Mag-usap po ulit tayo bukas,Lola. Lumalalim na ang gabi at kailangan ninyo na pong matulog..." ang pag-iiba niya sa usapan.Napailing na lamang si Lola Victorina pero sumunod naman ito. Inilagay na nito sa bedside table ang photo album at pagkatapos noon ay humiga na ito sa kama."Goodnight, Lola Victorina." ang magiliw na paalam ni Eliza bago niya isinarado ang pintuan...Nang masarado ni Eliza ang pintuan ay hindi na muna siya umalis, at nag-stay muna siya sa labas ng kuwarto ni Lola Victorina.Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kakaiba sa ikinikilos ng matanda. She can't pinpoint kung ano iyon, pero hindi maikakaila na nag-aalala siya...===================================Patuloy ang pagdaloy ng luha ni Eliza mula sa kanyang mga mata habang yakap-yakap niya ang photo album na laging tinitignan ni Lola Miranda bago ito matulog sa gabi. Ito ang nagsilbing kayamanan ng matanda bago ito tuluyang pumanaw, dalawang linggo na ang nakakaraan...Lola Victorina died in her sleep. K

MAKALIPAS pa ang ilang sandali ay narating na rin nila sa wakas ang mausoleum ng pamilya Esquivel. Muli siyang inalalayan ni Rafael na makababa mula sa kabayo.Napansin niya na yari sa puting marmol ang kabuuan ng mausoleum, mula sa dingding at sahig. May malaking gate din iyon, at maihahambing mo na sa isang magarang bahay ang museleo na iyon.Hindi na niya napigilang mapaiyak nang makita ang puntod ni Lola Victorina. Nakita niya sa lapida ng Donya ang buong pangalan nito---Donya Maria Victorina Esquivel.Nakita niya ang munting larawan na naka-engrave sa lapida ni Lola Victorina.She looked so beautiful and vibrant in her photo."I'm so sorry kung hindi ko po kayo naihatid sa inyong huling hantungan, Lola Victorina. If only I can turn back the time... Sana ay tumabi po ako sa inyo sa pagtulog noong gabing iyon. Kung hindi sana ako umalis noong gabing iyon ay baka buhay pa po kayo hanggang ngayon." ang umiiyak na sabi ni Eliza.Medyo nasorpresa siya nang maramdaman niya ang kamay ni

Kinabukasan… Maagang nagising si Eliza ng araw na iyon. She decided to wake up early dahil gusto niyang magluto ng almusal para kay Rafael.Nang makarating siya sa kusina ay agad niyang naabutan doon si Manang Lucing. "Ah, Magandang umaga, Eliza. Tamang-tama lang ang gising mo. Nakapagluto na ako ng almusal. Kumain ka na, hija.” ang yaya sa kanya ng matanda. “Magandang umaga din po, Manang Lucing. Nasaan nga po pala si Rafael? Nag-breakfast na po ba siya?” ang tanong ni Eliza sa mabait na mayordoma.“Naku,madaling-araw pa lamang ay gising na si Rafael. Alas-kuwatro pa lamang ng umaga ay naabutan ko na siya dito sa komedor na nagkakape at pagkatapos noon ay pumunta na ito sa mango farm." sagot ng matanda. “Ah, ganoon po ba?” nakaramdam ng konting lungkot is Eliza nang malaman niya na nakaalis na si Rafael.Eliza tried to compose herself. She smiled at Manang Lucing habang hinihila niya ang isang silya. “Wala po ito, Manang... Nanghihinayang lang po ako at hindi ko naabutan so Rafae

Kinabukasan.Unti-unting iminulat ni Eliza ang kanyang mga mata. She lazily stared at the window. Nakita niya na mataas na ang araw...At katulad ng kanyang nakagawian ay naghilamos, nagsepilyo at nagbihis na si Eliza upang maging presentable siya sa harap ni Rafael.She is now slowly making her way towards the kitchen ngunit bigla din siyang napahinto nang makarinig siya ng isang boses ng babae..."I'm really glad to see you again, Rafael."Nagtago muna sa kalapit na dingding si Eliza at lihim siyang nakinig.May nakita siyang isang babae na nakaupo sa may sofa. Nakita niya ang maamong mukha ng babae. Actually, malaki ang pagkakahawig nito kay Iza Calzado. She has long, jet black hair. She also has an innocent face. Mukhang ito ang tipong babae na gugustuhing protektahan ng mga lalaki…“---Masaya din ako na makita ka, Valeria. Kumusta ka na?” narinig naman ni Eliza ang boses ni Rafael.Napanganga si Eliza nang marinig niya ang pangalan ni Valeria.“Siya pala si Valeria… She looks so b