Hanggang sa matapos silang kumain ay wala ni isa ang may gustong umimik. Panakaw-nakaw naman s’ya ng tingin sa lalaki na seryosong kumakain. Nakatutok lamang ito sa pagkain na nasa harapan n’ya at hindi man lang ito tumitingin sa kanya kaya pakiramdam n’ya na wala na talaga s’ya para rito. “A-Ah, mommy Jasmin. Saan po ako pwede magpahinga?” Tanong n’ya sa ina ni Judd at magaan ang mga tingin na lumingon ito sa kanya. Parang pakiramdam n’ya ay may gustong sabihin ang mommy Jasmin n’ya na hindi n’ya matukoy kung ano ‘yon.“Ah, okay iha. Halika ituturo ko sa’yo.” Wika nito sa kanya at tumayo ito na agad naman s’yang tumayo rin upang sumunod sa sa ginang. Dinala s’ya nito sa isang malawak na kwarto at kong hindi s’ya nagkakamali ay kay Judd itong kwarto. “Hindi po ba dapat sa guestroom na lang ako?” Tanong n’ya sa ginang at binigyan s’ya nito ng isang tipid na ngiti. “You can sleep here. Magpahinga ka na at pagkagising mo ay marami pa tayong pag kukwentuhan.” May lungkot sa mga mata

“Christine?” Tanong ko ng mapagsino ang kasama ni Justine. “H-Hi Sammy!” Bati niya sa akin. Napilitan naman akong ngumiti bago ibinaling ang mga mata kay Justine. “Bakit kayo magkasama?” Hindi naman maiwasan na tanong sa kanila.“A-Ah ano kasi, nagkasalubong lang kami kanina then naulit niya na pupunta siya sayo kaya sumama na rin ako.” Halata ang pagkailang sa sagot ni Christine. Narinig naman nila ang munting hagikhik ni Justine habang may masamang tingin na binabato naman si Christine dito.“Ganon?” Tanong ko pa na kahit ako ay hindi naman naniniwala dito. I think may mas malalim pa na dahilan kung bakit sila magkasama base na rin sa pagkautal ni Christine ang pamumula ng pisngi nito. “Teka saan ka ba kasi pupunta?” Tanong sa kanya ni Justine. Naglakad sila palapit sa sasakyan ni Justine at doon siya pumwesto sa may backseat, si Christine sa passenger seat at si Justine sa driver seat syempre.“Sa mall. Gusto ko lang mag uli kahit saglit. Masyado na akong naboboard sa bahay na

“We need to talk, Samantha,” Judd said with a voice of authority. Lalaki na akala mo’y kung sino at parang wala lang nangyari kanina kung makaasta.Nagkatinginan pa kami ni Justine at tumango lamang ito sa akin. “Doon lang ako.” Justine said at itinuro ang gate sa hindi kalayuan kaya tumango naman ako dito bilang sagot at pagpayag. “You go first, sakin sasama ang asawa ko.” Napalingon ako sa sinabi ni Judd. Kulang na lang ay humaglpak ako sa tawa dahil sa kanyang sinabi. Pakiramdam ko ay mababaliw na ako dahil sa mga nagiging palabas ngayon sa buhay ko.“Just in paper Judd.” she said but Judd chuckled. “Kay Justine ako sasama hindi sayo, kaya kung maari sabihin mo na ang lahat ng sasabihin mo baka sakaling maniwala pa ako.” Walang imosyon ko saad and seeing him gritten his teeth parang gusto kong matawa. Umalis na si Justine sa harap namin habang nagsusukatan kami ng tingin ni Judd. Kong maari ay ayaw na n’ya itong makausap pero ngayon ay pagbibigyan n’ya ang lalaki na ito sa gust

I was wearing a backless black gown decorated with silver glitters and it would stretch up to my feet. May split magmula sa bewang hanggang sa pinakababa ang gown na suot ko, I also barely recognise myself while looking at the big glass dito sa loob ng kwarto ni Justine. “Are you ready, honey?” a calm voice interrupt habang tinititigan ko ang sarili sa salamin. “Little bit nervous.” Nakangiwi kong sagot sa kanya. Namangha rin ako sa angking kagwapuhan ni Justine dahil sa suot nitong americano na masasabi kong mas nagdagdagan kagandahang lalaki nito. “Don’t worry, nandito lamang ako sa tabi mo.” Magaan na paalala sa akin ni Justine. “Thank you, honey.” Nakangiti ko ng sabi dito. Justine walked me out of the room and helped me out of his condominium. Isang imbitasyon kasi ang dumating kahapon at si Justine naman ay mukang nasisiyahan sa mga nangyayari. Galing kasi ayon kay Judd at Kassy, birthday ng anak nila. Mukang sinadya talaga nila na imbitahan kaming dalawa ni Justine sa hin

Ilang araw na ang lumipas simula noong birthday ng anak ni Judd at Kassy. Wala akong ibang ginagawa kundi ang mag pauli-uli sa loob ng aming bahay. Wala rin naman kasi akong lakad kaya no choice kundi ang tumambay lang muna dito. Napagpasyahan ko rin kasi na ulukan si Justine na lumipat muna kami sa bahay namin dati at pumayag naman s’ya. Mas ginusto ko na dito na lang muna kami kahit pansalamantala dahil kapag nakamit ko na naman ang gusto ko para sa mga magulang ko ay may kanya din namang daan na gustong tahakin si Justine, kaya hindi ko na s’ya kailangan pang harangan para doon.Iniisip ko pa rin hanggang ngayon kong paano ko mabibigyan ng hustisya ang pagkamatay ng pamilya ko, at hindi rin ako naniniwala na patay na ang anak ko.Lahat naman siguro ng ina ay iisipin o mananalangin na buhay ang kanilang anak lalo’t sa ganitong mga pangyayari, di’ba? Pero 5 na buwan pa lang noon ang baby bump ko, hindi malayo na patay na nga ito pero sana may puso si Judd ng mga araw na yon at naga