Chapter 26: Philippines

“Honey, We’re getting late.” My voice echoed sa buong sala.

“Okay, wait up!” He answered from nowhere.

Napailing siya kahit kailan talaga napakatagal nitong gumayak, daig pa ang pagong kakupadan. Kung susumahin ang aming pagligo ay mas mabilis pa ako kung matapos kesa sa kanya.

“I’m here let’s go.” He said kaya nginitian ko naman ito.

“Sa susunod naman sana mas bilisan mo pa.” Medyo iritado niyang sabi kay Justine.

Makalipas ang isang taon na makaalis sila sa Pilipinas ay tinapon ni Samantha ang alaala na naiwan tungkol sa lalaki na kinamumuhian niya. Nagpalit siya ng contact at social media account. Hindi na niya sinubukan na alamin kong ano pa ang nangyari sa loob ng isang taon ng umalis ito sa pilipinas.

“Handa ka na ba talaga?” Napalingon siya kay Justine at napilitang ngumiti.

“Of course.” Saad niya at binaling ang tingin sa labas nang bintana ng sinasakyan nila at maiging tiningnan ang mga nadadaanang sasakyan.

Sapat na para sa kanya ang isang taon, ayaw na niyang patagali