Lahat ng Kabanata ng I'M DREAMING OF YOU: Kabanata 11 - Kabanata 20

Oras ng pagpasok sa opisina at ang posisyong kinuha ko kay John ay magsisimula na sa araw na ito.Kaya naman habang nagmamaneho ako patungong opisina ng araw na iyon ay nakatanggap ako ng isang kakaibang tawag sa aking cellphone. "Hello who's this?"Isang malakas na tawa muna ang pinawalan nito bago tuluyang sumagot,"kamusta ka na? Masaya ka bang nakuha mo ang posisyong gusto mo? But! I assured you na hindi ka magtatagal sa posisyong iyan!""Sandali nga--" ngunit hindi ko naituloy pa ang mga sasabihin ko dahil mabilis na ibinaba nito ang linya. Naiinis akong naipreno ang sasakyang minamaneho ko. Napukpok ko ang manibela dahil sa naiinis ako sa mga narinig ko. Sino ang babaeng iyon na tumawag pa sa akin. Ginulat naman ako ng tatlong malalakas na katok sa bintana ng kotseng sinasakyan ko. Napatingin ako sa gawing iyon at binuksan ang salamin niyon. Tumambad sa akin si Bong, baghagya akong nagulat sa sumungaw na mukha nito."Hoy, ano ka ba? Kanina pa ako kumakatok bakit ang tagal mong mag

Tanghali na ng magising ako dahil na rin sa ilang mahihinang katok mula sa pintuan ng silid ko. Hindi iyon angd dating silid ni Olivia, alam kong kung siya rin ang bumalik ay hindi na niya gugustuhin pang matulog sa dati niyang kwarto. "Tuloy..." mahina kong salita.Pumasok naman si Yaya Adela, may dala na itong tray na may lamang pagkain. Inilapag niya iyon sa malapit na lamesa sa tabi ng higaan ko. "Kamusta kana Iha, alam kong masama pa ang pakiramdam mo dahil sa party kagabi," sabi pa nito na marahan ding umupo sa gilid ng kama ko.Bahagaya akong nagbangon at tumingin sa kanya, alam kong mayroong lungkot sa kanyang mga mata, naisip kongmarahil ay nami-miss nito ang alaga niyang si Olivia. "Pasensiya na po kayo," mahina kong sambit sa kanya."Walang anuman ito Iha, sa totoo lang ay naaawa pa nga ako sa iyo, hindi mo dapat dinaranas ang ganitong paghihirap." nakita kong may kaunting luha ang sumilay sa mga mata ng matanda. Alam ko kung gaano niya kamahal si Olivia. Tuloy ay parang nai

Habang nakaupo pa rin siya at pinagmamasdan ang mukha ko ay napangisi ito. Ako naman ay medyo na-consious, kakaiba kasi ang mga tingin niya. Kahit na alam ko naman na alam na nito na hindi ako ang asawa niya, kaya niya ako natitingnan ng ganito. Pero isang tanong ang nabubuo sa isipan ko. Ano bang kasalanan ni Olivia at trinato niya ito ng ganito? "Bakit anong iniisip mo?" "John, alam mong alam ng lahat dito sa building na ito na mag-asawa tayo, pero di tayo okay diba?" "Yup."Sabay tango pa nito sa akin. At sinamahan ng nakakalokong ngiti."Kilala rin ba ng lahat si Helena? At ang anak mo dinala na ba niya rito sa opisina?" sunod-sunod kong tanong sa kanya. Ilang mga katanungan pa ang nais kong malaman."Oo, lahat ng sinabi mo totoo, at never pa akong nakaipag-usap sa iyo ng ganito katagal, nandidiri ako at ayaw kitang makita, kapag nakikita kasi kita nagkukuyos ang kalooban ko," sabi pa nito sa akin. Ako naman ay nakaramdam ng bigat sa aking dibdib. Parang hinalukay ang kalooban

Hindi ko maintidihan ang kakaibang ngiti ni Jeffrey kaya pinilit kong maging pormal sa kanya. Tama nang nahuli o nabisto na ako ni John. Hindi na maaring madagdagan pa ang nakakaalam na hindi ako si Olivia."O Mr. Jeffrey Carlos, I hope hindi mo naman nauubos ang oras mo sa kasusunod mo sa akin?"Ngumisi siya sa akin at kumibit lang ang balikat nito. Habang ibinalik ang dalwang kamay sa kanyang bulas. At muling ngumiti ng alanganin. Iyong ngiti na parang nang-uuyam. Gusto kong mainsulto pero nagpanggap akong hindi ko nahalata na may nais siyang iparating sa mga tingin niya.Umiwas ako ng tingin at sadyang lumihis upang hindi ko siya masagi. At nahalata kong hindi niya nagustuhan ang bagay na iyon. Kaya naman mas ipinagpatuloy ko na lang ang aking paglalakad. Ngunit may bigla akong naisip, para mahuli mo ang daga, kailangan mo ng pain. At iyon ang gagawin ko. Pumihit ako ng aking mga paa at lumakad pabalik upang sabayan siya. Nakita kong nagulat siya."O Olivia," nasambit niya ang pang

Hinatid pa ako ni Jeffrey sa mismong opisina ko, nagulat pa kaming pareho nang makita namin sa harap ng opisina si Bong. "O ang tagal niyo naman, saan ba kayo galing?" kaswal na tanong ni Bong sa amin. Well alam ko naman na pasakalye niya lang iyon. Hindi ko naman alam kung ano ang pakay niya sa akin. "Anong ginagawa mo rito?" maiksi kong tanong. "Ano pa hinihintay ang best friend ko," sabay tingin nito kay Jefferey. Nakita nitong nakahawak sa braso ko si Jeffrey kaya naman napabitiw na ako. Alam kong okay na ako, at pwede na akong iwan nito. "Okay, Bye Olivia, and see you later!" He said while he smirked at me. Sa puntong iyong medyo na alangan na akong tumbasan pa ng ngiti rin ang kanyang tinuran. At hindi pa man ako lumilingon ay tila nakikita ko na ang masasamang titig sa akin ni Bong. ------------------------ Ilang minuto na ang lumipas at wala na rin si Jeffrey, ngunit si Bong ay nanatiling walang imik, nakayuko lamang ito habang nakapatong ang mga braso sa mga hita. Hindi