She Married the Stranger Book 1 のすべてのチャプター: チャプター 61 - チャプター 70

Mesaiyah's Point of ViewNow Singing: Change by Taylor SwiftAnd it's a sad pictureThe final blow hits youSomebody else gets what you wantedIt can't endYou know it's all the sameAnother time and placeRepeating history and you're getting sick of itBut i believe in whatever you doAnd i'll do anything to see it throughBecause these things will changeWe can feel it nowHabang kumakanta ako sa mini stage ng runaway house nakita ko si Anthea na nasa counter habang pumapalakpak sakin wearing her ripped faded blue jeans with grey shirt and red high heels. I just gave her my sweet innocent smile.These walls that they put upTo hold us back will fall downIt's a revolutionThe time will comeFor us to finally winAnd we'll sing hallelujahwe'll sing hallelujah ohSo we've been out numberedRaided and out corneredIt's hard to fightWhen the fight ain't fair..Nang matapos na akong kumanta. Nagdiretso ako kay Anthea na agad akong sinalubong ng kanyang yakap."How are you?" she asked r

Mesaiyah's Point of ViewNasa tapat na ako ng dati naming bahay. Andito ako ngayon sa mga magulang kong nagpalaki sakin. Andito ako ngayon para bayaran ang mga ginastos nila sakin na sana naman, sapat na itong ibibigay ko sa kanilang pera. Hindi ko na nilagyan ng pangalan ang sobre kundi isiningit ko nalang ito sa bakod. I knocked the door of our old house at agad na umalis bago pa man nila ako abutan.Tumago ako sa poste ng street light at sinilip kung sino ang kukuha ng pera. Si mama. Nahulog ang sobre na isiningit ko sa bakod at nakita ito ni mama kaya agad niyang pinulot.Naalala ko ang mga araw na sinasabihan nila akong walang pakinabang at ngayon, meron na akong pakinabang. My mother smiled when she saw the money I gave to them and it take my breath away.Isinarado na niya ang pinto habang suot ang malaki niyang walang hanggang ngiti. Tiningnan ko lang saglit ang bahay namin at nagsimula ng maglakad. Huminga ulit ako ng malalim at nararamdaman ko ang pagkulo ng aking tiyan kaya n

Mesaiyah's Point of ViewI forced myself to sleep because of a heavy cold rain outside but I can't. I tried to close my eyes again but I can't. I'm feeling paralyzed after seeing Angelo at sabihin sakin ang masasakit na salita na 'yun. For him, it's just a simple word but for me para akong pinagbabato ng ng kutsilyo ng mga tao kahit na walang ginagawa sakin. I was in his room staring at the ceiling when suddenly, stranger open the door and he's like basang-sisiw.Basang-basa siya na akala mo shower ang ulan para doon maligo. Hindi ko siya pinansin kundi nagtalukbong nalang ako ng kumot at ngayon, sa puting kumot nalang ako nakatitig. Pinapakiramdaman ko siya.Maya-maya, naramdaman kong may tumabi sakin at nakishare ng aking kumot at pagtingin ko..si stranger pala."Bakit ka nasa tabi ko?" may pagtatakang tanong ko."M-malamig kasi kaya hayaan mong dito muna ako." mapuputla ang kanyang labi kaya mukhang nilalamig nga siya."Gawin bang shower ang ulan. Sinong hindi lalamigin nun.""W-wa

Mesaiyah's Point of ViewI glance up on his faded black bed and directly go inside the bathroom while stretching my two arms na nangawit sa pagtulog. It was middle of seven o'clock and I open his big black curtain and the sunlight strike to his face na siya namang ikinunot ng kanyang mukha."Fck! Natutulog pa ang tao. Isara mo nga 'yan!" he complains."Aga-aga. Ganyan na agad nasa bibig mo tutal linggo naman ngayon,magsimba tayo para mabawasan naman ang kasamaan mo." napaupo siya sa couch na parang gulat na gulat sa sinabi ko."Niyayaya mo akong magdate?" my wide-eye gaze when he said that."Wah! Anong magdate? Magdate mo mukha mo, magsisimba lang tayo.""Okay. As you said, mine." sabi niya sabay tumayo at nagdiretso na sa bathroom.Mine. I feel like my cheeks are burning when he said that.Kung alam lang niya siguro ang sitwasyon ko sa kanya. Siguro, grabeng inaasar na ako niyan. Humarap na ako sa malaking salamin ng bintana habang napapakunot at napapapikit ang aking mata dahil sa m

Mesaiyah's Point of ViewAng ganda ng pakikitungo ko sa kanya tapos sinisigawan niya lang ako. Nakakainis. Tapos sa northpole kami pupunta! Argh! Eh malayo 'yun eh. Kaya ba naming puntahan ang lugar na yun as in ngayon na! Argh!"Jayson, ang mommy mo. Nagagalit sakin. Pagalitan mo siya." Sabi niya. Ako pa ngayon? Eh siya nga!"A-ah? Ha?" hindi ko siya tinitigilan ng masasamang tingin at grabe pang magsumbong sa bata. Karirin ba naman ang pagiging ama! F na F as in FEEL na FEEL."Mommy? Inaaway mo si daddy?""Inaaway? Ako ang inaaway niyang saksakan na yabang na 'yan. Tingnan mo oh! Tinitingnan ako ng masama.""Ikaw naman pala daddy ang nagpapangaway eh.""Hindi ako. Ang mommy mo ang nagpapangaway." sagot niya. Aish! Hindi talaga ito magpapatalo."SAAN BA TALAGA TAYO PUPUNTA?" napasigaw na tuloy ako ng wala sa oras dahil sa inis. Kanina pa ako naiinis sa kanya. Ewan! Basta! Naiinis ako sa kanya. Hindi mo ba alam kung nagmamagandang loob siya sakin o sadyang inaasar niya lang ako. Nakak