บททั้งหมดของ FANA: The Cunning Vampire: บทที่ 51 - บทที่ 60

“Why am I here? Ano ba talaga ang kailangan n’yo sa akin?” Pinipigil kong huwag mapaiyak, pero dahil sa matinding takot, hindi ko na napigilan—bumagsak na ang mga luha ko.Sino ba naman ang hindi matatakot kapag nagising ka sa isang madilim, malamig na kulungan?The surroundings felt eerie. I couldn’t help but imagine frightening things, especially with the strange sounds echoing around me.“I already told you. My sister needs you—more than she needs me,” Flavia said coldly, emotionless, standing in front of the bars that held me captive. “Wear this.” She tossed me a thick cloak. “Malakas ang pang-amoy ng mga bampira pagdating sa pagkain, kaya isuot mo ‘yan para hindi ka habulin ng mga kauri ko at pagpyestahan.”Mabilis kong sinuot ang ibinigay niyang talukbong. Binuksan niya ang kulungan ko at lumabas ako, sumunod sa kanya.Isang underground prison pala ang lugar na ito. Nasa taas ako kaya hindi umabot ang mga ingay ng mga ibang bihag mula sa pinakamababang parte.Nakita ko ang ilang

THIRD PERSON'S POV Flavia lashed out with a powerful kick to the vampire’s ribs the moment its fangs sank into her arm. The impact was strong enough to jolt the creature, but not enough to tear her free from its vicious bite.A burning pain ripped through her limb, and then came the sickening snap of bone breaking that made her stomach twist. Before she could even cry out, the vampire wrenched her body loose and hurled her high into the air like she weighed nothing.Hindi niya akalaing muli na naman niyang ililigtas ang mortal… ang parehong mortal na minsan na rin niyang pinangarap patayin.She landed smoothly on her feet. Ngayon, kitang-kita na ni Flavia ang bali niyang braso—deformado, baliko, at namumula. Pero unti-unti itong bumabalik sa dati. Kailangan lang niya ng ilang segundo, at magagamot na ang sarili.“Katulad ka rin ng kapatid mo! Isa kang traydor sa angkan natin!” asik ng bampirang kaharap niya.“Sinusunod ko lang ang utos ni Supremo na panatilihing buhay an

"Ano'ng ginagawa mo rito?" Matalim ang mga mata ni Fana habang tinatanong ang lalaking pumasok sa kanyang silid. "I don't want to see your face! Umalis ka na kung ayaw mong ako pa mismo ang kumaladkad sa'yo palabas!" iritableng dugtong niya."I'm not Zev. I'm not your father. I'm Zel—his clone," the man explained with firm clarity, as though making sure every word sank into her.Yet clone or not, it didn’t matter to Fana. The very thought of facing anyone who had ties to her parents filled her with a sharp resistance. She had no desire to see, let alone be near, someone who carried even the faintest shadow of their existence."Clone?" usal ni Thana, na ngayon ay palipat-lipat ang tingin sa dalawang magkatunggali sa harap niya — parehong matalim ang tingin sa isa’t isa.Sa ilang araw ng pananatili ni Thana sa tirahan ng mga bampira, napansin na niyang hilig talaga ng mga ito ang magtitigan ng masama. They're glaring at each other intently… deadly. Pakiramdam niya, anumang oras ay may ba

“Ano? Suko ka na ba?” natatawang tanong sa akin ni Toby nang lapitan ko siya sa counter. Kakatapos ko lang mag-ayos at maglinis sa loob ng bar matapos ang isang mahabang gabi ng pagsisilbi sa mga customer.“Sinabi ko naman sa’yo, mag-hire ka na ng mga waitress. Para may katulong ka sa pagse-serve at paglilinis. Tsk tsk. Hindi kasi marunong makinig,” dagdag pa niya habang iniling-iling ako.“Tapos ano? Lalandiin mo?” Inirapan ko siya habang hinuhubad ang suot kong apron. “Babaero ka talaga kahit kailan. Pati nga ‘yung waitress sa kabilang bar tinalo mo.”Ibinato ko sa kanya ang apron ko, na sinalo naman niya nang bahagyang nagulat.“Hindi ah!” giit niya, pero halatang guilty. At ako pa talaga ang niloloko ng lalaking ‘to?Napatingin ako sa ginagawa niyang pagpupunas ng mga baso. Kanina pa siya ro’n, pero hindi pa rin natatapos. Samantalang ako, nalinis ko na ang bawat sulok ng bar. Kaya nga wala akong inaasahang tulong sa taong 'to.“Mauna na akong umalis. Ikaw na ang magsara rito.”“G

“Fana?” Rei called from outside the bathroom. His voice was gentle but persistent as he knocked on the door, yet I couldn’t find the strength to move or even open it. My hands were shaking uncontrollably, gripping the pregnancy test like it was slipping through my fingers. And there it was — two bright red lines staring back at me, impossible to ignore.Positive.Buntis ako. Oh God. Hindi dapat nangyari ‘to.Anim na buwan na kaming mag-relasyon ni Rei at hindi ko inasahan na maaabot kami rito—hindi kami gumagamit ng proteksyon. Tanga ako. Pabaya. Napakaraming “what if” na sumalakay sa isip ko at hindi ko matigil ang pagpanik.Bigla na lang bumukas ang pinto ng banyo at pumasok si Rei, bakas sa mukha niya ang takot. "Bakit hindi ka sumasagot? Akala ko may nangyari na masama sa'yo.""R-Rei…" nanginginig kong sabi, habang sinusubukan kong kontrolin ang paghinga."May masakit ba? Anong problema?" tanong niya, at dahan-dahan niya akong hinahaplos sa pisngi para kalmahin.Tiwala ako na kaya