“Siguro tama ako na inisip mo nga ako buong gabi kaya ayaw mong tanggalin ang glasses mo at ipakita iyang mga mata mo,” panghahamon ni Sandro kay Aika.“Hindi ako makikinig sa’yo, no. Wala akong pakialam sa iniisip mo basta maganda ako suot ang salamin kong ito,” claim ni Aika.“Sino bang nagsabing hindi ka maganda? Ang ganda-ganda mo nga, wifey ko,” malambing na komento ni Sandro sa kanya at maganda kasuotang bumagay sa kanya.Nandulat ang mga mata ni Aika nang tawagin siya ng binata na ‘wifey’ na siyang narinig ng isang dumaan na businessman.“Mr. Valdez, have a great evening,” nakipag-handshake ang businessman na si Vladimir Enrico kay Sandro, pa-exit na si Aika sa eksena nang bigla siyang awatin ni Vladimir.“I overheard that this beautiful lady is your wife, maari ko bang makilala ang iyong napakagandang asawa,” hirit ni Vlad na nakangiti sa dalaga.Biglang hinila ni Sandro si Aika at inilagay ang kamay nito sa bewang nito, hinila palapit ng husto sa katawan ni Sandro na ikinakun

“Miss Lalaine, nasa meeting pa po si Mr. Cristobal. Kung maaari ay sa opisina na lang po niya kayo maghintay, dito po,” sinamahan siya ng sekretarya ni Juaquin sa loob ng opisina at umalis na.Naupo siya sa sofa at tahimik na naghintay sa pagdating ni Juaquin, hindi pa lumilipas ang isang minuto ay bumukas ang pinto ng opisina ng binata at pumasok si Juaquin.“Kanina mo pa ba ako hinihintay, sweetie?” tanong ni Juaquin sa nobya sabay halik sa pisngi ng dalaga.“Hindi naman, kadarating ko lang. I didn’t expect na ganun kabilis matatapos ang meeting mo,” tugon ni Lalaine.“Hindi pa tapos, nagpaalam lang ako saglit kasi nalaman ko sa sekretarya kong dumating ka na. Siya nga pala, may ibibigay ako sayo bago bumalik sa confe.” Inilagay ni Juaquin ang isang kamay sa loob ng bulsa ng pantalon na parang may kinukuha.“Ano naman yun?” tanong ni Lalaine sa binata, nakatuon ang paningin niya sa kamay ng binata. Hinila ni Juaquin ang kamay at nakangiting pinakita ang daliring naka-heart sign.Tin

Isang araw makalipas ang libing ng ina ni Lalaine, matamlay, malungkot at nagdadalamhati pa rin ang dalaga. Hindi niya sinasagot ang mga tawag, text at emails na natatanggap niya sa iba’t-ibang tao, iniiwasan niyang makipag-usap sa kahit kanino maging sa nobyo niya.Nais niyang mapag-isa muna at damhin ang sakit na nadarama niya, wala sa sariling naglalakad si Lalaine sa kung saan dalhin ng mga paa na ang tanging laman lamang ng isipan ang kwestyonableng pagkwala ng ina.“Nay. Bakit mo ko iniwan? Marami pa akong plano para sa ating dalawa, diba sabi mo lilibutin pa natin ang mundo at aattend ka pa sa kasal ko pero bakit sumuko ka? Bakit mo ako hinayaang maramdaman ang sakit ng pagkawala mo, nay.” Nagsusumamong tanong niya, tumutulo ang mga luha ni Lalaine at mabigat ang loob na parang may napakalaking bato sa kanyang dibdib ang nakapatong dito na nagpapahirap sa kanyang huminga ng matiwasay.Sumuko siya kalalakad dahil sa pagod na mga paa at pudpod na mga swelas sa walang tigil na kak

“Mukhang busy ka ngayon, dude, ah? Hindi ka man lang ba nag-aalala kung nasan ang girlfriend mo?” nilingon ni Juaquin ang dumating na si Sandro sa loob ng kanyang opisina.“Bakit naman biglang nagkainteres ka sa nobya ko?” seryosong tanong ni Juaquin sa kaibigan, napansin ni Sandro na nagdilim ang mukha ng kanyang kaibigan nang magtanong ito sa kanya.“Woaah, dude. Wala akong gusto sa girlfriend mo, ah? Curious lang akong nagagawa mong mag-chill dito sa loob ng opisina mo sa kabila ng paghihirap at sakit na nararanasan ni Lalaine,” kwento nito na tila alam na alam ang nangyaayri sa kanyang nobya.“Bakit parang alam mo ang nangyayari sa girlfriend ko? Alam mo ba kung nasaan siya?”“Dude, isa-isang tanong lang, pwede? Mahina ang kalaban,” natatawang hirit ni Sandro, “I saw your girlfriend just now and palagay ko ay kailangan niya ng masasandalan dahil mukhang malungkot. Parang… lugmok,” paliwanag niya. “Bakit nga ba siya malungkot?” usisa nito.“Namatay ang nanay niya a week ago,” malun

Hindi pa rin malimutan ang pait ng mukha ni Sandro nang matikman nito ang mapait na timpla niya ng kape dahilan para tumawa siya kahit mag-isa.Nagulat si Soledad at mga kapatid ni Aika nang matagpuan ang kanilang ate na mag-isang tumatawa.“Aika! Ano na ang nangyayari sa iyo? Bakit tumatawa ka mag-isa?” puna ng ina ng dalaga.“Masaya lang ako, ma. Kung gusto niyo sabayan nyo akong tumawa,” muling humalakhak si Aika habang ang mga kapatid niya ang nag-aalaa na sa kaniya.“Siguro ay under lot of pressure si ate,” wika ni Oliver.“Oo nga baka stress pa,” dagdag ni Gio.“Ma, siguro pagpahingahin mo muna si ate baka kailangan niya ng pahinga,” suggest ni Oliver sa ina.“Tingin mo, anak?” nag-aalala si Soledad sa kinikilos ng anak niya.“Anak,” tawag ng ina.Huminto sa pag-indak at tawa si Aika at hinarap ang nawi-weirdohan niyang pamilya sa kanya, “siguroay magleave ka muna sa trabaho at magbakasyon ka kung maaari. Kami ay nag-aalala na sa kinikilos mo,” payo ng ina.“Don’t worry about me