PINUNASAN ni Lyxelle ang mga luhang hindi niya namalayang pumatak na pala. Her heart swelled when he saw Raziel scanning his family for the suspect. Hindi niya akalaing tatratuhin siya nito at ng pamilya nito na kabilang talaga sa mga ito at hindi lang estrangherong iniligtas ni Raziel sa paligid. "Walang may kasalanan, hindi ko lang inaasahan ang pag-aalala ng pamilya mo sa `kin kahit na nga estranghero ako sa kanila." Ginagap nito ang kanyang kamay. "Of course they'd be worried about you. You're part of the family." But she's not. Ngumiti siya kay Raziel. Napakaswerte nito sa pamilya nito. Sana ay alagaan nito at mahalin ang pamilyang kinalakhan nito. Minsan kasi dahil palagi at araw-araw nating nakikita ang mga mahal natin sa buhay ay tini-take for granted natin ang mga ito. At nasa huli na ang pagsisisi. She let them fuss over her for a few more minutes before she had enough. Nakakapagod din pala kapag ganoong klase ng pamilya. Hindi ka na halos makagalaw dahil bantay sarado

HINDI maialis ni Lyxelle ang kaniyang tingin sa kaibigan ni Raziel. Nagpakilala itong bilang Carl Luis Alvarez, CL for short. Gwapo ito at matangkad, may "carefree" personality. He also has a well-built body, Halata ring galing ito sa mayamang pamilya. Ika nga ni Raziel ay galing ito sa old money. If you look at him, he's like your typical rich kid. Pero hindi maipaliwanag ni Lyxelle ang nararamdaman niya sa lalaking ito. Pakiramdam kasi niya ay matagal na niya itong kakilala at magaan na kaagad ang loob niya rito. Imposible namang magkakilala na sila nito. Dahil isa lang siyang dukha samantalang mayaman ito. "May dumi ba sa mukha ko?" nakangiting tanong nito. Kumurap siya. "Ah, pasensiya ka na." Ikiniling niya ang ulo. Pamilyar kasi talaga sa kanya ang binata. "Amm, magkakilala ba tayo?" Nagkatinginan ito at si Raziel halatang nagulat ang dalawa sa tanong niya. "Bakit mo natanong iyan?" sa halip ay tanong ni CL. "Hindi ko rin alam pero..." Tinitigan na naman niya ito. Pamilyar

KUMABOG ng husto ang puso ni Lyxelle dahil sa sinabi ni Raziel. Hindi siya sigurado kung tama ba ang kaniyang narinig. “M-Mahal mo ako?”Tumango ito, he was looking at her softly it almost melted her heart. “Yes, I love you. I’ve always been in love with you. Even when we first met.”Talaga bang mahal siya nito? How though? She was nothing but a woman with a lot of baggage on. She doesn’t even remember her past.“Lyxelle,” he cupped her checks. “I know what you’re thinking. Stop it. I love you. And that’s it. I want to stay with you for as long as I can.”“Pero…hindi ka ba nandidiri sa akin noong una tayong magkita?”Umiling ito. “No.”“Pero Raziel…”“Hindi mo ba ako mahal?”“Ano kasi…” She wanted to avoid his gaze, but he wasn’t letting her. “P-Paano kung may asawa na ako?”Tinitigan siya nito. “I do hope you don’t have any men in your life. Or else I’d have to fight them to get you.”Her heart swelled. Can she let herself be swayed by his words? Gusto rin niyang makasama ito. Dahil

IPINIKIT ni Raziel ang mga mata habang naghihintay ng sagot ni Lyxelle. Mabilis ang pintig ng puso niya. Halos mabingi na siya dahil doon.  Nang lumipas ang isang minuto na wala siyang narinig kay Lyxelle ay iminulat niya ang mga mata. Siguro hindi lang niya narinig ang reaksiyon nito dahil halos mabingi na siya sa lakas ng tibok ng puso. Nang tingnan niya ang dalaga ay nahulog ang kaniyang panga nang makitang natutulog ito. “Lyxelle…?” he softly called her name, afraid and was holding his breath. When she didn’t budge, he sighed. Nakahinga siya ng maluwang pero at the same time ay nakaramdam siya ng pagsisisi. Kailan ba niya masasabi rito ang totoo? Kailangan na niyang magsalita habang puwede pang masalba ang kanilang relasiyon.

TUMAWA si Lyxelle nang mag-dive sa sahig ang kasamahan niya sa trabaho. May bago kasing pakulo ang may-ari ng resort na pinagtatrabahuan niya, gusto nitong gumamit sila ng sapatos na may gulong habang nagse-serve ng mga pagkain sa restaurant.Isa siyang waitress at sarili na lang niya ang binubuhay dahil nasa Cebu ang ina at kapatid niya. Hindi naman siya itinuturing na kapamilya ng mga ito kaya kung tutuusin, mag-isa na lang talaga siya sa buhay.Nangungulila pa rin naman siya sa kanyang natitirang pamilya kaya lang hindi talaga siya tinuturing na parte ng pamilya kaya kusa na lang siyang lumayo. Minsan ay naiinggit siya sa kapatid dahil ito ang palaging paborito ng kanilang ina.Ipinilig niya ang ulo. Hindi iyon ang oras at lugar para mag-isip ng mga negatibong bagay.“Ang hirap naman nito Sir CL.” reklamo ng kasama niyang nag-dive.Tatawa-tawa lang si Sir CL at ibinigay sa kanya ang sapatos na may gulong. “Ikaw naman ang mag-try, Lyxelle.”Inilapag niya ang bitbit na tray sa bar co