Lahat ng Kabanata ng Ang Lihim ni Anastasia : Kabanata 21 - Kabanata 30

Pagdating ni Vance sa opisina. Agad niyang tinawagan ang tatlong bodyguard na inutusan niya upang bantayan sina Anastasia at Ashton. Nag-aalala siya sa seguridad ng mga ito in case na matunton ng mga reporter ang kinaroroonan ng mga ito. "Okay naman po sir, kaninang umaga hinatid niya po ang dalawang bata sa school." nakahinga siya ng maluwag sa narinig. Balak niyang kausapin si Joyce na papasukin na si Anastasia sa kompanya niya upang mabantayan niya ito. "Good! Thanks, Jerry."Ipinatong niya sa mesa ang kanyang cellphone saka humilay sa kanyang swivel chair. Mayamaya naging abala na siya sa nakatambak na papeles sa kanyang mesa. Saglit na nawala sa kanyang isipan ang tungkol sa pangungulit ng kanyang ama. Ngunit akala ni Vance ay makakaligtas na siya sa pang-uusisa ng kanyang ama. Dahil ginulat siya nito sa biglaang sulpot nito sa kanyang opisina. "Akala mo maiisahan mo na ako?" nakangiti itong umupo sa malapad na sofa. Inutusan niya si Joyce na gumawa nang tea para sa a

Warning : RATED SPGKahit anong tutol ng isipan ni Anastasia sa mga oras na iyon. Sadyang nadadala na siya sa mga halik ni Vance. Pumikit siya habang unti-unting binubuka ang kanyang bibig upang salubungin ang mainit nitong halik. Saglit niyang nakalimutan ang mga bagay na bumabalik sa kanyang isipan. Dahil para siyang nalalasing sa mga halik nito. Hindi niya namalayan na dahan-dahan na silang humakbang patungo sa naghihintay na malaking kama. Sumagi sa isipan ni Anastasia ang magkatulad na amoy nang hininga ni Vance at ng lalaki noon. Bigla siyang napatigil. Coincidence lang ba ang lahat? Nagulat naman si Vance sa biglaan niyang pagtigil. "What's wrong?"Napatingin siya sa lalaki. Ang gwapo nito, sobrang gwapo. Kaya hindi niya mapigilan ang mag-isip kung bakit siya ang pinili nitong babae. Sa kabila ng kanyang sitwasyon. "May naalala lang ako." kapwa sila nakaupo sa kama, magkahinang ang mga mata. Hinawakan niya at hinaplos ang mukha ni Vance. "Bakit ako, Michael? Marami na

Humahangos si Anastasia sa pagmamadali na makarating sa isang kilalang restaurant sa Maravilis, ang CJ Restaurant. Ito ang sinabi ng kanyang ina na lugar kung saan sila magkikita. Hindi siya nagpakita kaagad sa ina, dahil para siyang hindi makahinga ng maayos sa bilis ng pintig ng kanyang puso. Nang makaipon nang lakas inayos niya ang kanyang sarili bago naglakas-loob na humakbang sa pasilyo ng restaurant. Ngumiti siya sa mga staff na bumati sa kanya saka iginala ang kanyang mga mata sa paligid. Namataan naman niya kaagad ang hinahanap. Nasa tabi ito ng glass wall. Napangiti siya dahil pumuwesto talaga ito sa parteng gitna. Nanibago siya sa postura ng ina, dahil nakapa-sosyal na ang dating nito ngayon. May mga alahas na ito sa kamay at leeg maging ang mukha ay may kolorete na. Abala ito sa pag-inom ng orange juice habang naka-de-kuwatro ang mga binti, kaya hindi nito napansin ang pagdating niya. Mayamaya, umangat ang mukha nito nang huminto s'ya sa tabi nito. "Oh! Andito kana pala

Napalinga-linga si Anastasia sa paligid. Hindi ito ang daan putungo sa kanyang bahay. Nagtatakang nilingon ni Anastasia ang lalaking seryoso sa pagmamaneho. Nakatutok ang mga mata nito sa daan. Hinawakan niya ang braso nito. "Saan tayo pupunta?" Nagtatakang tanong ni Anastasia. Dahil ibang direksiyon ang kanilang binaybay na daan. Napansin niyang hindi pa rin sila nakakalabas ng Maravilis City. Nakita niya ang karatulang 'Private Property' nang dumaan sila sa security post. Hindi umimik si Vance nagpatuloy lang ito sa pagmamaneho. Mayamaya huminto ang Maybach na sinasakyan nila sa harap ng malaking bakal na gate. Napatingin siya kay Vance. "Bahay ninyo?" "Bahay ko!" pagtutuwid ni Vance sa sinabi niya. Pagbukas ng malaking gate, tumambad sa kanilang harapan ang mala-palasyong bahay na nakatirik sa gitna ng malapad na garden. Kahit gabi na ay kitang-kita pa rin ang magarang disenyo ng bahay.Napatakip siya a kanyang bibig sa sobrang pagkamangha sa bahay nito. "B-bahay mo

Alas-kuwatro palang ay nagising na si Anastasia dahil napakaimportanteng araw ito sa buhay niya. Agad siyang nagtungo sa kwarto ng kanyang anak. Naabutan niya itong mahimbing pa ring natutulog ngunit nasa paanan na ang kumot. Napangiti siya. Napakabilis lumipas ng panahon anim na taon na ang kanyang unico hijo. Parang kailan lang kalong-kalong niya pa ito at pinanggigilan ng mga kapit-bahay nila dahil sa kagwapohan nito. "Happy birthday, my love!" bulong niya sa anak na mahimbing na natutulog. Nais niyang s'ya ang pinakaunang tao na bumati sa kanyang anak. Hindi niya namalayan na sumunod sa likuran niya si Vance. Yumakap ito sa kanya saka inilapit ang mukha nito sa kanyang tainga. "Thank you so much, my sweet." bulong nito sa kanya. Ngumiti siya rito at hinaplos ang pisngi nito. "Ano po ang meron? Bakit po kayo narito sa kwarto ko?" Nagtatakang tanong ni Ashton sa kanila habang kinusot-kusot pa ang mata. Hindi nila namalayan ang pagmulat ng mga mata nito. "Happy birthday, an