All Chapters of NAHANAP KO ANG PAG-IBIG SA BISIG NG AKING KAAWAY: Chapter 31 - Chapter 40

“MAINIT yata ang ulo mo?” Tanong ni Carina, inilapag nito sa mesa ang dalang pine apple juice, “Magpalamig ka muna.” “Bakit isinama mo rito si Tom?” Sita niya sa babae, “Kahit naman wala akong inilihim saiyo, it does not give you the right na kung kani-kanino ipakilala si Amanda?” Yamot na sabi pa niya, “Huwag mong sabihing pati ang tungkol dun sinabi mo na rin sa pinsan mo?” “Hey,relax!” sabi ni Carina sa kanya, “You sounded like a jealous husband!” hindi niya alam kung natatawa or naiinis ang expression ng mukha nito habang nakatingin sa kanya. Natigilan siya. Oo nga, bakit parang naaapektuhan siya sa presence ni Tom? “Bakit hindi mo na lang hayaan si Tom na makipagkaibigan kay Amanda. Alam ng pinsan ko ang limitasyon niya. Besides, wala ka namang planong seryosohin si Amanda, right?” Hindi siya sumagot. Nilapitan siya ni Carina, “Genis, come on. Mas mabuti ngang may iba namang nakakausap si Amanda bukod sai

NAIILING NA TUMAYO NA SI TOM, “I have to go, mukhang gulo na ito,” tumatawang sabi nito nang tapikin ang isang balikat ni Genis saka nilingon sina Wendy at Carina, “I’ll go ahead.” Anitong dire-diretso nang lumabas ng bahay. Naiwan tuloy siya sa dalawang babae na nagbabangayan. “What is this Genis? Bakit hinahayaan mo na namang makapasok sa buhay mo ang babaeng ito?” Sita ni Wendy sa kanya. Hindi siya umimik. Si Carina ang sumagot ditto. “Well, isa lang kasi ang ibig sabihin nun, ako pa rin hanggang ngayon ang laman ng puso ni Genis kaya kahit na anong gawin mo. . .” Nabigla si Genis nang biglang tumayo si Wendy at hatakin ang buhok ni Carina. Napilitan tuloy siyang pumagitna sa dalawang babae, “Damn! Stop it. Para kayong mga bata!” Sigaw niya sa mga ito saka inis na tiningnan si Wendy, “Please Wendy, umuwi ka na muna, okay?” “Ako ang pinapauwi mo? Genis, nakalimutan mo na bang ako ang kasama mo nang ipagpalit ka ng br

NAPAHINTO SA PAGPASOK SA LOOB NG BAHAY SI GENIS. Napakuyom ang kanyang mga palad. Narinig niya ang sinabing iyon ni Tom. Sa halip na tumuloy sa loob ay sumakay siya sa kanyang big bike at pinatakbo iyon ng matulin palabras ng bahay. Dumiretso siya sa isa sa kanyang mga pub house. Alam na ng waiter kung ano ang ibibigay sa kanya nang itaas niya ang isang kamay niya. Hindi niya maintindihan kung ano itong takot na nararamdaman niya sa dibdib niya nang makita niya sina Tom at Amanda na mukhang nagkakamabutihan. Hindi niya masisisi si Amanda kung mabaling sa iba ang pagtingin nito. Hindi ba at siya ang nagtataboy rito palayo sa kanya? Kaya kung may dapat mang sisihin kung napapalapit ito kay Tom, walang iba ay kundi siya. Binabalewala lamang niya iyon at gusto niyang ituon ang atensyon niya kay Carina dahil pilit niyang binubura ang kung anumang nagsisimula niyang maramdaman para kay Amanda. But damn, bakit kahit na anong pilit ang gawin niya,

MAAGANG gumising ng araw na iyon si Amanda. At hindi gaya dati, hindi siya nagluto ng breakfast. Hinayaan na lamang niya na si Sally ang magprepare niyon total alam naman niyang masasayang lamang ang effort niya. Naisip niyang sa halip na magmukmok sa isang tabi ay kailangan niyang libangin ang sarili. Nagmessage siya sa Nanay niya na uuwi siya ng Sta. Elena dahil namimiss na niya ang mga ito. Excited ang nanay niya sa binalita niya kaya bigla itong napatawag. “Magba-bus ka lang? Hindi ka ba sasamahan ng asawa mo? Simula nang ikasal kayo ay never pa siyang pumasyal ulit ditto?” “Alam nyo namang masyadong busy si Genis ngayon ‘nay. Saka hindi pa ba ako sapat?” Pabiro pa niyang sabi ditto. “Naku, alam mo namang miss na miss ka na namin. Pero iba rin syempre kung kasama moa ng asawa mo. . .” “Hayaaan nyo next time isasama ko sya,” sabi na lamang niya sa ina para di na ito mag-usisa pa. Pagkababa ng telepono ay iginayak kaagad niya

BAKIT BA PARANG nanghihina siya kapag kaharap na niya si Genis. Na para bang lahat ng sama ng loob na nararamdaman niya para ditto ay naglalaho? Ipinangako niya sa sariling hindi na siya magiging marupok. Na hinding-hindi na niya ibibigay ang sarili niya sa lalaking ito hangga’t hindi nagbabago ang turing nito sa kanya and yet mukhang hindi na naman niya iyon mapaninindigan sa ngayon. Paulit-ulit niyang minumura ang kanyang sarili dahil daig pa niya ang isang babaeng bayaran kapag inaangkin na siya ni Genis and yet di niya kayang magpakatatag. Nagiging marupok siya sa isang iglap. Isang halik lang nito, nawawala na ang lahat ng dinadamdam niya. Buong puso, buong pagmamahal niyang tinugon ang maiinit nitong mga halik kasabay ng pag-agos ng kanyang mga luha. Hinding-hindi siya magsasawang mahalin ang lalaking ito. Hinding-hindi hihinto sa pagtibok ang puso niya para ditto. Napasinghap siya nang igiya siya nito paupo sa harapan nito habang unt