“HELLO, is this Motorific Company?” Agad na tanong ni Nicole sa telepono matapos niyang hanapin ang Ryc o R na sinasabi ni Isabella. Noong una ay nag-aalangan pa siya ngunit walang masama kung magtatanong kaya tinawagan niya agad ang numero na nasa advertising ng mga ito. “Yes ma’am. Mag papareserba ho ba kayo ng meeting? Are you aware po that it’s already midnight?” ramdam ni Nicole ang inis ng lalaking kausap sa kabilang linya at maging siya ay nahihiya ngunit kailangan niyang makasiguro. “I’m really sorry. This is so important, gusto ko lang alamin kung nanjan ba si Ryc o R?” biglang natahimik sa kabilang linya dahilan para makagat niya ang hinlalaking kuko niya. “What do you want for my boss ma’am?” magalang na tanong nito. “G-Gusto ko lang alamin kung nanjan ba si Issa, pinapahanap kasi siya saakin ng m-mama niyang si Ella—I mean Isabella.” Nakarinig siya ng kakaibang ingay sa telepono na mukang nag-uusap kaya napakunot ang kaniyang noo hanggang sa may magsalitang ibang lala

NAGISING si Isabella nang maramdaman niya ang mga titig sa kaniya. Sumalubong sa kaniya ang puting kisame kasabay ng paglinaw ng tunog ng makina na tingin niya ay nasa kaniyang gilid. Napalingon siya doon at hindi nga siya nagkamali, isa itong makina na nag momonitor sa kaniyang tibok ng puso. "Your awake," Napalingon siya sa nagsalita at nakita niya ang isang lalaki na seryosong nakatingin sa kaniya, kulay brown ang buhok nito, matangos ang ilong at may pagkamaputi. Kilala niya ang lalaki, 'yon ang lalaking kasama ni Kim kanina. "N-Nasaan ako?" babangon sana siya mula sa pagkakahiga ngunit pinigilan siya nito agad. "'Wag ka munang kumilos, baka bumuka ang tahi mo." napahinto naman siya sa sinabi nito at naalala ang tama ng bala sa kaniyang tagiliran. "Ligtas ka na, tanggal na 'rin ang bala sa tagiliran mo." sa pangalawang pagkakataon ay ngumiti ito sa kaniya katulad ng unang kita niya dito. Hindi siya nakaramdam ng kahit na anong takot sa lalaki dahil sa ngiting iyon pero hind

PAGKALABAS ni Nicole ay napayakap siya sa kaniyang mga tuhod at doon umiyak. Hindi niya akalain na makalipas ang ilang taon ay makikita niyang muli ang ina, ang ina na nag-iwan sa kanilang mag-ama na naging dahilan kung bakit siya naging spoiled at matapang. Pero nasaan na ba ang tapang niya ngayon? Simula nang malaman niyang nawawala si Isabella ay nawala na 'din ang tapang niya, siguro ay dahil malaki ang naging parte ni Isabella sa buhay niya para maging dahilan ng pagtapang niya. "Are you really a mafia?" napatingin siya sa nagsalita at nakita niya si Dexter na nakapamulsa sa slacks nito habang nakatingin sa kaniya. "K-Kung nandito ka lang para laitin ako umalis ka na." madiin na sabi niya at muling umiyak habang yakap ang kaniyang tuhod. Nakaupo siya ngayon sa damuhan sa garden na nasa harapan ng bahay ni Ryc dahil doon siya dinala ng kaniyang mga paa. Naramdaman niya ang pagtabi sa kaniya ni Dexter ngunit medyo malayo pa 'rin sa kaniya. Noong una ay hindi niya ito pinansin pe

“Bago pa mangyari ang gulo ay patapos na ang formula na ginawa ko to make an illusion. Isa itong uri ng armas na malaki ang tyansang magamit natin laban sa kalaban. Siguro naman ay familiar ka sa mga inventor, hindi ako katulad nila pero we have the same job. Ang gumawa ng armas para sa organisation na maaaring mapasa sa susunod na henerasyon.” Nakaupo na ngayon si Dr. Franc sa tabi ng tumayo niyang ina at si Nicole ay nasa dulong parte kung saan siya na ang bumuhat kay Issa. Tahimik lang sila na nakikinig sa sinasabi ni Dr.Fanc samantalang si Nicole ay alam na ang totoo. Gusto niyang yakapin ang ina, gusto niyang sabihin na madaya ito dahil hindi manlang nagsabi ng totoo at hinayaan siyang magalit dito. “Kung hindi totoo ang ala-ala ko then where is my father? Bakit niyo hinayaang galit ang manuot saakin gayong hindi naman pala ito namatay?” tanong ni Ryc sa papa ni Nicole na tumango. “Your father is nowhere to be found. Kasabay ng pagtatapos ng gulo ay nawala din ito katulad ng i

ISABELLA “NARINIG mo ang sabi ng doctor ah! Wag mo ‘daw pilitin na makaalala dahil sasakit ang ulo mo. Kusa ‘daw ‘yun babalik kung babalik pa nga ba.” Kalalabas lang namin sa ospital na pinagdalhan saakin ni Glaiza, isang araw matapos niya akong makita sa tapat ng bahay niya ay nagpahinga muna ako bago tumuloy dito. Sa sumandaling oras na ‘yun kahit pa punong-puno ng katanungan ang isip ko ay hindi ako iniwan ng babaeng madaldal na ito. “Hindi ako bingi Glaiza,” plain na sabi ko sa kaniya na ikinasimangot nito. May taglay na kakaibang ganda si Glaiza habang hindi mo mapapansin na isa pala itong Filipino dahil na ‘rin sa kaniyang accent. Pareho kaming nakasoot ng makakapal na jacket pangangga sa lamig, winter kasi dito ngayon sa Canada at mahirap ‘daw mag drive dahil sa nakaharang na snow kaya naglakad lang kami tutal ilang kanto kang ‘yun sa bahay niya. “Ikaw ha! Sino ka ba talaga at ang sungit mo?! Akala mo naman ikaw ang Reyna ng espanya kung makaasta, maganda ka lang! Hmp!”