All Chapters of MY BELOVED MAFIA BOSS: Chapter 11 - Chapter 20

TUWANG-TUWA niyang tinitingnan ang mukha ng kanyang kambal. Naisip na lang niya na may lahi siguro ng kambal ang lalaking kanyang nakaniig ng gabing iyon. Maaring sa kanila rin nakamana ng kagandahan ang mga ito dahil maganda at pogi ang kanilang naging supling. Dumarating lang talaga ang mga pagkakataon na naitatanong niya sa sarili kung bakit kailangan niyang pagdaanan ang ganoong pagsubok sa buhay. Kapag hindi na niya kaya, nilulunod niya ang sarili sa alak hanggang makatulog. Kapag hindi nadaan sa alak, doon siya nakakahugot ng inspirasyon upang gumawa ng kanta. Malaking bahay ang binili ni Nadja. Masyadong malaki para sa kanilang tatlo, kasama ang yaya at family driver niya. Tatlong palapag ito. Sa unang palapag ang maid’s quarter at driver’s room. Sa ikalawang palapag ang sariling kuwarto ni Nadja at may kanya-kanyang kuwarto ang kambal dahil babae’t lalaki sila. Sa ikatlong palapag naman ang entertainment rooms nila. May mini-theather ang bahay. Mayroon silang malaking telebis

NARAMDAMAN ni Victor ang pagbuhos ng tubig sa kanya kaya siya nagising. Dinig niya ang malakas na tawanan ng mga goons. Napapaligiran siya ng mga kalalakihan katulad ng kanyang mga alalay ngunit mula ito sa grupo ng mga FilthyRich. Hindi niya alam kung saan siya naroroon dahil madilim ang buong paligid bukod sa isang ilaw sa gitna na animo’y investigation room. Sumagi sa kanyang alaala ang pagtatanong nila sa ina kumbakit wala palagi ang ama. Umiiyak pa si Victoria sa telepono habang kausap ang ama. “Stop crying, Victor!” Naalala niyang sigaw ng ama. “Walang iyaking Peralta. STOP CRYING! STOP IT!” Pinilit niyang huminto sa pag-iyak. Pagkatapos noon ay aaluin siya ng ina at sasabihing busy lang ang ama sa trabaho. Uuwi din ito. Hindi niya kailangang mag-alala. “Really, Mama! Daddy will come home soon!” “Yeah, he will come and he often does. Tulog lang kasi kayo palagi.” Kahit hindi niya gusto ang trabaho ng ama, pilit na ipinakilala sa kanya ang maruming mundo ng Mafia. Hindi niy

SUMILIP si Nadja sa salamin ng ICU. Hindi niya mawari kumbakit siya masayang makita ang mukha ng lalaki. She really took the pleasure to look at him closely. Napapangiti siya sa kaloob-looban niya kahit hindi niya alam kung anong klase ng tao ang lalaki ito. Namamaga ang mukha ng lalaki at nangingitim pa ang dalawang mata nito. Putok ang kanyang labi at kitang-kita na pinahirapan siya kung sinuman ang gumawa nito sa kanya. Clean cut pa ang kanyang buhok and his body seemed well-built. Maganda ang kanyang daliri bagama't sugatan ng mga pagkakataong iyon. May mga hiwa ng kutsilyo ang magkabila niyang braso. “He has six broken ribs.” “Is he going to undergo surgery for that?” “Not necessarily. Our body has its own way to heal. You are his savior. Mahal na mahal mo siguro ang lalaking ito. He must be lucky to find you.” Hindi alam ni Nadja kung matutuwa sa compliment na iyon ng doktor. Maging ang mga batang kasambahay na sina Nessa at Cogie ay nagtiyaga rin sa pagbabantay sa pasyen

MAGING ANG SCHEDULE ng check-up at pagdalaw ng doktor ay na-memorized kaagad ni Nadja. Istrikto rin ito sa pagpapainom ng gamot pati na pagpapakain sa kanya. Kung pandilatan siya ng mata ni Inigo at lalo rin niya itong pinandilatan ng mata. Madalas ay tumanggi ito sa hospital food ngunit wala siyang magawa kapag si Nadja na ang lumapit at kumuha ng kutsara. “Bakit ba kailangang pahirapan mo pa kami ng pagpapakain sa iyo, Senyorito? Is that how you are raised?” “Wala ba akong kamay? Kaya ko namang kumain mag-isa.” “Kumusta na ang asawa mo?” Nadatnan sila ng doktor na may konting tensyon. “Okay lang po, Sir. Naku, Sir. Kung mag-aasawa po ako, hindi ako pipili ng kasing -sungit niya.” “Be patient with him. Ganyan talaga ang mga pasyente lalo na sa kanilang kalagayan.” Tahimik na kumain ang binata at saka nagpahinga. Lalong nasubukan ang pasensiya ni Nadja ng magpatigas ang lalaki na magpa-therapy. “Inigo, your therapists are here.” Nakatayo lang ang dalawang physical therapists. S

NAPAKUNOT ang noo ni Nadja. Hindi siya kaagad makapagsalita. Mahuhuli siyang nagsisinungaling kapag biglang gumaralgal ang boses niya. Binago niya ang usapan. “Yes Nessa? May kailangan ka?” Umiling ito at walang sabi-sabing umalis. “Nadja…” “Uhm, bakit?” Umiwas ito ng tingin. “Why?" Muli nitong tanong. Hinawi ni Victor ang buhok ng babae. Bahagya itong napaiwas ng isuksok nito ang kanyang mga daliri sa buhok ng babae. Hindi kasi nito nakasanayang makitang inilulugay ng babae ang kanyang mahabang buhok. Sa madalas na pagkakapusod eh mas naging kaakit-akit ang babae dahil sa alunan niyang buhok. Amuy na amoy niya ang bango ng shampoo nito. “Pasensiya na. I didn’t mean to ask.” Dinig niya ang bunting-hininga ng babae. “Why don’t you sleep early?” Kinumutan niya ang lalaki at umupo siya sa stool. Nag-hum siya ng kanta. “You loved to sing like your children, do you?” “Yeah! Siguro?” “Siguradong magaling kang kumanta.” “I won’t deny it.” “I often see you and your twins, how about