WALA na si Wesley sa aking tabi pag dilat ko kinabukasan. Muling sumagi sa isip ko ang pinagsaluhan namin kagabi. Kaya naman kahit medyo mabigat pa ang aking pakiramdam ay nakangiti pa rin akong bumangon.Lumabas ako ng silid at agad kong nasalubong si Aling Bebang."Good morning 'nay!" masiglang bati ko sa matanda."Wow! Mukhang maganda yata ang gising mo ngayon ah. Kahapon lang ay hindi maipinta 'yang mukha mo pero ngayon kahat yata hindi ako marunong gumuhit ay kayang-kaya kong iguhit 'yan dahil sa tamis at lapad ng pagkakangiti mo.""Tss, 'nay naman! Pagbigyan mo na akong ngumiti. Ngayon lang 'to. Mamaya kapag nakita ko na naman si Mrs. Cordova ay paniguradong burado na agad ang ngiti kong 'to." "Sus, bumaba ka na diyan at baka magkita pa kayo dito ng biyenan mo. Nariyan pa iyon sa silid niya kasama 'yong lalaki." Biglang humina na ang tinig ni Aling Bebang nang banggitin niya iyon. Kaya naman pabulong akong nagtanong sa kanya."Alam ba ni Wesley na nariyan-""Hindi. Pinakiusapan

HANGGANG ngayon ay hindi pa rin ako kinakausap ni Wesley. Dalawang araw na ang lumipas simula ng pagtalunan namin ang patungkol sa mga larawan na ibinigay ng kanyang ina. Ngayon ay naririto ako sa isang parke kung saan ay napagkasunduan namin ni Cindy na magkita. Halos dalawampung minuto na akong naghihintay sa kanya ngunit hindi pa rin siya dumarating.Naupo muna ako sa isang bench at inabala ko muna ang aking sarili nang sa gayo'n ay hindi ako mainip. Kinuha ko ang aking cellphone at earphone. Kapagkuwa'y nakinig muna ako sa mga kanta ni Dua lipa. Hindi ako nakuntento sa pakikinig lang kaya't mas pinili kong sa youtube na lang nang sa gayo'n ay mapanood ko rin ang kanyang music video. Pakiwari ko kasi ay nari-relax ang utak ko sa tuwing naririnig ko ang kanyang mga kanta.Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman kong may biglang umupo sa aking tabi. Subalit binalewala ko lamang iyon. Dahil ang buong atensiyon ko ay naroon sa aking pinapanood at pinapakinggan. Palagay r

KINABUKASAN ay namimilipit ako sa sakit ng aking tiyan. Ilang beses akong napahiyaw ngunit pihadong wala naman'g makakarinig saakin. Alas otso na iyon ng umaga at kanina pang nakaalis ang mag-ina. Si Aling Bebang ay paniguradong abala sa labas sa pagdidilig ng halaman kaya't malabo na marinig niya ako.Patuloy sa paghilab ang aking tiyan. Pakiwari ko ay manganganak na ako.Pilit kong inabot ang aking cellphone na naroon sa side table. Kakapalan ko na ang aking mukha. Kailangan kong tawagan si Wesley ngunit hindi ko pa man naaabot iyon ay bigla ng nanlabo ang aking paningin hanggang sa mawalan na ako ng malay.Hindi ko alam kung gaano katagal akong nawalan ng malay basta ang tanging alam ko lamang ay nagising ako na nakahiga na sa hospital bed."Kumusta na ang pakiramdam mo 'nak?" boses iyon ni Alimg Bebang.Napatingin ako sa matanda na naroon sa gilid ng kama. Nakaupo ito habang hawak ang kaliwa kong kamay."Ano pong nangyari sa'kin 'nay? Si Wesley po nasaan? Pupuntahan niya ba

KINABUKASAN ay mukha agad ni Wesley ang unang bumungad saakin pagdilat ko ng aking mga mata."Good morning my two babies!" masiglang bati niya na hinagkan pa ako sa pisngi at bahagyang hinimas ang aking tiyan."Bakit nandito ka pa? Hindi ka ba papasok sa opisina?""Nagpaalam ako kay mom na aabsent ako today dahil gusto kong bumawi sa'yo, Kiera.""Hmm, legit ba 'yan? Baka mamaya lang ay may tumatawag na sa'yo at kailangan mo ng pumumta sa opisina.""Promise, no phone call today! Look, I already turned off my phone para sa'yo lang naka-focus ang atensiyon ko buong maghapon." Giit pa niya na iniabot pa iyon saakin. "Ikaw na muna ang magtago niyan para sure ka na wala akong ibang aatupagin ngayon."Nakairap na kinuha ko iyon. Kapagkuwa'y inalalayan niya akong bumaba ng kama."Ipinagluto na kita ng almusal. Sa baba na lang ba tayo kakain or dito na lang sa-""Do'n na lamang sa hapag para may kasabay rin si 'Nay Bebang.""Okay. That's a good idea."Inalalayan niya akong makababa ng h

One week later... SABAY kaming napahinto ni Cindy sa pagsubo ng pagkain nang marinig namin ang boses ni Wesley na sumisigaw sa labas ng bahay. Galit na galit ito at paulit-ulit na tinatawag ang pangalan ko."Dito ka lang, Kiera. Kahit anong marinig mo ay huwag na huwag kang lalabas huh! Ako na ang bahalang makipag-usap sa baliw na iyon." Ani Cindy na agad ko naman'g tinanguan.Dahan-dahan naman akong nagtago sa likod ng pintuan kung saan ay malinaw kong maririnig ang kanilang pag-uusapan."Ano bang problema mo? Kay aga mong mang istorbo ah!" dinig kong sigaw ni Cindy."Ilabas mo si Kiera! Alam kong naririyan siya sa loob." "At sino ka para utusan ako, huh? At saka bakit mo ba hinahanap dito si Kiera? Mukha ba akong baranggay official para hanapan mo ng taong nawawala?" puno ng sarkasmo ang tinig ng aking kaibigan."Please...Cindy, alam kong naririyan si Kiera. Gusto ko lang naman siyang makausap, kahit saglit lang oh." Bigla ay mahinahon ng pakiusap ni Wesley sa kaibigan ko. Kanina l