TANGHALI na nang magising ako kinabukasan. Kaya naman dali-dali akong bumangon nang maalala ko si Wesley. Bigla akong nakaramdam ng lungkot matapos kong maalala na hindi man lang niya ako ginising bago siya umalis. Nakasimangot na lumabas ako ng silid. Subalit nang maamoy ko ang mabango'ng niluluto ni 'Nay Bebang ay nagmadali akong magtungo sa kusina. Kaya lang ay laking gulat ko ng si Wesley ang naabutan ko roon na nagluluto.Napatakip ako saakin'g bibig. Kapagkuwa'y balak ko sana'ng umalis at bumalik na lang aming silid ngunit nakita niya na pala ako. Kaya naman naudlot ang paghakbang ko nang bigla niya akong tawagin."Hey, baby! Wala man lang ba diyan kahit good morning kiss? Para naman mas ganahan akong magluto rito." Nanunudyong sambit ni Wesley."We-Wesley, a-akala ko kasi ay umalis ka na.""Huh? Saan naman ako pupunta? Linggo ngayon di'ba?" Aniya."Sorry, nakalimutan ko ang araw. Akala ko kasi ay nasa office ka na kaya't-"Hindi niya na ako pinatapos sa pag

GABI na nang makauwi ako sa mansiyon ng mga Cordova. Hinatid ako ni Cindy at siya na rin ang nagsabi kay Wesley kung saan kami pumunta kanina. Ngunit halatang hindi ito kumbinsido dahil nang tuluyan nang makaalis si Cindy ay kaagad niya akong kinompronta."Dapat tinext or tinawagan mo man lang ako para naman hindi ako nag-aalala ng gan'to." Ani Wesley habang magkaharap kami at nakatayo lang sa may pinto."Sorry. Naisip ko kasi na busy ka. At saka-""Yeah, I'm busy pero kasama mo si mom. Sana man lang nagpaalam ka ng maayos sa kanya. Alam mo bang pinuntahan niya pa ako sa opisina para lang ipaalam sa'kin na umalis ka at-"Hindi ko na siya pinatapos ng pagsasalita dahil bigla akong humagalpak ng tawa. "Okay, Wesley. Inaasahan ko naman na gano'n talaga ang gagawin at sasabihin ng mommy mo. Kaya please...huwag mo ng ituloy ang mga sasabihin mo. Wala ako sa mood na pakinggan ang mga'yan. Keep it to yourself. It's up to you kung papaniwalaan mo 'yan at kung magagalit ka sa'kin.

KINABUKASAN ay pinilit ko na si Wesley na ma-discharge agad ako. Panigurado kasi na may sasabihin na naman ang kanyang ina sa oras na magtagal ako dito sa hospital. Wala an rin itong nagawa kundi ang sundin ang kagustuhan ko.Maya-maya pa ay pareho na kaming lulan sa kanyang sasakyan."Uhm, Wesley...wala ka bang napapansin sa mommy mo?" biglang naitanong ko sa kanya."Wa-wala naman. Bakit? May kakaiba ba kay momm?" Aniya na bahagyang sumulyap saakin bago muling itinuon ang kanyang atensiyon sa pagmaaneho.Pilit akong ngumiti. "Nothing. Just forget that. By the way, ano na pala ang nangyari do'n sa pina-reserve ng mom mo na restaurant?" "Pina-cancel niya daw agad after mangyari ang insidenteng iyon kahapon.""Oh, I see.""Are you okay, Kiera? Kahapon ko pa napapansin na para bang may kakaiba sa'yo. Parang may gusto kang sabihin saakin kaya lang ay-""Kaya lang ay hindi mo naman kasi ako papaniwalaan." dugtong ko sa iba pa niyang sasabihin. "Wesley, what if bumukod na la

LINGGO ngayon kaya't wala akong choice kundi ang makipag-ayos na lang kay Wesley. Kahit anong gawin kong pag-iwas ngayon'g araw ay paniguradong wala rin'g silbi dahil hindi niya rin naman ako titigilan ng pangungulit.Napasulyap ako sa wall clock na naroon sa aming silid. Alas otso na ng umaga ngunit mahimbing pa rin na natutulog si Wesley kaya naman dahan-dahan akong bumaba ng kama. Balak kong ipagluto siya ng almusal bilang peace offering. Subalit namilog ang aking mga mata ng bigla niya akong hilahin pabalik sa higaan."Hey! Bitawan mo nga ako! Akala ko pa naman ay tulog ka pa!" reklamo ko."Mamaya ka na umalis. Masyado pang maaga." Aniya sa halos pabulong na tinig."Ma-magluluto ako ng almusal," katwiran ko."Hayaan mo na si Aling Bebang. Kaya niya na 'yon. Dito ka lang sa tabi ko," giit pa nito dahilan upang muli akong mahiga sa tabi niya.Niyakap niya ako ngunit agad ko rin na kinalas ang mga bisig niya."Maiipit si baby," nakangusong sambit ko."At saka, di'ba galit ka pa

KINABUKASAN ay muli na naman akong nakaramdam ng ibayong kalungkutan dahil pagdilat ko ng aking mga mata ay wala na si Wesley sa aking tabi. Paniguradong naroon na ito sa kanyang opisina. Kaya naman gaya ng nakasanayan ay lumabas na ako ng silid upang makapag-almusal kasabay ni Aling Bebang."Ayos ka lang ba, Kiera?""Opo, Nay Bebang." Maagap kong tugon."Namumutla ka eh!" giit pa nito."Naku, huwag mo ng pansinin 'yan 'nay. Ganyan na ang kulay ko kahit dati pa.""Sus, kung ano man ang nararamdaman mo ay huwag kang mahihiyang magsabi saakin.""Okay lang talaga ako 'nay. Siya nga pala, kinausap ka ba ni Wesley kagabi?" pag-iiba ko ng usapan."Hmm, sinubukan niya akong kausapin kaso hindi ko na siya pinagbuksan ng pinto. Nirerespeto ko ang desisyon mo, Kiera kaya ayoko na ako pa mismo ang magsabi kay Wesley.""Salamat 'Nay."Matapos namin'g kumain ay tinulungan ko na si Aling Bebang sa pagtutupi ng mga damit."Nay, maaari ba akong umalis kahit saglit lang ngayon? Gusto ko lang m