Yung pakiramdam na may nagmamashid sa kanya ay damang-dama niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at namulatan niyang nakatunghay sa kanya si Levin. Nakaupo ito sa gilid ng sofang kinahihigaan niya.Bigla siyang napabangon. Sa kahihintay rito, hindi niya namalayan na nakatulog pala siya.Napatingin siya sa wristwatch niya at nanlaki ang kanyang mga mata ng makitang alas ocho 'y medya na ng gabi. Halos isang oras siyang nakatulog!"Kanina ka pa ba diyan? Ba't hindi mo ako ginising?" Magkahalong inis at yamot na sita niya. Itinapon niya sa hangin ang dagling pagkatulala ng makita ang anyo nito. He is wearing a white plain t-shirt and a gray jogger pants. Mamasa-masa pa ang buhok, and what made her raised her brows is seeing that he shave his stables.Alam naman niya una pa lang na guwapo ito, pero mas lalo iyon nadepina ngayong wala na ang balbas at bigote nito. Ramdam niya tuloy ang biglang pagtahip ng malakas ang kanyang dib-dib.Agad niyang inayos ang kanyang upo a

Mariin siyang napalunok saka lihim na isinilid ang kamay sa kanyang bag para kunin ang kanyang cellphone.Sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita na naman niya ang pamilyar na lalakeng iyon na ilang araw ng nagmamashid at sumusunod sa kanya.She walk without turning her head. Umakto rin siya na hindi niya ito napansin. But as she take her step, her heart is already on her throat. "Ahh!" Gulat siyang napasigaw ng mabangga niya ang isang bulto.Instinctively, she raised her head just to swallow hard. Infront of her is Aries. "L-Lei.." kumunot ang noo nito, marahil sa nakitang pamumutla at takot sa kanyang mukha.Na imbes maibsan, mas lalo lamang sumidhi."What happened?" Ikiniling nito ang ulo at nilagpasan pa ang tingin sa kanyang likod. "Is there something wrong? You look pale." Puna nito.Napalunok siyang muli. "A-Anong ginagawa mo rito?' she can't stop her voice from trembling. Of all time, ngayon pa ito sumulpot kung kailan tila may nagmamatyag sa kanya. Nagkataon lang ba iyon?

"Umalis ka na muna diyan Lei," Sabi sa kanya ni Meredith ng tawagan niya ito. Laking pasasalamat niya na wala ang kaibigan sa kanilang apartment ng pasukin ng masamang loob na iyon. Or else, baka kung ano na ang nangyari rito.Kakatapos lang din ng ginawang ilang katanungan sa kanya ng mga pulis. And right now, si Levin naman ang kausap ng mga ito at iilang kapitbahay.Bagama't nanginginig pa rin ay kahit paano kumalma na siya. "Mahirap na baka balikan ka o may ibang kasama pa ang taong iyan at nag-aabang lang." Dugtong nito.With the police around, alam niyang hindi na muna mangingiming gumawa ng ano mang hakbang ang mga iyon, pero mabuti na rin yung nakakasiguro. Isa pa, matapos ng napagdaanan niya kanina, hindi niya alam kung maaatim niya pang manatili ngayong gabi sa apartment.Pero saan siya pupunta? Tumingin siya sa direksyon ni Levin.Oo nga pala, matapos ang nangyari, she doubt if Levin will let her be alone tonight. Sigurado, hindi nito hahayaan na mapag-isa siya."Ang mab

Sa huli, napagtanto niyang tama nga na doon muna sila ni Meredith kay Levin. As of now it was the safest place for them. The penthouse where he is living has a tight security, bantay sarado, at kabi-kabila ang mga CCTV. Wala ring masama sa suhestyon nitong bigyan siya ng bodyguards. It was all for her safety. Dapat magpasalamat siya, pero imbes na gawin iyon ay nakipag-argumento pa siya rito at pinaghinalaan.She bit her lip as she watch him seriously driving. Papunta sila ngayon sa pinagtatrabahuhan niyang mall para ipaalam ang dahilan ng kanyang pagliban.Kagagaling lang nila sa kanilang apartment. And she just pack a few of her things. Kung si Levin nga ang masusunod ay hindi na nito gustong bumalik pa sila doon. Nagsuhestyon itong mamimili nalang sila ng mga bagong gamit niya, which is hindi siya pumayag. Kahit sa puntong iyon lang, gusto niyang siya ang masusunod. Thankfully, nirespeto naman siya nito.She already called Meredith, at pupunta nalang daw ito mamaya sa penthouse

"Magpapaalam sana ako sa darating na linggo." Mula sa kinakain ay napa-angat ang tingin ni Levin sa kanya. Kumunot ang noo. "Ahm, may pupuntahan lang ako... Importante." Binigyan diin niya ang huling salita.Ikiniling nito ang ulo. "Saan?" "Bibisitahin ko sana ang bahay ampunan kung saan ako lumaki. Matagal-tagal na rin kasi akong hindi nakabisita doon. Nami-miss ko ang mga bata.""Then we will go there on Sunday." He said with emphasis on his words na para bang wala na itong balak bigyan siya ng pagkakataong tumutol. Tumango-tango nalang siya kahit na tutol ang loob niyang kasama ito pupunta doon. Mas okey na rin iyon kaysa sa hindi ito pumayag. Pero teka? Kailan pa niya kinailangan ang pagsang-ayon nito? Hindi naman niya ito asawa para magpaalam pa sa lahat ng kanyang gagawin ah? Ni hindi niya ito boyfriend. Pero heto siya at nagpapaalam na tila may kinalaman sila sa isa't-isa.Malalim nalang siya napabuntong-hininga saka kinastigo ang sarili. Kalaunan isiniksik niya nalang s