Nagmamadaling naglakad papalabas ng ospital si Jane. Iyong takot na nararamdaman niya ay unti-unting napapalitan ng galit. Galit na galit siya dahil parang ang dali lang para sa binata ang lahat. Sa dami ng mga nangyari sa nakaraan ay akala ba nito na gano’n gano’n na lang ang pagpapatawad na gagawin niya rito? Hanggang ngayon ay may trauma si Lana dahil sa ginawa nito sa kaniya. Siya! Kinailangan niyang lumayo sa pamilya niya para lang maging ligtas sila! Hinding-hindi niya ito mapapatawad kahit na ano pa ang gawin nito sa kaniya. “Ouch!”Muntik nang matumba si Jane noong biglang may nabunggo siyang matigas na bagay. Maigi na lang at may kumapit sa kaniyang baywang kaya hindi siya tuluyang natumba. “Hannah!” “Brian?” Agad na umayos nang tayo si Jane at nagtatakang tiningnan ang binata. “What are you doing here?” “Checking on you? Ano’ng nangyari sa ‘yo?” “Ha?” Bumuntonghininga si Brian. “Your staff called me. Kanina pa sila nag-aalala sa ‘yo. Pagdating daw nila sa shop ay bukas

“What do you mean you will go to the Philippines?” nagtatakang tanong ni Rico kay Jane habang pinapanood itong mag-ayos ng mga gamit. “Narinig mo siya, Rico. I need to go there. Kinuha niya ang anak ko!” “Hindi sila makakaalis dito nang hindi nakikita ng mga tao ni Jaxon, Jane. Can we just wait for their update?” Inis na binitawan ni Jane ang mga damit sa kama. “You don’t know him, Rico. For now, sigurado ako na nasa eroplano na sila at bumabyahe na pauwing Pilipinas! And I need to go there!” “You’re not safe there, Jane! Kailan ka ba makikinig sa akin?!” Nagtaas na ng boses si Rico. Pakiramdam niya kasi ay hindi siya pinakikinggan ni Jane. Kanina niya pa ito tinatawag at sinasabing maghintay at huminga muna dahil ginagawan na nila ng paraan ngunit hindi naman ito natigil. “I can’t wait, Rico! My son is out there with that monster! I can’t just wait here!” “Okay!” Biglang namagitan si Brian sa kanilang dalawa na nakatayo lang kanina sa may pinto ng silid. Hinarap niya si Rico. “

Huminga nang malalim si Jane. Habang papalapit nang papalapit ang sasakyang naghahatid sa kaniya papunta sa mansyon ni Rodrigo ay lalong bumibilis ang pagtibok ng kaniyang puso. Pagbaba niya kanina mula sa eroplano ay may nag-aabang na sa kaniyang kotse. Mukhang alam ni Rodrigo na parating na siya. Tama ang naging desisyon nila ni Brian na mauna siyang umalis papuntang Samar. Naiwan ang binata para ihanda ang ilang mga kailangan nilang gawin para makaalis sa puder ni Rodrigo. Hindi nagtagal ay narating na nila ang mansyon. Doon ay parang mayroon nang nagkarerahan sa kaniyang dibdib. Binuksan ng driver niya ang pinto sa kaniyang gilid at bumaba roon. Wala pa ring pinagbago ang hitsura ng mansyon. Kagaya pa rin noong huli niyang na aalala. Ngunit kataka-takang wala na ang mga armadong mga tauhan ni Rodrigo na nagkalat sa paligid. Mayroon pa ring mga bodyguards pero hindi na kagaya rati na nakatatakot talagang humarap sa kanila. Naglakad na si Jane papasok sa loob. Unti-unting bumalik

Lumipas ang ilang araw na pananatili ni Jane sa puder ni Rodrigo ay hindi niya maitatanggi na may pagbabago nga sa binata. Naging ilag pa rin siya nito dahil nasaktan siya sa unang araw ng kaniyang pagdating. Ngunit mula no’n ay hindi na siya ulit nasaktan ng binata. Ni pagtaasan siya ng boses ay hindi na nito ginagawa sa kaniya. Nakakapanibago pero iniisip na lang ni Jane na mas maigi na gano’n ang binata kaysa sa dati. “When are you going home, Jane? It’s been days!” reklamo ni Rico mula sa kabilang linya. Nasa parke sila Jane noong tumawag si Rico sa kaniya. Ilang araw na itong nagsasabi na umuwi sila ngunit hindi pa siya makatyempo. “I don’t know,” ani Jane. Tinanaw niya ang dalawa na masayang naglalaro sa swing. Siya naman ay nakaupo sa tabi ng puno kung saan sila naglatag ng tela para mapaghingahan. “Renz like here.” “Renz like there? Jane! Nababaliw ka na ba? Naririnig mo ba ang sarili mo?” Bumuntonghininga si Jane. “I know, Rico. Hindi ko lang alam paano ko sasabihin kay

“Ang pogi naman ng baby ko!” masayang sabi ni Jane habang hinahaplos ang pisngi ni Renz. Nakasuot ito ng tuxedo na pang bata. Nangingintab din ang buhok nito na pinahiran ng gel. “You too, mommy! You are maganda!”“Ahhw. Thank you, baby!” Pinisil ni Jane ang pisngi ni Renz. “Come on? Punta na tayo sa baba?” Inilahad ni Jane ang kamay sa anak at naglakad na sila palabas ng kwarto. Nagdaos ng party si Rodrigo para sa kanilang mag-ina. Ito na rin ang paraan nito para pormal nang ipaalam sa mga tao na siya ay nagbalik na. Ayaw sana ni Jane dahil wala naman siyang balak magtagal dito. Ngunit wala na siyang nagawa dahil inayos na pala lahat ni Rodrigo. Maging ang isusuot nilang mag-ina ay nakahanda na. Nakasuot siya ng pulang long gown na may mahabang slit sa laylayan kaya kita ang maputi niyang hita. Wala rin iyong manggas at ipit na ipit ang kaniyang dibdib. Hindi na siya nagpaayos pa at hinayaan na lang na nakalugay ang buhok. Tuwang-tuwa rin kasi si Renz para sa party na mangyayari. S