Lahat ng Kabanata ng THE INNOCENT AND DEADLY AURORA : Kabanata 1 - Kabanata 10

Walang gana akong bumangon sa kama at pumasok sa banyo. Papasok na ako sa school pero parang ayoko, ano naman ang gagawin ko dun? Mag papaka loner? Bumuntong hininga na lamang ako. Bagong araw nanaman para pagtawanan ako ng mga klaklase ko at gawin ang mga gusto nilang gawin saakin, pati mga ibang studyante sa school ganun din. Mula pa ng grade school ako palagi na akong binubully. Hindi ko alam kung bakit, nanahimik lang naman ako. Siguro dahil wala akong lakas ng loob para harapin sila. Nag suot nako ng uniform at inayos ang buhok ko. Bumaba na ako at nakita ko si mama na nagluluto, tulala ito. Ganun siya lagi, palagi nalang siyang tulala. Ang papa ko namatay na noong 10 years old pa lamang ako, namatay siya dahil sa heart attack. Mula noon naging mailap na si mama sa mga tao, naghirap din kami nang mawala si papa. Lahat ng ari-arian namin benenta na namin. Luma na din ang bahay na tinitirahan namin ni mama, binili namin ito noong namatay si papa dahil ang dati naming bahay ay kinu

Nagtatakang lumapit ako dito, ngayon lang ako nakakita ng salamin, alam kong salamin ito dahil nababasa ko ito sa mga libro at sinasabi sa libro na malalaman mong salamin ito dahil sa reflection, hindi pako naka kita ng salamin mula noong bata pa ako, tiningnan ko ang aking muka sa salamin. Ganito pala ang itsura ko, hinawakan ko ang muka ko, napakaganda nang nakikita ko. Halos maiyak ako, napadako ang mata ko sa noo ko na may band aid at sa damit kong madumi, namumugto rin ang aking mga mata dahil sa kakaiyakTinitigan kong mabuti ang reflection ko sa salamin. "Lumapit ka Aurora..." ayan nanaman ang tinig.Parang ang reflection ko sa salamin ang tumatawag saakin. Naka tingin lang ito saakin, lumapit ako ng husto dito."Lapit pa Aurora...." Napalunok ako at ilang dangkal nalang ang layo ko sa salamin. Parang may iba akong nakikita sa salamin. Bakit iba ang pagtitig saakin ng reflection ko? Naguguluhan ako. "Wag kang matakot Aurora... tutulungan kita." Nagulat ako ng magsalita ang

Binuksan ko ng maigi ang pinto at tumambad saakin ang kadiliman. Hinawakan ko ng mabuti ang flashlight at tinutok sa loob ng basement. May hagdan pababa, tumingin muna ako sa paligid baka mamaya dumating si mama at pagalitan ako.Humakbang nako pababa sa hagdan, itinuon ko ang tingin sa dinadaanan ko, baka malaglag ako at mabagok ang ulo sa sahig, narinig ko nanaman ang mga kalabog sa baba. Malapit nako sa pinaka dulo ng hagdan. Nagpatuloy lang ako hanggang sa naka tapak na ang paa ko sa sahig, andaming alikabok at dumi sa sahig. Mukang hindi ito nililinisan ng ilang taon. Inilibot ko ang flashlight na hawak ko, wala naman akong nakikitang kakaiba maliban sa mga antique na nandito. Mukang may mga halaga pa ang mga ito,Napapitlag ako ng may kumalabog sa likod ko. Nanginginig ang kamay ko, hinawakan ko ng mabuti ang flashlight at mabilis na nilingon ang likod ko. Nanggagaling ang kalabog sa isang maliit na box? Nagtaka ako, baka nga sa daga talaga nanggagaling ang mga kalabog. Bumunto

Nagising ako sa katok na nag mumula sa pinto. Iminulat ko kaagad ang mga mata ko, napa balikwas ako ng bangon at agad tumingin sa paligid.Teka! Kwarto ko to ah? Pero paano? "Aurora anak?" rinig kong tawag ni mama mula sa labas ng pinto.Tumayo naako at binuksan ang pinto. Kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko dahil parang nanlalabo parin ang paningin ko."Naka tulog ka pala anak, hindi kaba sasabay mag hapunan?" bungad na tanong niya saakin.Teka hapunan? Gabi na? Pero...Napatingin ako sa bintana ng kwarto ko, madilim na nga sa labas. Paanong gabi na?"Ah..... s-sige po ma, susunod po ako sa baba," naguguluhang sagot ko. Mukang nagtataka rin si mama sa inasta ko."Ohh sige, hihintayin kita sa kusina." umalis na ito, agad kong isinara ang pinto.Naguguluhan talaga ako. Paano ako naka uwi? Teka nasa clinic ako kanina tapos nun......... sh*t! Diko na matandaan ang sumunod na nangyari.Sumakit lang ang ulo ko sa kakaisip, huminga ako ng malalim at lumabas ng kwarto, tinungo ko nalamang a

Lunes na ngayon at hindi parin maalis sa isip ko ang nangyari sa bahay. Buti nalang at dumating kaagad si mama, kung hindi baka namatay nako dahil sa takot. Sabi niya narinig niya daw akong nagsisisigaw kaya agad siyang pumasok sa bahay. Narinig niya daw ang malakas na pag sara ng pinto ng kwarto ko kaya agad niya akong pinuntahan.Tinawag daw niya ako ng ilang beses pero diko siya sinasagot kaya binuksan niya na ang pinto ng kwarto ko. Nakita niya akong naka talukbong ng kumot at agad niya akong hinawakan,Sigaw lang daw ako ng sigaw. Akala ko talaga yung bata na ang pumasok sa kwarto ko at humawak saakin. Binaliwala ko nalang ang mga studyante dito sa hallway dahil sa lalim ng iniisip ko. Sawang-sawa nako sa kanila. Agad akong pumasok sa classroom at umupo sa upuan ko. Hindi ko man lang ma tingnan ang mga classmate ko, bahala sila diyan. Napatingin ako sa taong nasa harap ko. It's Vibian. Ano nanaman ang kailangan nito saakin? Bubullyhin niya nanaman ba ako?"Hi, ahm... can I tal