บททั้งหมดของ KUNG AKO AY IIBIGIN MO: บทที่ 41 - บทที่ 50

KANINA pa pabalik-balik ng lakad sa pasilyo ng ospital si Efraim. Hindi mapakali. Halata sa anyo ang stress. Ang mabigat na dinadala.“Efraim…!” Labyaw dito ng tiyahing si Mary. “Can you calm down? Come here. Instead of worrying, let's pray. Please?” Tinapik pa ng may edad na babae ang bakanteng upuan na katabi nito para maupo doon ang pamangkin. “I’m worried about you too, hijo. Hindi lang kay Glenda. Baka kung mapa’no ka rin diyan!”Napahinuhod si Efraim. Tumabi nga ito sa tiyahin na agad hinawakan ang mga kamay niya at sumambit ng taimtim na dasal.“I c-can’t help it, auntie…” napaiyak na ang lalaki matapos ang panalangin ni Mary. Umiyak ng labis sa sariling mga palad.Hinagod ni Mary ang likod nito. Niyakap ang pamangkin.“It’s been four years. And this is the third pregnancy of my wife. Ano, mawawala na naman ba? Sobra kaming nag-iingat. Sobra ko siyang iniingatan, auntie…!”“Ssshh…! I know, I know.” Napaluha na rin si Mary. “Makakaligtas ang anak ninyo ngayon. Pakikinggan ng Diy

MARAMI nang nangyari sa buhay nina Markus at Helena sa loob ng halos apat na taon nilang pagsasama bilang mag-asawa. Sa kabila ng sa maling paraan sila nagkaroon ng kunwari’y ‘relasyon,’ nauwi naman iyon sa totohanan at nasumpungan nilang mahalaga sila sa isa’t-isa.Si Markus ay nakatapos ng kolehiyo at nagkaroon ng degree. At dahil alam niya na’ng deserving na siya para tumaas ang lebel ng trabaho niya sa kumpanya ng mga Montenegro, tinanggap niya ang posisyong ibinigay sa kan’ya ng kabiyak niyang CEO ng P&A Corp. Siya na ang Marketing Director ngayon sa kumpanya na responsible sa direction, guidance at leadership ng marketing. Ang tanggapan niya ang tipikal na namamahala sa marketing strategy ng kumpanya pagdating sa kanilang mga produkto. Bagay na nagagampanan niya nang buong husay kaya naman napabilib niya ng husto si Helena. Anito, hindi siya nagkamali ng pagtitiwala kay Markus. Si Doña Amanda’y ganoon na lamang din ang paghangang nabuo sa kabiyak ng kan’yang apo.Hindi na rin tu

SINALUBONG si Efraim nang araw na iyon ng mga kasambahay nilang nag-aalala.“Kanina pa po kami kumakatok sa silid ninyo Sir, para pakainin sana si Ma’m Glenda pero hindi po niya kami pinagbubuksan. Wala rin po kaming naririnig na anuman mula sa loob.”“Then get the duplicate key para nabuksan n’yo sana ang kuwarto!” Galit si Efraim.“H-hindi po namin makita ang mga duplicate na susi, Sir…!”“What?!”“B-baka po, itinago ni Mam Glenda, para hindi po namin siya ma-monitor katulad ng lagi ninyong ibinibilin.”Napahugot ng malalim na hininga si Efraim. Sunod-sunod itong kumatok ng malalakas sa pinto. “Glenda sweetheart, I’m here. Buksan mo ang pinto…!”Walang tugon.“Sweetheart, please? Open the door…!” sunod-sunod uling katok ni Efraim.Wala pa ring tugon.“Glenda, ano ba? Buksan mo ang pinto!” nauubos na ang pasensiya ni Efraim. Lagi na lamang bang ganito? “Sweetheart, please? I will break this door down if you don’t open it!”Wala talagang sumasagot.Nagpasya na si Efraim. Bum’welo siya

“KAILANGAN nating harapin ito, Helena. Kailangan nating harapin si Efraim.” Matigas ang anyong sabi ni Markus matapos malaman mula sa asawa ang gustong mangyari ng dati nitong karelasyon.“S-sasamahan mo ako?” Kahit iyon talaga ang gusto niyang mangyari, ang damayan siya o samahan ni Markus sa laban na iyon, ibig pa ring makatiyak ni Helena.“Anong klaseng tanong ‘yan? Mag-asawa tayo, Helena. Pamilya. Sa lahat ng sitwasyon, kailangang magkaramay tayo, ‘di ba? Hindi kita puwedeng pabayaan.”Napayakap si Helena sa kabiyak. “N-natatakot ako, Mac…!”Iniharap ni Markus ang asawa sa kan’ya. Hinawakan ito sa magkabilang balikat. “Ano ang ikinatatakot mo?” kunot ang noong tanong nito.“B-baka, kunin niya si Mandy sa akin. Sa atin!”“Helena, Helena…! Nasaan na ang talino ng asawa ko? Natabunan ba ng takot at mga negatibong kaisipan?”“Mac, sa sistema ng batas, alam kong nasa akin ang lahat ng karapatan kay Mandy, lalo na at nilayuan ako ng ama niya…pero, hindi alam ni Efraim na buntis ako nang

“KUNG kailangang magmakaawa ako kay Helena, gagawin ko, Glenda. Ibigay niya lang sa akin si Mandy. Ang anak ko. Ang anak namin!” ani Efraim sa garalgal na tinig. “Magkakaanak pa naman siya. Sila ng asawa niya. Hindi magiging kawalan kunin ko man sa kanila si Mandy. At kambal ang dinadala niya sa sinapupunan niya ngayon. Marami pa silang pagkakataon na magkaroon ng mga anak. Hindi tulad natin. Na baka, baka…!” Sa haba ng mga sinabi ni Efraim, tuluyan nang nabasag ang tinig nito. Umiyak na. At hindi na naituloy ang gustong sabihin.“Baka ano, Efraim?” Nagsisikip din ang dibdib na turan ni Glenda.“S-sweetheart --- ““Baka ano?” pabulyaw na ulit ni Glenda.“I’m s-sorry, I’m sorry, sweetheart…!”“Ituloy mo ang gusto mong sabihin, Efraim! Baka ano? Baka hindi na tayo magkaanak? Ano, sumusuko ka na rin ba? Ayaw mo nang umasa kasi baka mabigo na naman tayo?” umiyak na rin si Glenda sa kabilang linya.Bakit ba napakasakit sa dibdib isipin ang bagay na iyon? Na kahit kung tutuusin, nandoon pa