บททั้งหมดของ THE LONELY BILLIONAIRE AND HIS MAID: บทที่ 11 - บทที่ 20

[Amelia]"NAKIKINIG ka ba, Amelia?" Seryoso ang mukha na tanong ni Miss Neil."Talong po?" Wala na sariling sambit niya. Natuptop niya ang sariling bibig. "Anong talong? Ang sabi ko nalinis mo ba ng maayos ang kwarto ni Sir Damon?" Halata ang pagtataka sa boses na tanong ng mayordoma sa kanya.Tumango siya at nag iwas ng tingin. Sigurado siya na namula ang pisngi niya. Naalala na naman niya kasi ang talong na hindi dapat makita. Wala tuloy siya sa sarili simula ng magising siya kaya pati sa pagsagot sa mga tanong ni Miss Neil ay puro talong ang sagot niya."Opo Miss Neil, naglinis po ako ng talong—ibig ko po sabihin naglinis ako ng maayos kagabi." Tumikhim siya saka pilit na ngumiti dito."Mabuti naman kung gano'n." Halata na nasiyahan ito sa sinabi niya. "Ayos ka lang ba, Amelia? Bakit parang wala ka sa sarili? Masama ba ang pakiramdam mo?" Tanong nito sa kanya na agad na kinailing niya.'Dala lang po 'to dahil sa pagkakita ko ng talong' Gusto niyang sabihin pero tinikom nalang niya

[Amelia]"MALUNGKOT ka yata, Amelia. May problema ba?" Tanong ni Nelson matapos ilapag sa mesa ang mga gulay na dala nito.Umiling siya at nanatiling tahimik."Teka, bakit namamaga 'yang mata mo. Umiyak ka ba?" Umupo ang binata sa harap niyang upuan at tumingin sa mga mata niya na namamaga.Iyak kasi siya ng iyak dahil sa nangyari sa kanya kagabi. Pinilit niya na alisin sa isip ang nangyari, sinabi na gigising at kakalimutan ang nangyari pero hindi nakisama ang mata niya. Patuloy siyang umiyak hanggang sa nakatulugan nalang niya ang pag-iyak.Napa-aray siya ng hilahin ni Nelson ang mga kamay niya. "Bakit may mga sugat ka?" Nag-aalalang tumingin sa kanya ang binata. "W-wag mo sabihin na sinaktan ka ni Sir Damon?" Napalunok na tanong pa nito.Agad na umiling siya. "Ano ka ba, hindi niya ako sinaktan." Nag-iwas siya ng tingin at nagyuko ng ulo. "N-nakabasag kasi ako ng figurine kagabi, tapos nadulas ako do'n sa mga bubog. Ang tanga ko, di'ba?" Tumawa siya ng peke para hindi na 'to mag-is

[Amelia]SOBRANG saya niya ngayon dahil nakabale na siya ng pera kay Miss Neil. Hindi lang 'yon, pinayagan pa siya na umuwi nito para siya na ang maghatid ng pera sa nanay niya. Habang nagbibihis ay tuwang-tuwa siya. Pinadalhan din siya ni Miss Neil ng iba't ibang klase ng softdrinks, Juices at tsokolate, para sa pamilya niya. Pati ang mga karne sa ref ay pinadala din nito sa kanya dahil mamimili daw ito ng mga bago.Nagulat siya dahil paglabas niya ng gate ay naka-abang si Nelson sa kanya."Sa'n ka punta, Nelson?" Tanong niya. Kahit hirap na hirap siya sa pagbubuhat ng mga dala niya dahil sa marami 'yon ay hindi siya nagreklamo. Masaya pa nga siya dahil libre lang na binigay sa kanya lahat ng 'yon."Hinihintay kita." Sagot nito.Kumunot ang noo niya. "Bakit? Wag mo sabihin na uutang ka? Naku ha, Nelson. Di ako nagpapautang. Pang-budget 'to sa bahay namin saka pambayad ng utang namin sa tindahan. Sa sunod ka na umutang sa akin pagwala na ako babayaran sa tindahan.""Grabe ka naman. Uut

[Amelia]ANTOK na antok siya dahil hindi siya nakatulog kagabi dahil sa kakaisip sa nangyari. Pakiramdam niya kasi ay nararamdaman parin niya ang matigas na bagay na 'yon sa pang upo niya.Kasalanan 'tong lahat ng amo niya.Humikab siya habang nagluluto. Nagdodoble ang paningin niya dahil sa sobrang antok. Parang wala siyang lakas na gumalaw at kumilos. Ang sarap mahiga sa malambot na kama at matulog maghapon.Mahina niyang sinampal ang pisngi. "Bawal tamarin, Amelia." Aniya sa sarili. Matapos magluto ay naghain na siya. Nagtimpla din siya ng kape para sa amo niya.Naalala kaya ng amo niya ang ginawa kagabi? Umiling siya, tiyak na wala itong naaalala dahil sa sobrang kalasingan. Sumuka pa nga ito.Gusto niya sana palitan ng damit ito kagabi pero naisip niya na malilintikan siya rito pagka napansin nito na iba na ang damit na suot kaya hindi nalang niya ginawa. Maganda na 'yong sigurado.Hindi siya kumain dahil wala rin siyang gana na kumain. Pagka antok lang ang nararamdaman niya ngayo

[Amelia]ISANG buwan na siya rin siya dito sa mansion. Hindi makapaniwala si Miss Neil at Nelson na magtatagal siya dahil karamihan ng pumapasok dito ay hindi umaabot ng dalawang linggo.Nakangiti siya habang hinahalo niya ang niluluto niya. Kahit siya rin naman ay hindi makapaniwala.Pero tulad nga ng sinabi niya ay kakayanin niya at tatagal siya rito. Sulit ang pagtitiis at pagod niya para sa pamilya niya. Hindi na talaga kailangan magtrabaho ng nanay niya at makakapag aral na ng tuloy-tuloy ang mga kapatid niya. At para sa future nila ay mag iipon siya para makapag simula ng maliit na negosyo balang araw."Ngiting-ngiti ka, Amelia. Anong meron?" Tanong ni Nelson sa kanya. Kadarating lang nito galing sa hardin.Bago humarap dito ay pinatay na niya ang apoy saka umupo."Nagtatanong kapa, di'ba nga isang buwan ko na ngayon dito saka makukuha ko na ang kabuuhang sahod ko." Hindi muna siya uuwe ngayon dahil itatabi niya ang sahod na tira. Iyon na ang napag usapan nila ng nanay niya."Iyo