READ AT YOUR OWN RISK!!! WARNING: MATURED CONTENT. YOU HAVE BEEN WARNED! (Damon Castagners Story)🔞 Nang mabalitaan ni Amelia na nangangailangan ng kasambahay sa mala-palasyong mansion ng mga Castagners ay hindi na siya nagdalawang-isip na mamasukan bilang kasambahay sa mga ito. Bukod sa malaki ang sahod ay gusto rin niya na malaman kung totoo ba ang bali-balita na mayro'n daw na isang halimaw ang nakatira ro'n. Dala nang kuryusidad ay pikit-mata niyang tinanggap ang trabaho. Nang makapasok na siya ay saka niya nalaman kung bakit halimaw ang bansag sa amo niyang binata. Mapa-amo niya kaya ang binata na walang ibang alam gawin kundi ang manakit, manaboy at maliitin siya? Matitibag ba niya ang pader sa pagitan nilang dalawa? O darating ang araw na masasaktan lang nila ang isa't isa? TRAPPED SERIES#2. Trapped Series Titles ⬇️ 1.Trapped with him (Alaric) COMPLETED 2.The lonely billionaire and his maid. (Damon) COMPLETED 3. His intention (Zandro) COMPLETED 4.Trapped in his wrath (Red) SOON 5.Broken hearts and promises (Miguel) SOON 6. The hidden wife tears (Nickolas) SOON 7. The billionaire's trick (Liam) SOON 8.His dangerous trap. (Tres) SOON 9.Forbidden desire (Jack) SOON 10.The billionaire's secret love (Wendell) SOON Genre: ROMANCE/DARK ROMANCE/STEAMY READ AT YOUR OWN RISK!!!!
View MoreREAD AT YOUR OWN RISK!!!
ANG STORY NA ITO AY SUPER SPG!!! KUNG MASELAN KA AY HUWAG MO NANG ITULOY ANG PAGBABASA!!! (This story is TRAPPED SERIES#2)RED FLAG ANG MALE LEAD! Kung hindi mo gusto ang ganitong klase ng story ngayon palang ay tigilan mo na po ang pagbabasa. Pero may characters development naman ang ating bida. Patunay na kayang magbago ng isang tao kapag nagmahal♥️[Amelia]HINDI niya maiwasan na mamangha sa tila mala-palasyong mansion na nasa harapan. Sa sobrang laki nito, pakiramdam niya ay isa lang siyang langgam na nakatayo sa harap nito. Pawis pa siya dahil bago siya nakarating sa mismong tapat ng mansion ay dumaan muna siya sa dalawang malaging gate na maraming gwardiya.Balita niya ay napakayaman ng binata na nakatira dito. Hindi naman maitatanggi na talagang mayaman ang nakatira dito, iyon nga lang ay wala daw nagtataggal na tauhan dito, dahil sa mala-halimaw daw na may-ari. Namasukan ang kapitbahay nila rito, at sabi nga sa kanya ay baka hindi siya makatagal at baka wala pang isang buwan ay magdesisyon siya na umalis agad.Aamin niya na nakaramdam siya ng kaba sa pagpasok dito, pero kailangan niya itong gawin, para sa pamilya niya. Sa laki ng pasahod ng may-ari tiyak na maibibigay niya ang pangangailangan ng pamilya niya, makakapag aral din ang mga kapatid niya, at hindi na kailangan maglabandera ng nanay niya. Ang kailangan lang niya na gawin ay magtrabaho ng maayos, magsipag sa trabaho at magtiis ng sa gano'n ay magtagal siya.Hindi siya pwede na magpadala sa sinasabi ng iba, eh, ano kung mala-halimaw ang amo niya? Mala-anghel naman siya. Anghel tapos halimaw? Sino kaya ang mananalo?Napahagikgik siya sa naisip. Kung ano-ano pa ang sinasabi niya sa sarili, pero nanginginig naman ang tuhod niya sa kaba."Hay naku, Amelia. Tigilan mo na ang pag iisip ng kung ano-ano at simulan mo na ang trabaho!" Kausap niya sa sarili. Hinila niya pababa ang lumang suot na tshirt, inayos niya ang panty niya sa likod dahil pakiramdam niya ay tumabingi 'yon dahil sa maluwag na at dahil sa may kalumaan na rin ito, at saka pinagpag niya na rin ang lumang pantalon na pinamana pa sa kanya ng nanay niya mula sa pagkadalaga nito. Gusto niya sana na itali ang itim at mahaba niyang buhok na hanggang baiwang pero wala siyang panali, kaya hinayaan na lamang niya na nakalugay 'yon.Bumuga muna siya ng hangin bago pinindot ang doorbell na nasa harapan.Sobrang kinakabahan siya dahil hindi niya alam kung kaya ba niya na panindigan ang gagawin niyang pagtitiis at pagiging matapang, pero para sa pamilya niya ay susubukan niya.Isang matandang babae ang nagbukas ng gate para sa kanya. Mukha itong instrikta. Matangkad ito, mayro'ng manipis na kilay, may malaking ilong, malaking nunal sa gilid ng makapal na labi, may kalakihan ang mga mata nito na napapaligiran ng maitim na eye bag.Malakas na tumikhim ang matanda kaya inalis niya ang tingin dito. Pinasunod siya nito. Muntik na siyang mahilo sa layo ng nilakad nila. Nagpasikot-sikot pa silang dalawa hanggang sa dalhin siya nito sa harapan ng isang kwarto.Tumayo ito ng tuwid sa harapan niya at pinasadahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa."Sigurado ka ba na marunong ka sa mga gawaing bahay?" Nakataas ang kilay na tanong nito na may halong pagdududa ang boses."Opo marunong po—""Ilang taon ka na?" Putol nito sa kanya."Eighteen po—""May boyfriend o wala?" Seryosong tanong nito.Kailangan pa bang malaman 'yon? "Wala po—""Sa ganda mong 'yan?" Duda talaga ang tingin nito sa kanya."Wala po talaga." Wala naman talaga siyang nobyo. Wala pa sa isip niya ang gano'ng bagay, dahil bukod sa bata pa siya ay gusto rin niya na makatulong muna sa nanay niya."Good. Mabuti na 'yong malinaw. Ayoko kasi ng kasambahay na inuuna ang landi kaysa gawin ng trabaho nila ng maayos, dahil pareho tayong malilintikan pagnagkataon."Bigla ay kinabahan siya sa sinabi nito. Malilintikan daw? Napalunok siya."Itong kwarto na 'to ang magiging kwarto mo." turo nito sa kwarto na nasa harapan nila. "Alas-otso ang gising ni Sir Damon kaya kahit alas sais ka na bumangon. Kailangan sa dalawang oras na 'yon ay natapos mo na ang gawain mo. Wag mo rin pala kalimutan na lutuan siya ng almusal, ang gusto ni Sir sa umagahan ay sinangag na kanin, hotdog, bacon, itlog. Sa tanghalian at gabihan naman ay ikaw na ang magdi-desisyon kung ano ang lulutuin mong pagkain. Kung ano ang pagkain ni Sir 'yon din ang kakainin mo."Sa haba ng mga sinasabi nito ay parang umiikot ang sikmura niya sa niyerbyos. Hindi kasi niya matandaan ang iba."Dito ang kusina, dito ka kakain...." Marami itong sinabi at itinuro sa kanya na hindi niya sigurado kung pumasok ba lahat sa utak niya."Tawagin mo nga pala akong Miss Neil. Ako ang mayordoma ng mansion na ito. Narito na ako bata palang ang amo natin, kaya kung may tanong ka pa ay sabihin mo lang sa akin. Hindi rin pala ako araw-araw na narito, tuwing linggo lang kaya ikaw lang at mga gwardiya sa labas ang narito.""P-Po? A-Ako lang maiiwan mag isa dito sa loob ng m-mansion?" Hindi niya maiwasan na kabahan. Paano pala kung totoo na halimaw ang nakatira dito? Tapos kumakain pala ng tao?Nangilabot siya sa naisip."Oo, ikaw lang. Bakit ayaw mo na? Natatakot ka na ba? Hindi mo kaya? Uuwi ka na agad? Naliliitan ka ba sa sahod?" Magkakasunod na tanong nito.Umiling siya. "Hindi naman po—""Kung gano'n ay maayos na pala ang lahat. Halika na at kumain ka na muna dahil marami pa akong ituturo sa 'yo. Kailangan ko na rin kasi umalis dahil may naghihintay pa sa 'kin."Pumasok muna siya sa kwarto na para sa kanya. Kahit magiging kwarto niya ay napakalaki at malawak. May malambot at malaking kama pa. Wow nalang talaga...Pagkatapos niyang ilapag ang dalawang bag na dala sa ibabaw ng kama ay lumabas agad siya, nasa labas parin si Miss Neil na nag aabang sa kanya.Sinundan niya ito ng mauna 'tong maglakad sa kanya. Dinala siya uli nito sa kusina na itinuro nito kanina. Malaki ang kusina, kumpleto sa kagamitan, mayro'ng limang refrigerator at maraming pagkain na naro'n na pangarap lang nila ng mga kapatid niya na matikman—tulad ng mga imported na chocolates, iba't ibang klase ng juice na hindi niya kilala ang brand dahil tanging TANG lang ang alam nila at Rc na bihira lang din nila mainom dahil ang ibibili nila ng gano'n ay ipambibigas nalang nila.[Amelia] PUMIKIT siya habang kinkontrol ang sarili na huwag umiyak. Baka kasi masira ang makeup niya sa mukha. Nakakahiya naman sa makeup artist na nag-ayos sa kanya. Tumingin siya sa reflection niya sa salamin. Hindi maitatago ang kaligayan sa kanyang mukha. "Ang ganda mo, anak." Puri ng nanay niya na kapapasok lang. Nakabihis na rin ito, maging si Amon. "Opo, ate mommy, ang ganda niyo po lalo!" Puri ng anak niya. Ngumiti siya sa nga ito. "Syempre maganda si mommy dahil mana kay nanay." Aniya sabay gulo sa buhok ni Amon. "Di'ba sabi ko sa'yo mommy nalang o mama ang itawag mo sa akin." "Mommy naman, eh! Bakit mo po ginulo hair ko? Hindi na po ako pogi!" Reklamo ni Amon. Pareho silang natawa ng nanay niya. Paano ay ilang araw na nilang napapansin na palaging nakaayos ang buhok nito. Iyon pala ay may kaklase itong nagugustuhan ayon kay Alex. Nagpunta si Amon sa tapat ng salamin para ayusin ang buhok na nagulo. Kandahaba ang nguso nito kaya lalo silang natawa nang nanay
[Amelia]PINUNO muna niya ng hangin ang dibdib bago siya tuluyang pumasok. Ito ang kauna-unahang beses na nagpunta siya dito. Hindi lingid sa kaalaman ni Damon ang ginagawa niya ngayon sa lugar na ito.Naiintindihan niya kung bakit hindi sumama si Damon sa kanya. Maski ang nanay niya, mga kapatid ay hindi rin nagpupunta rito. Sa katunayan ay siya ang kauna-unahang dumalaw sa taong ito.Nag-angat siya ng tingin ng umupo ang lalaki na napakatagal na niyang hindi nakita. Matagal man silang hindi nagkita ay wala siyang nakapa sa dibdib na pananabik, bagkus ay puno siya ng galit at hinanakit.Tila nadoble ang edad ng tatay niya rito sa loob ng kulungan. Wala na ang matikas nitong pangangatawan. Sa sobrang payat nito ay duda siya kung kumakain pa ba ito."Anong nakain mo ang nagpunta ka rito? Nasaan ang nanay mong walang silbi? Masaya ba kayo na wala na ako sa buhay niyo?!" Mabagsik na tanong nito kasabay ng paghampas ng magkaposas na kamay nito sa ibabaw ng mesa na tila gusto pa siyang sak
[Damon]NOONG panahon na buhay pa ang magulang niya ay palaging sinasabi ng mga ito na darating ang araw na titibok ang puso niya at magmamahal ng sobra. Hindi siya naniwala do'n at tinatawanan lang ang mga sasabihin ng magulang niya. Hindi naman kasi siya naniniwala na may babaeng magpapaamo sa kanya. Sa dinami-dami ng babae na nakilala niya ay walang nakapagpatibok ng puso niya.Lalo na ng mamatay ang magulang niya. Sinarado na niya ang puso niya sa lahat—maliban sa kanyang mga kaibigan.Pero katulad nga ng sinabi ng magulang niya ay may babaeng dumating, hindi lang para pasigawin siya, galitin siya, inisin siya, kundi pinatibok din ni Amelia ng mabilis ang puso niya. Natuto siyang magselos na hindi naman niya naramdaman sa ibang babae. Kahit sa kaibigan pa niya ay nagseselos siya."Kuya, ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni Alex sa kanya. "Y-Yes, ayos lang ako." Sagot niya, kahit ang totoo ay nanginginig ang buo n'yang katawan sa nerbyos. Tatlong buwan na ang nakalipas ng maka
HAWAK niya ang kamay ni Amelia at hindi niya ito binibitiwan. Natatakot siya na baka panaginip lang ang lahat, na baka panaginip lang niya ang pagkagising nito. Nang suriin ito ng doktor ay nakatulog ito dahil sa matinding pagod na nararamdaman ng katawan dahil sa matagal na pagkakahiga. Kaya ngayon ay narito siya sa tabi nito para sa oras na magising ito ay siya ang una nitong makikita. Anim na oras na silang lahat naghihintay na magmulat ng mata si Amelia pero hindi na ito muling dumilat pa. Narito ang pamilya ng dalaga, kasama ang kanilang anak. Ang nanay nito ay umiiyak sa sobrang tuwa, maging ang mga kapatid. Nanlaki ang mata niya ng maramdaman ang pagganti ng hawak ni Amelia sa kanyang kamay, kasabay ng pagmulat nito ng mata. Nakatagilid parin ito ng higa kaya naman kitang-kita niya ang mga mata nito na nakatingin sa kanya. Ang tubo na nasa bibig nito ay inalis na ng doktor kaya nakita niya ang maliit na ngiti na gumihit sa labi nito. Parang bata na napahagulhol siya ng iyak
DAMON looks devastated while leaning against the wall. Magulo ang buhok ng binata at tila wala sa sarili. Limang araw na subalit wala parin response ang katawan ni Amelia. Some of her organs were hit and damaged severely. Tagumpay ang operasyon subalit ang paggising nito ay walang kasiguraduhan.Hindi niya kayang magtagal sa loob ng kwarto kung nasaan ang babaeng mahal na mahal niya. Tila dinudurog ang puso niya sa sakit at anumang oras ay tila mababaliw siya. Paulit-ulit na sinisisi niya ang sarili. Kung dumating lang sana siya agad para iligtas ito. He ran a trembling hand through his hair and began to cry like a child. "P-Please, babe... don't leave me." His sobbing and pleading spread throughout the hallway but he doesn't care. All he have in mind was all about her.Nagsibuga ng hangin ang mga kaibigan ni Damon na nakamasid lang sa kanya. They are right. Damon lost himself again like when he lost his parents and little sister. Mabigat sa dibdib ang ganitong tagpo para sa kanila.
[Amelia]HINAWAKAN niya ang mukha ng anak. "Pikit ka, Amon." Utos niya sa anak. Nakaalis na sina Cassandra at Frederick. Ngayon ay kailangan nilang lumabas sa ilalim ng mesa kaya inuutusan niyang pumikit ang anak para hindi nito makita ang bangkay sa sahig.Nakahinga siya ng maluwag ng pumikit ang anak. Nang lumabas siya sa ilalim ng mesa ay hinawakan niya sa kamay ang anak para alalayan. Pero naapakan ni Amon ang dugo dahilan para madulas ito."A-Ate mommy!" Malakas na iyak ni Amon ng makita ang dugo na nasa kamay.Tarantang tinakpan niya ang bibig ng anak ng kanyang kamay."Narinig niyo ba? Iyak ng bata 'yon, di'ba?" Ani ng isang tauhan ni Cassandra sa kasamahan. "Oo! Hanapin natin dali!" Sagot ng isa.Kinarga niya ang humihikbi pang si Amon at saka tumakbo palayo sa yabag na papalapit sa kanila. Halos magkatumba-tumba pa siya dahil mahaba ang suot n'yang wedding gown na hindi niya naisipan na hubarin kanina. "Huhuhu, b-bakit po nila tayo hinahabol, ate mommy?" Patuloy sa pag-iyak
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments