[Samantha] Hindi siya makapaniwala na sasabihin ni Zandro iyon sa kanya. Paano nito nagawang magsalita laban kay Jc ng gano'n? Kung magsalita ito ay parang sinasabi nito na marami pa siyang hindi alam tungkol sa lalaking pakakasalan niya. Oo, marami pa nga siyang hindi alam pero alam naman niya na hindi ito gano'n ka-big deal sa kanilang relasyon dahil pwede pa naman nilang lalo pang kilalanin ang isa't isa sa oras na ikasal na sila. Katulad ng nangyari no'ng nakaraan ay mayro'n na namang nagpadala sa kanya ng kahon, hindi na wedding dress at pictures nila ni Jc ang pinadala ni Zandro kundi isa ng kutsilyo na mayro'ng dugo. 'I love you, Samantha. Pero sa oras na magpakasal ka kay Jc ay papatayin kita' Naluluhang tumawag siya ng pulis. Pagkarating ng mga ito ay agad niyang sinabi sa mga ito na si Zandro ang gumawa nito. Ito lang naman ang alam niya na gagawa sa kanya nito at sigurado siya sa bagay na 'to. Nang banggitin niya ang pangalan ni Zandro ay nagsitayo ng tuwid ang mga pul

[Samantha] Inayos niya ang suot na kulay purple na bestida at saka sinuklay ang maikling buhok. Inimbitahan siya ni Claire sa ika- eighteenth birthday nito at syempre ay kasama niya si Wina o mas kilala ng mama niya bilang Darwin. "Ma, alis na po ako." Paalam niya si ina. "Hindi mo ba hihintayin si Darwin?" Kunot ang noo na tanong nito. Umiling siya. "Hindi na, ma. Doon na lang daw kami magkita kila Claire." Aniya. "Oh siya, sige. Mag- iingat ka." Bilin ng mama niya. Medyo may kalayuan ang sakayan ng tricycle sa kanilang bahay kaya naman kailangan niya pang maglakad sa madilim na daanan patungo ro'n. Pero dahil sanay siya ay walang kaso iyon sa kanya. Pumikit siya ng masilaw sa ilaw ng kotseng paparating. Nanlaki ang mata niya ng mapansin na tinutumbok nito ang kinatatayuan niya. Mabilis ang takbo ng kotse at parang wala itong preno. Mabilis na tumakbo siya para umiwas, medyo nahirapan pa siya dahil mahaba ang suot niya. Nakahinga siya ng maluwag ng makitang hindi bumangga a

[Samantha] Nang magising siya ay agad n'yang inobserbahan ang paligid, at base sa kanyang nakita ay tiyak siyang nasa hospital siya. Agad na niyakap niya ang sarili ng maalala ang nangyari at hindi niya napigilan ang umiyak dahil sa labis na takot. Nang bumukas ang pinto at bumungad sa kanya si Zandro ay nanlaki ang kanyang mga mata. "A-Ano ang ginagawa mo dito?" Umiiyak n'yang tanong habang umuusod paatras. Tumiim-bagang ito. Mukhang galit ito base sa reaksyon nito. Galit ba ito dahil hindi ito nagtagumpay sa balak nito? Natigilan siya. Paano ay dumaan ang pag-aalala sa mga mata nito— pinilig niya ang ulo. Imposible ang nakita niya! "Sam—" "Lumayo ka sa akin! Please, tigilan mo na ako, Zandro! Layuan mo na ako!" Nagsisigaw siya sa labis na galit at takot. Dahil sa kanyang sigaw ay naalarma ang pulis sa labas ng kwartong kinaroroonan niya at agad na pumasok. "Miss De guzman, kumalma ka—" "No!" Putol niya si Pulis. Puno ng luha ang mukha na itinuro niya si Zandro. "Paano ako k

[Samantha] Hindi mawala sa isip niya ang mga sinabi ni Zandro sa kanya. Bakit kung magsalita ito ay parang may ibig itong sabihin? Bumuntong hininga na lamang siya. Bakit ba iniisip pa niya ang tungkol sa lalaking ‘yon. Ang dapat niyang isipin ngayon ay kung paano siya makakahanap ng ebidensya laban dito. Sumulyap siya sa pagkain na nasa mesa. Masyado itong marami para sa kanya. Kung hindi niya sisimulan ang plano niya ngayon ay kailan pa? Nagdesisyon na siya. Hindi pwedeng umatras pa siya ngayon sa gagawin niya. Muli siyang bumuga ng hangin sa tapat ng apartment ni Zandro bago kumatok. Kunot ang noo nito ng mapagbuksan siya ng pinto. Halatang hindi nito inaasahan na kakatok siya, pero pagkaraan ng ilang sandali ay gumuhit din ang ngiti nito sa labi. “Sam, may kailangan ka?” Iniwas niya ang tingin rito. Hindi man lang ito nag abala na magsuot ng damit bago magbukas ng pinto. Mukhang katatapos lang nito maligo dahil basa pa ang buhok nito habang tumutulo pa ang tubig dito, wala ri

[Samantha] Para makahanap ng ebidensya laban rito ay inalagaan niya ito kahit labag sa loob niya. Napailing-iling siya habang nakatingin rito. Pigil rin niya ang pagtawa niya. Paano ay naka-wheelchair pa ito habang nababalot ang buong katawan. Kung titingnan ay mukha talaga itong pinagtripan ng kaibigan. Hindi na siya nakatiis at inalis ang nakabalot sa katawan nito habang tumatawa na. "Hahahaha, parang suman hahaha." Pawis na pawis na si Zandro. Pero bakit ganon... ang bango pa rin nito? Ipinilig niya ang ulo at iniwas rito ang tingin. Kung ano-ano na naman ang iniisip niya. Kinagabihan ay siya ang nagluto para sa dinner nila. Sa apartment niya siya nagluto dahil ayaw niyang magluto sa apartment ni Zandro. Nakakailang gumalaw ng mayro'ng nakatingin. Simula ng alisin niya ang benda sa buo nitong katawan ay hindi na yata naalis ang tingin nito sa kanya. Pagkatapos magluto ay dinala niya ito sa apartment ng binata. Pagkatapos maghain ay nagsimula na siyang kumain. Natigil siya sa pa