[Zandro] Ngingisi-ngisi si Zandro habang nagsusuot ng damit. Alam niya na kanina lamang ay nasa loob ng kwarto nito si Sam. Bata pa lamang ito ay malakas na ang pakiramdam nang. He was trained well to be like his father. Hindi lamang ang utak ang kailangan niyang paganahin, kailangan ang katawan niya rin. Sakay ng bagong kotse ay sinundan nito si Samatha. Tama ang hinala ng binata--- sa Police station ito pupunta. Dumilim ang mukha niya ng makita ang paghawak ni Samantha sa isa pulis na naroon. Halatang nag eenjoy pa ang loko. Namutla ang naturang pulis ng tawagan niya ito. "Let go of her hand, fvker, kung ayaw mong mawalan ka ng kamay." Nangangalit ang ngipin na banta niya. Muli siyang sumakay ng kotse niya para sundan ang dalaga. Natigilan siya ng mapansin ang isang motorsiko na nakasunod sa sinasakyan ni Sam. "Damn!" Malakas niyang mura ng maglabas ito ng baril at mag overtake sa sinasakyan ng dalaga. Agad na nilabas niya ang silencer niyang dala saka binuksan ang binata at

[Samantha] Huminto si Samantha sa paglalakad at luminga sa paligid. Pakiramdam niya ay mayro'ng sumusunod sa kanya. Ito ang madalas niyang maramdaman simula ng manggaling siya sa police station dalawang linggo na ang nakakaraan. Dalawang linggo na rin siyang naghihintay ng tawag mula sa mga pulis tungkol sa pagkakahuli kay Zandro. May palagay siyang nakakulong na ito. Nang bumalik siya sa apartment nito ay wala ng mga gamit rito. Kaya sa palagay niya ay nakakulong na ito. Naghihintay na lamang siya ng kumpirmasyon sa pulisya subalit hanggang ngayon ay wala pa ring balita tungkol rito--- na siyang nakapagtataka. Dahil on-leave pa siya ay nagagawa niyang mamasyal at aliwin ang sarili. Namimiss niya si Wina. Ito kasi ang madalas niyang kasama sa tuwing namamasyal siya. Pero ngayon ay wala na ito at kailangan niya iyong tanggapin. "Samantha!" Ngumiti siya sa kina Marilyn at Vina, mga co-teachers niya. "Condolence nga pala sa nangyari kay Darwin. Hindi namin lubos akalain na sasapitin

[Samantha] Hinagis ni Zandro ang hawak na baril at saka dinukot ang cellphone sa bulsa. "Take them, I think, they are still alive.." Nakitaan niya ng talim at galit ang mata ng binata habang nakatingin sa mga lalaking nakahandusay sa baitang ng hagdan. Kung titingnan ay parang galit ito dahil sa sinapit ng mga pulis. Pero alam niya na kabaligtaran iyon. Napapitlag siya at napapikit ng maramdaman ang kamay nito na ngayon ay nasa leeg niya. Sa palagay niya ay sasakalin siya nito. "Is it hurt?" Masuyo nitong tanong na ikinadilat niya. "H-Hayop ka talaga, no? Nagawa mo pang tanungin ako ng ganyan matapos mo akong ipadakip? Sa tingin mo ay habang buhay kang makakatakas sa batas—“ Gano'n na lang ang panlalaki ng mata niya ng walang babalang sinakop nito ang labi niya. "Uhmmm!!!" Gusto niya itong sipain, pero nabasa nito ang balak niyang gawin kaya madaling hinarang nito ang tuhod sa hita niya. Halos mawalan siya ng hangin dahil sa paraan ng pagkakahalik nito. Nagawa pa nitong s******n a

[Samantha] Hindi niya nagawang sumagot. Nanlalamig siya sa takot. Naramdaman na lamang niya ang pag angat niya sa ere. Si Zandro ay buhat na siya ngayon habang tumatawa. Siya ay hindi napigilan ang maluha. Pigil na pala niya ang kanyang paghinga dahil sa takot. Tapos nagawa pa siyang tawanan nito? Hindi niya alam kung saan siya kumuha ng tapang at nagawa niyang ipalibot ang braso sa leeg nito at saka madiin na kinagat ito sa pisngi. "Damn it, Sam! Let my cheeks go!" Reklamo nito. Mas idiniin niya ang pagkagat sa pisngi nito. Lintik lang ang walang ganti! Nang lumuwag ang pagkakahawak nito sa kanya ay bumitaw siya sa pagkagat sa pisngi nito at kinapa ang baril sa bulsa ng suot niyang pants. 'Looking for this?" Nakangising tanong nito na tila ba hindi nasaktan sa ginawa niya kanina. Napangiwi siya ng makita ang bakat ng ngipin niya sa pisngi nito. Tiyak siyang masakit ito, kaya paano nito nagagawang ngisihan siya? Umawang ang labi niya ng ibaba siya nito at ibinigay sa kanya a

[Samantha] Napangiti siya ng tuluyan silang makalabas ng gusali ni Liam. Pakiramdam niya ay ngayon na lang uli siya nakalabas ng matagal na panahon. "Salamat, Liam, huh. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat at ibabalik ang kabutihang ginawa mo." Kumikinang ang mata na sambit niya. "You don't have to thank me, Samantha." Mahinang natawa si Liam. "Mas tama sigurong murahin mo ako." Makahulugan nitong wika. "Ha?" Naguguluhan niyang tanong. Pero imbis sagutin siya ay umiling-iling lamang ito habang may ngisi sa labi. Mayamaya ay mayro'ng sasakyan na huminto sa harapan nila. "Sumakay ka na. Ihahatid ka niya sa tamang lugar na dapat mong puntahan sa ngayon." Wika nito sabay bukas nang pintuan ng itim na van. Nag-atubili siyang sumakay. "Nakakahiya naman-" "Don't worry, hindi naman ako ang maniningil sa'yo." Agad na putol ni Liam sa kanya. Nangunot ang noo niya. Kanina pa niya napansin ang pahapyaw nitong mga sinasabi. Nagkibitbalikat na lamang siya at muling nagpasalama