Chapter 30

Buong araw akong nakatulala habang sinasariwa ang huling mga salitang lumabas sa bibig ni Vincent kahapon. Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay hindi man lang ako nakapagpaliwanag ng maayos sa kanya. Tanging paglunok lamang nagawa ko.

Gusto ko siyang habulin, ngunit naging tuod ako sa sariling kinatatayuan.

Ako ang may kasalanan simula't sapol ngunit wala man lang akong ginawa. Wala man lang akong maisip na gawin o idahilan man lang ng sa ganon ay maibsan kahit kaunti ang sakit na nagawa ko.

Napahilamos ako sa mukha ko. At napalingon ng bumukas ang pinto ng aking kwarto.

Si Eric.

"Tinawagan ako ni Tita, kahapon ka pa daw nagkukulong dito?." hindi siguradong tanong niya, sabay upo sa harapan ko.

Ngumuso ako.

"Ano namang ginagawa mo dito, tinawagan ka lang naman ni Mama hindi naman siguro sinabing pumunta ka noh?."

Ngumiwi si Eric. "Isa't kalahating gaga ka pala 'e. Concern ako teh kaya lumarga agad ako dito, sana naisip mo 'yon noh." sarkastikong balik nito sa akin.

Humilata ako sa k