SYD Lima lang kami na nasa loob ng conference room. Inilapag ko sa may gilid ng projector ang box na bitbit ko kanina dahil iyon ang iniutos ni Mr. Antonio, bago niya ako pinaupo kasunod ng isang representative ng board. Sa tabi ko naman pumuwesto si Randy. May pagtataka kong tiningnan si Sir Yuan, nang umupo ito sa gitna imbes na ang CFO sana ang pupuwesto roon. Napataas ang kilay ko. Oo nga pala, apo nga pala siya ng may-ari kaya may K siyang umupo roon. Tungkol sa approval ng budget ng gagawing commercial ng bagong ilulunsad na produkto ng AGC ang idi-discuss nila ngayon. Agro-chemicals, fertilizers pati na rin mga binhi ang pangunahing produkto ng kompanya nila Mr. Antonio. Basta lahat ng may kinalaman sa agricultural stuffs, meron sila. Isa sila sa mga nangunguna sa bansa pagdating sa ganitong negosyo. Apat lang muna sila sa ngayon dahil partial review pa lang naman ito ng proposal ni Mr. Antonio. Lilinisin lang nila ang ilang mga detalye bago i-present sa gagawing board meet

SYD“Hello?... still there?” ani Kuya Migs na kahihimigan nang pagtataka. Nagkandapili-pilipit na ang dila ko, pero pinilit ko pa ring makapagpaalam nang maayos kay Kuya Miguel hanggang sa abot ng aking makakaya. “O-oo... oo, kuya. Mamaya na lang. Okay, bye.”Saktong nasa tapat ko na si Mr. Antonio pagkababa ko ng cellphone ko. Halos matuyot na ang lalamunan ko dahil sa ginawa kong sunud-sunod na paglunok. Yumuko siya at itinukod ang magkabilang siko sa ibabaw ng table ko. Hinawi ng isa niyang kamay ang laptop na humaharang sa pagitan naming dalawa. Pinagtaasan niya ako ng kilay at pailalim na tumingin sa akin. “What do you think you’re doing? Hmm?” walang emosyong tanong niya.“A... hmm... s-sir, k-kasi—” Feeling ko, nalunon ko na ang mga sasabihin ko at hindi ko na nagawang makapagsalita nang tama.“I don’t need any excuses, Miss Santos,” putol ni Mr. Antonio sa sasabihin ko. Suminghap siya. “Let me remind you, na hindi kasali sa job description mo ang makipaglandian sa oras ng tra

Chapter 17SYD "HI," nakangiting bati ni Yuan, habang naglalakad patungo sa pinagpapahingahan ko. Nilingon ko lang siya at seryosong tiningnan. Nagawa niya pang sipatin ang kabuuan ng duyan na inuupuan ko bago siya tuluyang nakalapit sa akin. "What are you doing here?" tanong niya. Hindi pa rin ako kumibo. Ewan ko ba… hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kanina pa 'ko wala sa mood, habang kumakain kami ng hapunan. Tahimik lang ako sa harap ng hapag at magsasalita lang kapag may itinatanong sa akin. Palipat-lipat lang ang tingin ko sa kanilang lahat at pinagmamasdan ang masaya nilang pagkukuwentuhan. Naguguluhan nga ako sarili ko, kung para saan ba talaga itong ipinaghihimutok ng butse ko. Dahil ba 'to sa naramdaman kong pagka-out of place sa kanila kanina? O dahil sa bulaklak na ibinigay ni Yuan kay mama? Hay! Ang daya n'ya naman kasi! Bakit si mama lang ang meron? Tapos ako, wala!? Nakakainis siya! Alam n'ya ba 'yon?! Hindi siya nagpatinag sa pagngiti kahit pa magkasalubong na

SYD "Oh, heto na. Dinagdagan ko na ng suka 'yan, gaya ng ini-request mo." "Nice! Kuya Doms! Ang lakas ko talaga sa'yo. Salamat po rito." "Siyempre! Ikaw pa ba? Lods kita, e!" natatawang sagot nito sa akin, habang patuloy pa rin sa pagpapaypay ang isang kamay sa ihawan. Dudukot na sana ako ng perang ipambabayad ko, pero naunahan na ako sa pag-abot ni Yuan. Sumunod ang mga mata ko sa nakatiklop na isanlibong pisong inilahad niya sa harapan ni Kuya Domeng. "Keep the change," sambit niya. Siya na rin ang nagkusang kumuha sa tatlong supot na pinaglalagyan ng mga pinaihaw naming pulutan. "Aba't salamat, utoy! Quota na agad ako ngayong gabi. Siguradong matutuwa nito si kumander," ani Kuya Domeng. Kakikitaan nang labis na kasiyahan ang pawisan nitong mukha. Muntikan na akong matawa sa itinawag nito kay Yuan na 'Utoy'. Ang laking damulag, tapos, utoy?! "Welcome po," nakangiting sagot ni Yuan kay Kuya Domeng. Hindi pa man kami nakakaisang hakbang palayo ay naramdaman ko na ang kamay n

SYD "I want to court you, Syd, and I'm fucking serious." MAKAILANG beses kong naikurap ang mga mata pagkarinig sa mga sinabing iyon ni Yuan. Ikinundisyon ko ang sarili at pilit na umarteng parang wala lang ang sinabi niya. Knowing him, alam kong pinagti-trip-an niya lang ako. At hindi nga ako nagkamali. "Why don't you try me, babe?" May naiwang pilyong ngiti sa gilid ng kaniyang labi pagkasabi niya sa mga salitang iyon. "Babe? Babe mo mukha mo, baliw!" Tumayo ako. Batid ko na sinusundan pa rin ni Yuan ang bawat pagkilos ko. Inabot ko ang beer na nasa gilid niya at tinuluyan nang ubusin ang natitirang laman nito. Gusto ko pa sanang ituloy ang naunsiyami kong pag-iyak para isang bagsakan na lang ang sakit. Ang kaso… wala na… sinira na ng ungas na ito ang momentum ko sa pag-eemote. Umurong na nga yata ang lahat ng mga luha ko sa mata, e. Nakapameywang kong binalingan ang nakangisi pa ring si Yuan. Mukhang wala pa siyang planong tanggalin ang kaniyang mapaglarong mga tingin sa a